Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Ξεκούραση ίσον Θάνατος

Νερ

Ένα πύρινο τόξο εμφανίστηκε στα χέρια του που αντί για βέλη μας πετούσε μπάλες φωτιάς. Η αρχισοφός, που λόγω της Πνευματικής Μεταμόρφωσης μπορούσε και να δαμάσει, έφτιαξε ένα ρεύμα που λειτουργούσε σαν ασπίδα και έδιωξε τις φλόγες μακριά, σβήνοντας τες έτσι.

Είχαμε επισήμως αρχίσει. Η πρώτη ιδέα που μου ήρθε στο μυαλό πρέπει να είχε έρθει και στην Έλενεν, γιατί αμέσως βρεθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον και κρατήσαμε τα χέρια μας, περιμένοντας να ενωθούμε σαν ένα ον, την Σπίθα.

Όμως... αυτό δεν συνέβη. Εξαιτίας της στιγμής που ορμούσε ο κένταυρος, και ενώ βλέπαμε ότι δεν λειτουργούσε, σπάσαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις για να μην μας βρουν οι πύρινες βολές ή οι οπλές του.

Τώρα όμως γελούσε. Κοιτούσε μια εμένα και μια την Έλενεν.

" Ανόητα θνητά πλάσματα, δεν είστε ολοκληρωμένοι φύλακες, δεν μπορείτε να αγγίξετε την Σπίθα πάνω από μία φορά με μεγάλα διαλείμματα, δεν είστε καν σε θέση να απελευθερώσετε την πλήρη ισχύ της!"μας φώναζε σαν να μας περιγελούσε.

Τι εννοούσε;

" Τι εννοείς;"του φώναξα ενώ διέλυα με το πτερυγίδιο μου τις φλόγες που πετούσε. Εκείνος για ακόμα μία φορά γέλασε σαν να τον γαργαλούσαν με φτερά χήνας.

" Νομίζατε ότι αυτό που γίνατε πίσω στην χαμένη ήπειρο ήταν η Σπίθα; Αυτό ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι της δύναμης της, και αν κρίνω καλά... ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ!"μας φώναξε άγρια και ξαναεπιτέθηκε. Όλοι όσοι είχαν μείνει όρθιοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν.

Το βλέμμα μου για λίγο έπεσε στον Ρίντιεν ο οποίος διέλυε με λύσσα τις φλόγες που έπεφταν προς το μέρος του. Ούρλιαξε και πήγε να του επιτεθεί από πίσω.

Έτρεξα για να τον προλάβω. Όμως ο κένταυρος τον κλώτσησε με τα πισίνα του πόδια και πριν καταφέρω να φτάσω, είχε εμφανίσει μια λόγχη από καθαρή φωτιά, και την κάρφωσε στο στήθος του πεσμένου Ρίντιεν, που έγινε στάχτες.

Δεν μπόρεσα να τον σώσω. Κάποιος έπρεπε να μάθει σε αυτό το μουλάρι  τρόπους. Πρώτον ότι το να μας εμφανίζεται ως Αρίς είναι αγένεια, δεύτερον, το να μας επιτίθεται με θανατηφόρες φλόγες και τρίτον να μας σκοτώνει με αυτές!

Μπορεί να μην συμπαθούσα τον Ρίντιεν, αλλά κάτι τέτοιο, δεν του άξιζε, όσο σκληρός κι αν ήταν. Έκλεισα τα μάτια μου για λίγο, αφουγκραζόμενος ένα πράγμα: νερό.