Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Κολλημένοι σε τοίχο

Κενάι

Τρέχαμε στους δρόμους για να φτάσουμε πάλι στο μουσείο.

Μετά από μισή ώρα ήμασταν εκεί.

Ανεβήκαμε γρήγορα τα σκαλιά και ήμασταν μπροστά από την είσοδο.

Μπήκαμε μέσα.

Είχε ακόμα και τώρα κόσμο, φαινόταν όμως βάσει όσα μας είπε η Μία ότι σε σαράντα λεπτά το μουσείο θα έκλεινε.

Έπρεπε να βιαστούμε να βρούμε τον κρυπτοκρύσταλλο και να φύγουμε από την Αίγυπτο για να βρούμε τον επόμενο και τελευταίο κρυπτοκρύσταλλο που μας είχε απομείνει να βρούμε.

Κατευθυνθήκαμε σε έναν άνθρωπο που στεκόταν πίσω από ένα γραφείο και πατούσε κάτι κουμπιά σε κάποιου είδους μηχάνημα που είχαν οι άνθρωποι απ' ό, τι φαίνεται.

Ενδιαφέρον, ήταν και κάποιοι ωραίοι εκεί.

Όχι, συγκεντρώσου, δεν είναι ώρα για τέτοια, θα έχεις όλο τον χρόνο όταν τελειώσεις με όλα αυτά με το καλό.

Η Μία άρχισε να μιλά στα Αγγλικά και να συννενοείται με τον άνθρωπο, του έδωσε και αυτού του είδους τα χρήματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι, και εκείνος μας έδωσε να φορέσουμε κάτι βραχιολάκια από χαρτί στον καρπό μας.

Ύστερα περάσαμε από έλεγχο και μετά από δέκα λεπτά ταλαιπωρίας ήμαστε ελεύθεροι να περιπλανηθούμε στο μουσείο.

Ο Νερ κρατούσε την πυξίδα μέσα στην τσέπη του και έβλεπε που πηγαίναμε.

Στον δρόμο είχαμε συναντήσει πολλά εκθέματα που αφορούσαν έναν αρχαίο πολιτισμό των ανθρώπων εκείνη την εποχή αν είχα καταλάβει καλά.

Ξέρετε οι άνθρωποι ζούσαν κάπου μέχρι ογδόντα ή ενενήντα σελήνια, και τότε ειδικά το πολύ μέχρι τα σαράντα ή πενήντα, μη πω κουτσά στραβά προχωρούσαν μέχρι τα τριάντα ή είκοσι.

Γενικά είχανε πολύ χαμηλό προσδόκιμο ζωής τότε, οι ιστορίες για την Γη των Θεών μας έλεγαν ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να αντέξουν μέχρι τα εκατόν τριάντα το πολύ, βέβαια μετά χωρίς τον πολιτισμό μας αλλά και από την ανοησία τους οι γνώσεις για να παρατείνουν την ζωή τους ξεχάστηκαν και χρειάστηκε εξήντα χιλιάδες χρόνια αργότερα για να μπορούν μετά βίας να αντέξουν έναν αιώνα.

Κάποιες φορές πραγματικά...δεν ήξερα τι να σκεφτώ γι' αυτούς, ειδικά τα ξωτικά δεν μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια γι' αυτούς, και τώρα τους έβλεπα από κοντά.