My Boyfriend is a traffic police

part(14)

ျသရေမာင္ ထံုးစံအတိုင္း မနက္ ခုႏွစ္နာရီမထိုးခင္တည္းကႏိုးလာကာ ေဘးတြင္ ဘယ္သူ႔မွ အိပ္မေနသည္ကို အရင္သတိထားမိလိုက္သည္၊အရင္ရက္ေတြက သူထလွ်င္ ေဘးတြင္ ပိုင္ေဇက ကားယား ၿပီး အိပ္ေနၿမဲပင္။အခုၾကေတာ့ ေနရာေလးဟာလြတ္ေနၿပီး ပိုင္ေဇ့ရဲ႕ အက်ႌထုပ္ လက္ပ္ေတာ့ မ်ားကလည္း ေပ်ာက္ေနျပန္သည္။ၾသရေမာင္အိပ္ယာေပၚကဆင္းလိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္းနဲ႔မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကိုထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားသည့္ ေကည္ဖီခြက္မွလြဲရင္ ေျခရာလက္ရာမပ်က္။ပိုင္ေဇသည္ သူမႏိုးခင္တည္းက ထြက္သြားတာလား။
ေကာ္ဖီခြက္ကို အဖံုးေလးဖံုးထားေပးကာ ထိုခြက္ကို ဆြဲမလိုက္ေတာ့ ေခါက္ထားတဲ့စာရြက္ဝါေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ၾသရ ခြက္ကိုျပန္ခ်လိုက္ၿပီးစာရြက္ကို အရင္ယူျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝိုင္းဆက္ဆက္လက္ေရးတခ်ိဳ႕နဲ႔စာကို ေအာက္ပါအတိုင္းေတြ႕လိုက္ရသည္။

<သြားစရာရွိလို႔အရင္သြားႏွင့္ပါၿပီ။ဒီညေကာ ေနာက္ညေတြပါ ျပန္လာေတာ့မွာမဟုတ္လို႔ ေအးေဆးအနားယူလို႔ရပါၿပီ။ေနခြင့္စားခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ တခုခု လုပ္ေပးခ်င္ပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာလဲ ဘာမွမရွိလို႔ ကိုၾသရရဲ႕ ေကာ္ဖီကိုပဲ ေဖ်ာ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္လိုက္ရပါတယ္။အရသာမေကာင္းရင္လည္းသည္းခံၿပီးကုန္ေအာင္ေသာက္ပါ။ေစတနာေတြထည့္ေဖ်ာ္ေပးထားတယ္။တာ့တာ။>

ၾသရသည္ စာကို ဒုတိယအႀကိမ္ျပန္ဖတ္ၿပီး သြားၿဖီးၿပီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။တကယ့္ကို အရႊတ္အေနာက္ေလးပဲ...သံုးရက္ေလာက္သာလာေနသြားတယ္ဆိုပင္မယ့္လည္း ဂ်စ္ကန္ကန္ကေလး ဆန္တာေတြရွိတာကလြဲရင္ ပိုင္ေဇကသူ႔အတြက္ဝန္ပိုေစတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ပိုင္ေဇက သူ႔ကိုပါ ခဏခဏျပံဳးေစခဲ့သည္။႐ုတ္တရက္ႀကီး ထထြက္သြားေတာ့ ရင္ထဲက ဟာတာတာႀကီးျဖစ္သြားသလိုပင္။ပိုင္ေဇေဖ်ာ္ထားေပးတဲ့ေကာ္ဖီက ေႏြးေႏြးေလး ရွိေနေသးသည္။ဒါဆို သူထြက္သြားတာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိေလာက္ေသးသည္။ ဘာလို႔အေလာတလ်င္ ထြက္သြားလဲမသိပါ။ အစကေက်ာင္းလိုက္ပို႔ဖို႔ေတာင္စဥ္းစားထားၿပီးမွ။ၾသရ ငိုင္ငိုင္ေလးျဖစ္သြားၿပီး စာကို တတိယအႀကိမ္ျပန္ဖတ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာနားတြင္အမူမဲ့အမွတ္မဲ့ကပ္ထားလိုက္ၿပီး ေကာ္ဖီကိုေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္ေထြးခ်င္စရာေကာင္း်လာက္တဲ့ေကာ္ဖီဟာ သၾကား တဘူးလံုးမ်ားထည့္ထားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ သၾကားလံုးေတာင္ သူ႔ေလာက္မခ်ိဳဘူး။အိမ္ကေနထြက္ၿပီး လူကို ဆီးခ်ိဳေရာဂါအပို လက္ေဆာင္ေပးသြားသလိုပင္။သို႔ေသာ္ စာတြင္ပါသည့္ ကုန္ေအာင္ေသာက္ပါဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ ေတးေသာက္သလို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ေသာက္လိုက္ရသည္။
...........