BOOK 1: Love Over Matters [Completed]

Chapter 59: Closing

🌟Jenniah's PoV🌟
🌟Alpha's Gymnasium🌟

Today is the day, our closing program.

Nasa likod ako ng stage dahil maya-maya tatawagin na nila yung mga nakaabot. And I am the Valedictorian.

"Jenniah pwede ka ba naming makausap?" Tawag ni Roseth kasama si Zarinah.

"Ano naman pag-uusapan natin?" Matigas na tanong ko.

"Please kahit unti lang sa panahon mo." Saad ni Zarinah.

Lumabas ako kasama sila at tumayo waiting for them to speak.

"Hindi na kami magpapaligoy-ligoy. We are so sorry Jenniah sa lahat ng pasakit na naidulot namin sa iyo." Panimula ni Zarinah.

"Why are you apologizing? May ginawa ba kayong mali sa akin?" Patay malisyang tugon ko.

"Alam naming galit na galit ka sa amin. If you want to beat us up tatanggapin namin because we deserve it. Inagaw namin ang dalawang lalaki na naging mahalaga sa iyo." Saad ni Roseth.

"Nagawa lang naman namin yun dahil sa pagmamahal without knowing kung ano maidudulot nito sa iyo. We became selfish bevause of love, sino bang hindi diba? Sorry sa nagawa namin ikaw ngayon ang nahihirapan. Handa kaming itama ang lahat. Please forgive us." Pagpapaliwanag ni Zarinah.

Napangiti nalang ako at naginhawaan. Hinawakan ko ang balikat nila.

"I understand, no need to apologize. Masaya ako at nalaman ko ang dahilan niyo. Wala namang mali kapag nagmahal ka. But can you please give me a favor?" Tanong ko na nakangiti.

"Anything Jenniah. Pagbabayaran namin lahat ng atraso namin sa iyo." Mabilis na tugon ni Roseth.

"You dont need to pay. Ang pakiusap ko sana ay mahalin niyo sila as must ng pagmamahal ko. I know kaya niyong gawin yon diba? Alagaan niyo sila para sa akin. Hindi ako galit o kung ano man sa inyo isa pa pare-pareho lang naman tayong nagmahal. Malas ko lang ako ang nawalan." Medyo may biro na wika ko.

"Thank you Jenniah we will. We promise." Saad nila at sabay akong niyakap.

"Sorry pala sa ginawa ko noon sa kape." Paghingi ng tawad ni Zarinah.

"Nah its ok. Hindi naman ako masyadong napaso." Tugon ko.

Pinatawag na ako sa stage kaya bumalik na ako doon at sila naman ay  bumalik na din sa loob ng gym.

"May we lend our ears for the speech of Ms. Jenniah Dumlao." Tawag ni Maam Deline at tumayo ako tinungo ang rostrum at tumayo ng tuwid pinagmasdan lahat ng student at parents na nasa loob. I saw them.

Napangiti nalang ako dahil hanggang dito nalang ang lahat iiwan ko na lahat dito. Wala ngang forever.

"Thank you Maam Deline, to our lovely Principal, Maam Cherry, to the pretty and handsome faculty and staff of this wonderful institution, to my fellow student and to every supportive parents goodmorning to all." Panimula ko.

"I spend almost of my life here in this Academy, in here I made friends and experiences happiness sorrows and hardships. Nevertheless its a wonderful institution with great teacher and  everything. Thank you for molding the Jenniah now. My life is about ups and downs, great joys and great losses. And Im happy bacause I have the guts to supass it. Thank you for the great friendship for the great lessons and for the great memories. I wish I could stay in this institution longer. But life goes on. Maam Cherry I was expecting that someday there will be a reunion." Saad ko napangiti naman sila.

"Thank you to my parents who is always there to support me. You are my inspiration. Thank you for not letting me go." Saad ko at nginitian sila.

Natapos ko yung speech ko ang hindi umiiyak. Bumaba na ako sa stage at nagpalit sa C.R. ng damit. Hindi ko planong patapusin yung program wala naman na din akong gagawing mahalaga doon magbibigay nalang sila ng iba pang speeches then tapos na.

I change into a black ripped jeans at yung hoodie ko na binili ni mama sa mall kanina. Naipack ko kasi lahat ng gamit ko eh.

Isang tao lang ang sinabihan ko na aalis ako at yun ay si Aaron. Sinabi ko din sa kanya na pagkaalis namin at pumunta siya sa academy and inform them na umalis ako but not where I will go.

Tahimik akong lumakad sa pathway palabas. Nasa labas nadin sila mama.

"Ate, can I invite you to our house mamaya, birthday ko kasi." Aya sa akin ni Blue.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan siya sa balikat. "Sorry Blue gustuhin ko man ay hindi pwede may pupuntahan ako eh. Maybe next time pag nagkita ulit tayo invite me ok huwag mo akong  kakalimutan magagalit ako sa iyo. Happy Birthday pala."

"Ofcourse ate hindi kita makakalimutan. Thank you. Next time nalang then." Saad niya at bumalik na sa gym.

Napatingin nalang ako sa kanila na nasa gym. About kila Xandre and Xyan hindi ko na sila kinausap simula noon. And yeah hindi na ako nagsisisi. Ok na din ako dahil alam ko na may babaeng nagmamahal sa kanila. Forget the past. Yan ang gusto kong mangyari ngayon.

Lumabas na ako sa Academy at sumakay sa nakaparadang kotse namin.

"Ready to go Darling?" Tanong ni Papa na nasa front seat.

"Yes Pah' ready as I ever be." Saad ko at tuluyan nang pumasok sa kotse. Binuhay na ni tito Harry yung sasakyan at pinaandar papuntang Airport.

Goodbye Philippines, I will miss you, bye Alpha Academy, bye friends.