Bond

Drętwota

Minęły dwa miesiące od kiedy Złoty Chłopiec został sprowadzony do swojego wroga. Przez ten czas zarówno Voldemort jak i Potter przyzwyczaili się do swojego towarzystwa. Ich ćwiczenia i wzajemne dogryzanie sobie stało się rutyną. Jednak Harry nadal czuł pustkę w głębi serca. Tęsknił za swoimi przyjaciółmi, za Hogwartem. Jego ulubionym miejscem w całym dworze Czarnego Pana stał się ogród. Czuł się tam bezpiecznie, nikt go nie dręczył mógł w spokoju pozwolić sobie na emocje. Jednak prawdziwe problemy rozpoczęły się podczas obiadu. Czarnoksiężnik przyglądał się swojemu podopiecznemu, po czym zaczął przemowę.
- Harry...
- Mhm?
- Wiem że zapewne ten pomysł nie przypadnie ci do gustu. Ale chciałbym abyś był obecny podczas dzisiejszego zebrania.
Zielonooki odłożył widelec i popatrzył na swojego porywacza.
- Nie rozumiem. Po co?
- Chce abyś zrozumiał dlaczego robię to co robię.
- Nadal nie wiem po co.
- Nie możesz po prostu zrobić tego o co cię proszę?
- Raczej nie.
- Nie utrudniaj mi tego...
- Bo co? Siłą mnie tam zabierzesz?!
- Nie podnoś na mnie głosu.
- A ty mi nie rozkazuj. Jestem już prawie dorosły a ty mnie traktujesz jak dziecko!
- Traktuje cię jak ucznia. Dlatego proszę abyś poszedł ze mną.
- A ja ci odpowiadam że nie pójdę.
- Dlaczego to zawsze ja muszę być ten zły?
- Bo jesteś zły do szpiku kości.
- Proszę grzecznie ostatni raz. Pójdziesz ze mną czy nie?
- Nie mam zamiaru brać udziału w tych spotkaniach twojej sekty.
- W takim razie nie dajesz mi innego wyboru.
- O czym ty mówisz...
Voldemort wstał z krzesła i powoli podszedł do chłopaka.
- Odsuń się ode mnie Tom...
- Nie chciałeś po dobroci. Zrozumiesz raz a porządnie dlaczego mi się nie stawia. Drętwota.
Już po chwili całe ciało szatyna zwiotczało. Jedynie jego umysł nadal sprawnie pracował i analizował całą sytuacje. Czarny Pan popatrzył na swojego więźnia po czym otworzył drzwi do jadalni. Tuż pod drzwiami stało dwóch Śmierciożerców.
- Zanieście Pottera do sali. Obok mojego tronu jest specjalne miejsce dla niego.
Złoty Chłopiec nie mógł nic zrobić. Mógł jedynie czekać na to co go czeka.