BOOK 1: Love Over Matters [Completed]

Chapter 72: Finale

🌟Jenniah's PoV🌟

"I loved twice, yung una sa lalaking kaibigan ko, he was my bestfriend and matagal ko na siyang gusto, but then I thought he fell for someone pero maling akala ang pala ang lahat, and it was too late. Then I met my friend's brother na siya namang tumulong sa akin. At yun nga nahulog nanaman ako pero yung ex niya dumating at nasa kanya pa yung support ng papa nila. What can I do? That time I accept defeat. At tinakasan ko yung mga problema ko. And fly to London. I only want to have my own kind of love story paro dahil sa paghahanap ko, chaos happened." Kwento ko sa kanya. Seryoso ito na nakikinig habang ang mga kamay niya at nasa bulsa nito at ako naman ay naka-indian sit habang nakapatong yung kamay sa mga binti ko.

"London? Then why are you speaking in Spanish?" Tanong niya. He notice that, akala ko hindi kapansin-pansin iyon.

"Yes but hindi rin tumagal we went to Spain at doon ako nag college. And then yung narinig mo kanina at dahil dito sa kasal umuwi ako." I explained at ginawaran siya ng ngiti.

"You know hindi naman masamang magbago para kalimutan mo ang nakaraan na ayaw mo nang balikan. In fact isa yun sa choices natin yet its not the best. Pero kahit na ganoon if it brings good outcome then okay. At dahil din sa kasal na ito I met you, my pair... what I mean is yung kapareha ko ng pinag-daanan." He commented. At ginulo yung maayos na buhok niya. Bakit ganoon inaasal niya? There something fishy about him.

"Si(yes) tama ka nanaman. And yes it bring good outcomes. And still hindi parin nawawala yung lambot ng puso ko. Kinalumutan ko yung sakit pero yung may dala nito hindi dahil ayaw ko silang kalimutan."  I stated. Na hindi binigyan ng pansing ang mga huling katagang binitiwan niya. Maybe he was just joking. Mostly ganoon na ang mga tao ngayon.

Tumayo ito at inilahad yung kamay niya sa harapan ko. Smiling. Habang yung isang kamay nito ay nasa bulsa parin.

Tinanggap ko ito at hinila niya ako patayo. Then ibinalik na niya yung kamay niya sa bulsa niya.

May laman ba yung bulsa niya? Gold? A gem? Bakit lagi niyang pinapasok yung kamay niya? Mannerism?

"You know, na entertain ako kausap ka, at maagan pa yung pakiramdam ko sayo. Can we be friends?" He commented na nakasmirk. Inalis ko yung kamay ko sa pagkakahawak niya.

"Sorry but I forbid boys in my life 5 years ago." I stated na taas noo. Please lubayan mo na ako.

Inilapit niya yung mukha niya sa akin hanggang sa magkalapit ito. Naduduling na pa ako kapag tinitignan ko ang mata niya sa sobrang lapit.

"Well in that boys I am excluded. Isa pa I'm harmless gagawa ka lang naman ng bagong kaibigan." Pilit ko

"No spot left." Pagmamatigas ko. I really need to get rid of this guy iba ang impact niya. I dont know why. Mysterious.

"Then dig some hindi naman ako maarte. Hihintayin ko nalang bago ako magkaroon ng upuan. I'll wait." Tugon ko.

"What are you trying to say? I don't get it? Kanina you're just telling me about your story then I told you mine tapos you help me stand and now you want to know me just because you found me interesting? Are you playing jokes on me? Babala, I'm not good for a friend." Paglilinaw ko. Ano ba yung gusto niyang iparating.

"Gusto kitang maging kaibigan. Yun lang. Isa pa lalaki naman yung pinsan mo. Kung siya excluded ako din dapat. I will cry if you won't let me. I only want to be friend with you. Is that hard to ask?" Pagdradrama niya sa harapan ko. Ngumuso ito.

