Bu Sefer Olmaz

Sezon finali-"Masal Bitti"

💔💔💔
Arkadaşlar kusura bakmayın sezon finali olacak demiştim geçen bölüm için ama çok uzun olduğundan 2 parçaya bölmek zorunda kaldım. Galiba şu zamana kadar yazdığım em uzun bölüm olmuştu. Ama size işkence etmek istemedim çünkü 9000 kelime falandı. Bu sezon finalimizin 2.partıdır ve yine aynı şekilde şarkılar eşliğinde partları okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz. Desteğinizi esirgemeyin ve Bu Sefer Olmaz'ı çok özleyin.
💔💔

Sezen'in ağzından

(Toygar Işıklı-Çaresizlik ölüm gibi)

Keremle konuşmamın ardından tam tamına 4 gün geçmişti. Bu sürede kimseyle görüşmemiş mecbur olmadıkça odamdan çıkmamıştım. Yemek yememiş, çoğu zaman uyumamıştım. Arada sinir krizleri geçirmiş odamı dağıtmıştım.

Tabi bu günlerde yer yer beynimin çatlamasına neden olacak baş ağrılarını, ansızın ortaya çıkan görüşteki bulanıklığı, tutmaya çalıştığım şeyleri tutamama gibi durumları göğüslemek durumunda kalmıştım. Gerçi doktorun saydığı semptomların yanında devede kulaktı bunlar. Yine de çektiğim hem fiziksel hem de ruhani acı tarif edilmez durumdaydı.

Bugün artık birkaç gündür kaçtığım görüşmeyi yapmak yani Mertle görüşmek zorundaydım. Çünkü ben gelmezsem o gelip ailemle konuşacağını söylemişti.

Kaç gündür üzerimden çıkarmadığım pijamalarımı tek hamlede çıkarıp tortop edip odamdaki kirli sepetine fırlattım. Artık kokmaya yüz tutmuş saçlarımı ve üzerime sabitlenmiş kirlerimi bedenimden ayırmak için banyoya girdim.

Duş başlığını açtım ve keseyi elime aldım. Kese işlemimi tamamlayıp sıra saçlarıma geldiğinde kollarımı saçlarımı yıkamak için yukarı kaldırmaya çalıştım. Fakat çabam nafileydi. Ne kadar çabalasam da kollarımı yukarı kaldıramıyordum.

Saniyeler önce işlevsel olan kol kaslarım sanki şu an erimiş ve kolum et yığını halini almıştı. Gerçek bir kere daha yüzüme zımk gibi çaktığında yapabileceğim tek şey yere çöküp gözyaşlarımda boğulmak olmuştu.

Gözyaşlarıma, akan sular karışıyordu. Vücuduma değen her su damlası sadece canımı yakıyordu. Sanki tenime deyen su değildi de asitti. Vücudum hassaslaşmış, dokunsan kırılacak hale gelmişti.Su artık benim için rahatlatıcı bir madde olmaktan çok uzaktı. Daha fazla tahammül edemeyip banyodan çıktım. Yaklaşık 15 dakika sonra kollarım eski fonksiyonunu kazanmıştı. Ama o kollarımı hareket ettiremediğim 15 dakika bana 15 yıl gibi gelmişti.

Saçımı kurutup üstümü giyindim ve kimseye cevap vermeden bahçeye doğru ilerledim. Arabaya atladığımda Hamza abi nereye gittiğimizi sordu. Ona Mert'in bana yolladığı konumu gösterip oraya götürmesini söyledim. Kaç gündür uyumadığımdan yolda uyuyakalmıştım. Hamza abi geldiğimizde beni uyandırmıştı. Gözlerimi açtığımda bir binanın önünde olduğumuzu gördüm. Burası bir iş yeri gibi duruyordu. Neden buraya çağırdığına anlam veremedim. O sırada telefonuma Mertten mesaj geldi. Mesajda: "Çatıya gel!" yazıyordu. Ben de bunun üzerine bıraktığı için Hamza abiye teşekkür edip arabadan indim.

Arabadan inip çatıya baktığımda gözüme bir çift sallanan bacak ilişti. Başkası olsa Mert'in yaptığının delilik olduğunu düşünebilirdi ama benim için delilik değildi. Çünkü ben de onun gibiydim. Şu an ne kadar onu affedemesem de onu hayatımdan çıkarmaya çalışsam da bu böyleydi. O benim ruh eşimdi.