My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 2 Twaalf Jongens ?

Elke tiener denkt minstens één keer in zijn leven dat zijn leven waardeloos is, dat de wereld verkeerd is en dat ze niet eerlijk worden behandeld. Normaal gesproken zijn deze gedachten te wijten aan het feit dat ze om 10 uur thuis moeten zijn of omdat ze thuis komen met een slecht cijfer voor een toets.

Terwijl ik in een vliegtuig zat dat naar Colorado vloog, wenste ik dat ik een avondklok had of een slecht cijfer had gekregen, omdat mijn leven op dit moment een stuk slechter was.  Mijn leven was perfect geweest tot mijn 16e verjaardag. De dag zelf 16 april was een van de beste dagen van mijn leven geweest. Het was het soort 16e verjaardag waar elk meisje van wilde en droomde. Maar na die perfecte dag veranderde alles. 

Nee, mijn moeders vriendin Katherine was in de stad. Ze was een paar dagen eerder ingevlogen en logeerde bij haar broer buiten de stad. Mijn familie reed naar buiten om haar te plukken, een dier sprong op de weg. Mijn vader, toen vader die gewend was aan gekke stadsbestuurders, maar niet aan gekke dieren, uitwijkde, bracht ze meteen van de weg.

En dus zat ik in stilte in het vliegtuig en probeerde mijn hart niet uit te huilen over mijn familie, uit angst dat als ik bezweek aan de pijn, ik er niet meer uit zou kunnen komen.  Ik dacht na over waarom mijn leven zo oneerlijk was. Niet alleen had ik mijn dierbaren verloren, maar ook een vrouw die ik niet kende, nam me mee van huis. Om nog erger te maken, woonde ze in de middle of nowhere.  Zie je wat ik bedoel met oneerlijk? 

Katherine was zenuwachtig . Ik vroeg haar of ze bang was om te vliegen, want eerlijk gezegd zag de dame eruit alsof ze ziek zou worden. Ze glimlachte en vertelde me dat ze dat niet was, maar ze was nogal nerveus om me naar huis te brengen.  Ik vroeg haar waarom en ze glimlachte sympathiek.

'Jackie, lieverd, heb ik je ooit verteld dat ik twaalf jongens heb?'

Ik staarde haar ongelovig aan. Katherine had twaalf jongens? Hoe zou ik ooit overleven? De enige die ik ooit echt kende, was mijn vader, en dat telde niet. Ik ging naar een privéschool voor meisjes! Spraken jongens niet hun eigen taal of zoiets?  Ik kon al zien dat dit een ramp zou worden.

Het was een lange vlucht, dus besloot ik dat ik net zo goed kon proberen de aanstaande catastrofe te voorkomen door iets te weten te komen over de familie waarmee ik zou gaan leven. Nadat ik een paar verdwaalde tranen had weggeveegd, haalde ik een notitieboekje en een potlood tevoorschijn.  Ik vroeg Katherine om me over haar kinderen te vertellen.  Ze glimlachte en stemde enthousiast toe.  Sommige dingen die ze zei, maakten me bang.

                                       ***

The Walter Boys:
Will is 22. Hij studeert parttime aan een plaatselijke universiteit en is verloofd met zijn liefde van de middelbare school. 

Cole is 18. Hij is een senior op de highschool en quarterback voor het American Footballteam. 

Danny is 17. Hij is een senior op de highschool en president van de toneelclub. Hij is Cole's Ierse half broer.

Isaac is 16. Hij is een junior op de highschool en is geobsedeerd door meisjes. Hij is Katherine's neef.

Alex is 16. Hij is net zoals Isaac een tweedejaars op de highschool en speelt honkbal. 

Lee is 14. Hij is een tweedejaars op  elementaryschool en is een skater. Hij is ook de neef van Katherine.

Nathan is 14. Hij is eerstejaars op de elementaryschool, houdt van kunst en schildert op alles. 

Jack en Jordan zijn 12. Ze zitten in de zesde klas en zijn een tweeling.

Peter is 10. Hij zit in de vierde klas. Hij ziet er onschuldig uit, maar heeft een best een grote  mond voor iemand van 10.