My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 51 Vakantie Tijd!

'Jackie, wat doe je hier?' Ik trok langzaam mijn hoofd weg van mijn knieën en veegde een traan weg. Danny's hoofd stak omhoog door de ingang van de boomhut in de vloer, terwijl hij op de ladder stond die aan de boom was genageld. 

"Verbergen voor de wereld." Mopperde ik.  Danny glimlachte treurig en hees zich op mijn schuilplaats.'Hoe heb je me gevonden?' 

'Ik wil je niet beledigen, Jackie, maar ik hoorde je van een kilometer afstand huilen.' Vertelde hij mij. Ik zuchtte, misschien was mijn schuilplaats niet zo goed geweest. Nadat Cole me voor Alex had gekust, had ik bij iedereen weg moeten gaan. De boomhut was een van de weinige plekken waar ik niet was geweest op de boerderij van de Walters, omdat jongens dat tegenwoordig niet veel gebruikten. Het had er eenzaam uitgezien, een enorme enkele wilg die op een paar meter afstand van het begin van het bos stond, en dat was precies hoe ik me voelde. Ik dacht dat het een goede plek zou zijn om je te verstoppen, maar na slechts een uur alleen was het dat blijkbaar niet.

'Weet je, iedereen is naar je op zoek geweest.' Zei Danny toen hij naast me ging zitten.'Mam was echt in paniek omdat ze dacht dat ze je niet zou vinden voordat jullie allemaal naar het vliegveld vertrekken.'

'Niet iedereen was op zoek naar mij.' Zei ik somber. Danny zweeg even en sloeg een arm om mijn schouder. 

'Jackie,' fluisterde hij zacht, 'het was niet jouw schuld.' 

'Hoe weet je dat?' Vroeg ik hem het snot van mijn neus te vegend.'Omdat ik alles heb gezien. Cole was absoluut oneerlijk tegenover je.' 

'Misschien was ik volkomen oneerlijk tegenover Alex.' Zei ik.

'Hoezo? Omdat je niet aan zijn zijde zat, terwijl hij aan het kotsen was? Het is niet eerlijk dat je niet mag genieten van de bruiloft omdat hij het verprutst heeft.' 

'Ik had niet met Cole moeten dansen.' 

"Waarom niet?" Vroeg Danny.'Je kunt niet controleren of hij je leuk vindt.' Ik was een tijdje stil terwijl ik nadacht over mijn antwoord. 

'Misschien was het oneerlijk tegenover Alex, want hoe gemeen Cole ook is en hoeveel ik ook probeer te doen, ik mag hem nog steeds.' Door de waarheid hardop toe te geven aan Danny voelde ik me steeds weer vreselijk, en ik begon te snikken.

'Jackie,' zei Danny rustgevend, terwijl hij me omhelsde, 'Het is oké, niet huilen.' 

"Nee, het is niet oké," brulde ik, terwijl er steeds meer tranen uit mijn ogen begonnen te stromen, "Het is zielig."

'Het is niet zielig dat je van twee verschillende jongens houdt. Jackie, je geeft duidelijk om Alex, anders zou je je niet zo schuldig voelen als Cole je kust.'

"Denk je dat?" Vroeg ik.

'Ik weet het. Maak je geen zorgen, Alex komt langs. Hij weet diep van binnen wat er echt is gebeurd.' 

'Bedankt Danny.' Antwoordde ik na een tijdje.  Het was logisch wat hij had gezegd, het was niet echt fout. 

"Kom op, laten we je terug naar huis brengen. Je hebt een vroege vlucht in de ochtend." Zei Danny opstaand.  "Wat bedoelt je?" Vroeg ik verbaasd.'Kom je niet mee op de cruise?' Glimlachte Danny.'Ik ben bang van niet. Hoe graag ik ook zou willen, er is iets belangrijkers dat ik moet doen.' 

"En dat is?" Vroeg ik toen hij de ladder afliep.  'Ik moet volgend jaar wat geld verdienen voor school. Jackie, ik kan een theaterprogramma volgen in New York.' Ik kon Danny niet zien, omdat hij al uit de boomhut was geklommen, maar ik zag dat er een enorme glimlach op zijn gezicht stond.