The prince ♔||hs (book two)

Twenty two

Harry

Poniosło nas. Zdecydowanie nas poniosło. Nie planowałem tego, po prostu się stało. Kochaliśmy i co najważniejsze nie żałuję tego. Jestem szczęśliwy, że teraz brunetka leży w moich ramionach, całkowicie tego nieświadoma, cicho pochrapując. Zastanawiam się jak mijałay jej ostatnie noce. Czy także nie mogła spać spokojnie jak ja? Mam nadzieję, że nie. Nie chciałbym, żeby tak było.

Wiem, że nie powinniśmy, tym bardziej, że zerwaliśmy, ale nie potrafiliśmy się zatrzymać. Myślę, że to przez całą tęsknotę do siebie. Kochamy siebie i nie jest to dziwne, że potrzebujemy siebie nawzajem. Musiałem ją pocałować, moje serce rozrywało się na tysiąc kawałków, kiedy widziałem jak płaczę. Przeze mnie. Chciałem ją tylko uspokoić.

Postanowiłem skorzystać z ostatniej okazji, a co się stało, nie odstanie się. Jutro wyjadę i możliwe, że się nie spotkamy. Chciałbym, żeby znalazła kogoś kogo pokocha, a on pokocha ją i będzie ją chronił przed każdym możliwym złem. Chciałbym być nim, ale nie mogę, będzie ogromnym szczęściarzem, że będzie miał ją u boku.

Ja muszę poślubić Katherine, objąć tron i rządzić, nie przynieść hańby mojej rodzinie. To jest mój obowiązek i muszę go znieść.

Jednak zrobię wszystko, żeby mała brunetka była szczęśliwa, nie pozwolę jej spędzić reszty życia Kalifornii, bo wiem, że to nie jest miejsce. Przekonam królową, że nic między nami nie ma, i że dziewczyna może wrócić do domu. Chociaż tyle będę mógł dla niej zrobić. Wiem, że będzie bęzpieczna, bo będzie tam Will, który się nią zajmie. W pewnym sensie nawet ja będę miał ją na oku.

-Zabiorę Cię z powrotem do domu, obiecuję-całuję ją w czoło, przybliżając do swojego ciała.

Czuję się źle z tym, że oskarżyłem ją o to wszystko. Nie miała wyjścia. nawet przez chwilę nie myślała o sobie, tylko o bliskich, a ja miałem do niej pretensje. Nie zasługuję na takie traktowanie, przez nikogo, a szczególnie nie przeze mnie.

Nadal jestem taka zła? ;-;