DELİ KOMUTAN

27. Bölüm

"Elif bir bakar mısın güzelim."

Sinir tüm vücudunu ele geçirirken seğiren göz kapakları hiç yardımcı olmuyordu. Omzuna dokunan Fatih'in elini hışımla iterek ayağa kalktı Elif.

"Bakmam. Yüzünü görmek istemiyorum anlıyor musun sen sen... ?"

Fatih oldukça sabır gösterisi sergileyerek bir saattir karısına ondan başkasına bakmayacağını anlatmaya çalışıyordu. Fakat onun da sabrının bir sonu vardı. Küçücük bir mesajı abartmış sanki kocasını bir kadın ile üst üste basmış gibi cıngar çıkarmıştı. Bu kadın gerçekten kıskanınca kendi olmaktan çıkıyordu. Daha fazla kendini zorlamayıp o da heybetli vücuduyla kalkarak karısının önünde durdu. Elindeki sıkmaktan neredeyse parçalara böleceği tefonu sallayarak bağırdı.

"Bu siktiğimin telefonunda, evli olduğumu bildiği halde abuk subuk mesaj atan kahpenin de sana bir saattir laf anlatmaya çalışan ağzımında taa amına koyayım. Yeter lan yeter ne zaman güveneceksin sen bana."

Aslında sadece neden ona güvenmediğini soracaktı ama adam dengesizdi kadın ondan bin beter. Elinde ki telefonu duvara öyle bir fırlattı ki Elif söylediklerine mi kızsın telefonun çarpma sesine mi ürksün bilemedi. Bu yaptığı onur kırıcıydı. Sonuçta suçlu olan oydu ve saatler de sürse gönlünü almasını bilecekti. Tamam belki biraz fazla abartmış olabilirdi. Evet çok abartmıştı. Ama bu tavrı hiç bir kadın hak etmezdi. Gözleri dolu dolu Fatih'in yüzüne bakıp başını iki yana salladı.

"Düzgün konuş. Karşında karın var senin."

Fatih daha hırsını alabilmiş değildi. Bu görev dışında evde kalma işi sarpa sarmaya başlamıştı. Tamam karısını çok seviyordu yanında olmaktan zerre şikayeti yoktu ama sikik geçmişi ve geçmişinde ki gram haysiyeti olmayan kadınlar bir türlü rahat vermemişti. Elif'te her seferinde kıskançlık krizlerine girip ağzına geleni söylüyordu. Sonra Fatih binbir uğraşla gönlünü alıyor ve olaylı gün Fatih'in en sevdiği sevişme sahneleri ile son buluyordu.

İki gün önce

"Bak canımın içi o kadının ismini bile hatırlamıyorum yemin ederim ya bak Allah canımı alsın ki tanımıyorum."

Elif saçlarını yolmak istiyordu. Hayır hayır kendi güzel ipeksi saçlarını değil o ağzını yaya yaya 'Fatih'e bakmıştım. Hani şu yakışıklı olan. 'diyen sürtüğün kıçının tam üzerinde biten bok sarısı saçlarını yolacaktı. Bu iki etmişti. Kocasının eski kırıklarıyla uğraşırken nasıl iyi geçinebilirlerdi ki! Çok seviyordu. Kelimelere sığmayacak kadar çok. Her yakınlaşmalarında sanki ilk seferinde ki gibi kalbi göğüs kafesini zorluyor nefesi kesiliyordu. Ve daha bir sürü şey. Bu denli aşkla bağlı olduğu adamın geçmişini elbetteki yok sayacaktı. Lakin kocası sağ olsun gördüğü ne kadar güzel kadın varsa düşüp kalkmıştı. Şu an bildiği tek şey kıskançlıktan çıldırmak üzere olduğuydu. Kadına haddini bildirmişti. 'Fatih yok canım karısı var hani şu yakışıklı olanın karısı Elif ben ama sen adını söyleme çünkü ben memnun olmadım.' kadın kızarıp bozarmış evlendiğini bilmediğini mırıldanıp mahçup olarak gitmişti. Keşke karşılık verseydi o zaman biraz hıncını alırdı belki.