Umiling ako dahil sa kabaliwan niya bakit ang bipolar niya kanina hes serious as hell tapos ngayon may gana pa siyang nagdrama.

"Bahala ka na nga diyan pinapasakit mo ulo ko. I may suffer on brain cancer and also a heart attact." I stated and move back pala lumayo yung mukha niya sa mukha ko. This guy is driving me crazy.

"Don't worry, remember I'm a surgeon I can take care of that. Stay cool and leave the rest." Pagmamalaki ko.

Umalis ako na nakangiti sa bentang bentang banat niya.

"I will take that as a yes. Oh by the way I serious on knowing you. Also your butt are full of bermuda grass." He shouted.

My eyebrows meet nang marinig ko yung sinabi niya, kinapa ko yung pang-upo ko at damo ang nahawakan ko. Mabilis ko itong pinampag at narinig kong tumawa siya.

Hindi ko na siya pinansin at dumiretso sa celebration.

"Where have you been? Halos isang oras kang nawala!" KM stated at niyugyog yung balikat ko.

"Doon lang naman. Isa pa boring dito and you know that Im not the kind of person na natitiisan yung ganitong boredom lalo na at wedding pa ito. KM bukas tayo uuwi maaga. So you pack your things para walang hastle bukas." Utos ko.

Sumaludo ito... "Si prima!(yes cousin!)"

After the celebration wala na akong ginawa kundi magmukmok sa kwarto ko. Thinking of something.

[Knock! Knock! Knock!] It came from our door.

"Jenniah! Are you in here?" Rinig ko ng pangalan kong hinahanap ni Alexis.

Lumapit ako at binuksan yung pinto. Nandoon silang lahat and by their look uuwi na ata sila.

"Are you leaving?" Tanong ko.

Tumango si Alexis at humarap sa akin. Lumakad papalapit sa akin.

"Yes Jenniah, were leaving now. Tapos naman na yung kasal. And magpapaalam lang sana ako sayo but they insited to come too. So goodbye Jenniah. Sa susunod ulit na nagkita tayo I will definetely hug you. With or without your permission." Saad niya. Wala siyang kasalanan pero nadamay siya.

I open arm apart to show na handa akong yakapin siya... "Why not now? It's only a hug isa pa you've been a good friend to me."

Halatang gulat siya ay mabilis akong niyakap ng mahigpit. Its a warm hug. I missed this. Mabilis din itong kumawala. At muling humarap sa akin. Lumuluha na ito.

"Can we all get a group hug?" Tanong niya.

"Sure." Pagpayag ko at muling kaming nagyakapan but now kasama na sila.

Sa wakas tumama din ang lahat. Naitama ko din ang lahat. I can now live without regret. Masaya ako dahil nagtagumpay ako. I succeed not because I change but because they understand. At dahil sa kanila masaya ako.

"Remember this, life goes on. Hindi dahil wala na akong kasama niyo doesnt mean your life will stop. Sabihin nalang natin na dumaan lang ako sa buhay niyo. Alexis you need to proceed to you life lalo na and you two. Just be happy of what you have. And then the next time we met again wanna have a party?" I stated looking at their faces.

"Party? Thats not your thing remember?" Paalala ni Silver.

"Yes but that was 5 years ago. Party is my hobby now moreover have a safe trip back home." Tugon ko.

🌟🌟🌟

Hindi ako makatulog. Kanina pa sila umalis and halos malapit nang mag 11 ng gabi hindi parin ako dinadalaw ng antok.

So this is it? Eto na ba talaga? Hanggang dito nalang ako? Hanggang dito nalang ang Love story ko?

Well if this is my Love story, I can say not bad at least nalaman ko na may nagmahal nga sa akin. Hindi lang nagtagumpay. Masaya na ako isipin lang iyon.

I should really try moving on. Im stuck in my situation noon na siyang nagtulak sa akin para pagbawalan ko ang sarili ko na gawin ang mga bagay na dapat ay sinusubukan ko ulit.