BOOK 1: Love Over Matters [Completed]

Chapter 71: Sunset

🌟Jenniah's PoV🌟

Iniba ng paa ko ang direksiyon na tinatahak niya na kabaliktaran ng direksiyon kung saan ginaganap yung kasal.

I found myself sitting on the bermuda grass looking at the beautiful sunset. Ilang beses na akong nakapanood ng sunset pero only on beaches and buildings ngayon palang ako nakasaksi ng sunset on mountains and its the best for me.

"Alone?" Tanong ng isang unfamiliar voice from behind.

Nilingon ko ito at oo ibang mukha din ang nakita ko.

"Can I sit beside you?" Tanong niya tumango nalang ako at tinapik ang bandang kanan ko at doon siya umupo.

"Why are you here?" Tanong ko.

"Eh ikaw bakit ka nandito?" Pagbabalik niya ng tanong sa akin.

Napangiti ako sa inasal niya, ganoon din ako tulad niya when someone ask me tanong din ang isasagot ko.

"You should reply a question with an answer and not another question." Pangangaral ko na parang hindi rin ako ganoon.

"Fine, I got bored then nakita kita on my way back at the mansion. Now your turn." Pagsagot niya ng tanong ko.

Tumingin ulit ako sa sunset na pinagmasdan yung ricefields na parang alon dahil sa hangin.

"Ok, actually wala naman ang dahilan kung bakit ako nandito. Siguro hinila lang ng ganda ng sunset yung mga paa ko kaya ako napad-pad dito." Tugon ko. At medyo isinubsob yung ulo ko sa mga kamay ko na nakahawak sa mga paa ko.

"You're Jenniah right?" Tanong niya na ikinagulat ko.

"How did you know?" Tanong ko, hindi naman sinabi sa simbahan kanina, may be in the invitation? Pero parang feel ko iba parin ang isasagot niya.

"Narinig ko na sinabi ni Tito Gerold. On our first dinner. Then I stalk you over the internet. Our room is adjacent to each other. Ako yung isang katabi mo on the dinner beside from the other man. Hindi mo lang ako napapansin." Pag-amin niya.

"Since you know me already wont you don't mind kung ikaw naman ang magpakilala sa akin?" I ask him at ngiti lang ang iginawad niya, ano yun introduction?

He sigh... "Harvey Cole Alvaro, a license Surgeon. Alam kong hindi yun importante but I dont know why Im telling you this kind of things. Pamangkin ako ng Bride and nandito din ako for the wedding." Umiiling ito na parang nahihiya sa mga sinasabi niya.

"Is that all? Parang formal naman ata lahat ng sinasabi mo sa akin." Tanong ko sa kanya, alam naman siguro ng lahat yang nga sinasabi niya.

"Sige, magkwekwento ako ng about naman sa sarili ko, pero dapat ikaw din." Saad niya.

"Sige ba, sabagay boring naman tayong pareho." Sang-ayon ko.

"It was kinda complicated at siguro maguguluhan ka rin." Saad niya na parang nagdadalawang isip pa.

"Puwede mo bang ikuwento sa akin? I'll listen. Promise." Mabait na saad ko.

"May nililigawan akong isang babae and days before this wedding sinagot niya yung karibal ko. Isang bulok na español. At hanggang ngayon iniisip ko parin siya. Hindi ko alam but I alwas failed kapag siya na ang pinag-uusapan na parang hindi sinasang-ayunan ng tadhana." Pagkukuwento niya.

"Next step? Ano na gagawin mo?" Tanong ko. Interesting.

"Kakalimutan siya. And try to move on." Tumango tango siya.

"Huwag mong kalimutan, instead isan-tabi mo muna siya, find another one. Sigurado namang maraming magkakagusto sa isang surgeon." Wika ko at nagsimula namang mag-ilaw ang mga light bulb na nakasabit. So beautiful, so country-side.

"Paano kung siya na ang matagal kong hinahanap? Paano ko iyon masosolusiyunan?" Tanong niya sa akin. May pinag-dadaanan talaga siya.

"Parang long lost love? Well bihira nalang ang may ganoon ngayon. Pero kung masaya naman na siya sa iba, at gusto mo rin siyang sumaya then respect is the best way. Dahil kahit maging kayo kung wala naman sa iyo ang puso niya, useless." Sagot ko at nag advice na parang pro.

"Ikaw wala ka bang balak bumalik?" Biglang tanong niya. Kumunot ang mga noo ko sa tinanong niya. What does he means?

"What do you mean? What do you know?" Tanong ko. I know hindi lang simpleng tanong yan I know he is talking about my attitude 5 years ago.

"Well, believe it or not. I was there the night that you talk to your friend I mean former friend. Nandoon din ako kaninang umaga habang naguusap-usap kayo. Sorry that I eavesdropped." Pag-amin niya.

Hinarap ko siya at huminga ng malalim bago mapait na ngumiti... "Theres no sense on making alibi then. Alam mo na pala ang lahat so theres no need for me to say my story."

"All I heared is after that freaking 5 years pero hindi ko alam yung nangyari before that time. And I want to know." Mahinahong tugon niya sa akin at nakatingin na talagang gusto niyong makinig.

I don't know pero iba ang dating niya, iba si Harvey, may iba sa kanya, dahil kaya na magkapareha kaming nasaktan? Kaya ganoon ang impact niya? But why am I comfortable on our conversation na parang magkakilala talaga kami?