"Tövbe de ne biçim konuşuyorsun."

Fatih karısını ikna ettiği düşüncesi ile sırıtıp hemen dudaklarını şakaklarına bastırmıştı.

"Ulan, Allah şahidim olsun seni tanıdıktan sonra bir kadına gözümün ucuyla dahi bakmadım. "

Elif uzatmanın bir faydası olmadığından ve Fatih'in bu tatlı hallerinden olsa gerek başını en sevdiği yere deli adamının göğsüne yasladı.

"Bazen senin gibi fitursuzca sövesim geliyor senin gelmişini geçmişini diye ama dua et ağzım bozuk değil."

Fatih karısını iyice sarıp sarmaladı. İçinden söylenmeyi de ihmal etmedi.

Hakketten geçmişimi sikeyim.

Şimdi ki zaman

Fatih derin bir nefes alıp ağzına gelen diğer kırıcı şeyleri geriye yollamaya çalıştı. Karısının dolan gözlerini görünce içi eridi. Eğer onu ağlatırsa kendi kafasına sıkardı. İçi titredi ne öfke ne de başka bir şey kalmadı içinde. Kalan tek şey karısına olan saf sevgisiydi. Yeşil gözleri kızarmış hareleri buğulanmıştı. Elini çenesine hafifçe koyup karısının yere bakan gözlerini gözleri ile buluşturdu.

"Meleğim, senden öncesi koca bir boşluktu. Ben gönlümü eğlendirdiğimi sanıyordum. Ta ki sene görene kadar. Sen benim tek yolumsun, bu gözler benim ışığım. Ne olursun bana biraz güven. Hayatımda kimseye kendimi anlatmaya çalışmadım ben bu kadar. Ama sana sabaha kadar anlatırım. Yeter ki inanmayı dene. Evliliğimizi de bizi de yorma lütfen."

Elif aptallık ettiğini düşündü. Kimse kocasını ondan alamazdı. Aslında asıl olanı söylemek en iyisiydi belkide.

" Fatih ben.. Ben özür dilerim."

Titrek bir nefes alıp bıraktı Elif. Fatih sonunda dedi sonunda kızı da kendime benzettim. Şaşkınca Elif'in yüzüne bakıyordu. Elif burukça gülümseyerek devam etti.

"Ben sana değil kendime güvenmiyorum. Mihrimah çok ısrar ettiğim için tanıdığı bir kaç eski kız arkadaşını gösterdi. Ben onların yanın da sönük kalıyorum. O kadar güzel o kadar bakımlılardı ki. Yani b-.."

Fatih karısının daha fazla kendini küçümsemesine izin vermedi. Elini kızın dolgun dudaklarına bastırarak karısını kendine yaslayıp sarıldı. Hissettirememişmiydi ona ne kadar güzel ve özel olduğunu.

"Kadın sen deli misin? Onlar senin tırnağın olamaz."

Elif geri çekilip kocasının ifadesine baktı. Bakışlarında her zamankinin aksine şevkat ve anlayış vardı. Çünkü genelde şehvet, arzu ve küçük tilkicikler olurdu. Güzeldi Elif neden böyle bir şeyi sıkıntı etsindi. Ama elinde değildi aşkın gözü kör ettiğini bir sürü aşk romanın da okumuştu. Aşıktı kocasına ama böyle giderse ne aşkı ne kocası hasar almadan çıkamayacaktı bu evlilikten. Başını dikleştirip sinirle sürekli oynamaktan hafif yağlanan saçlarını savurup mağrur bir ifade takındı. Sonra Deli komutanın karısı olmanın verdiği yetkiye dayanarak, tebessümle  baktı kocasına ve bir adım geri çekilip okkalı bir tokat attı.

Fatih far tutulmuş tavşan misali kalakaldı. Fazla gecikmeden yanağını tutarak o da gülümsedi.

"Hakettim."

Elif başını sallayıp Fatihin kızaran yanağına bir öpücük kondurdu.

"Çay koyayım mı içer miyiz?"

-Bölüm Sonu-

Merhaba arkadaşlar😎

Nasıl buldunuz yeni bölümü?

Biraz kısa oldu ama idare edin artık...