My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 38 De Rose Trestle

'Oké Isaac, Alex. Jullie nemen de achterkant.' Zei Cole, terwijl hij de zwarte plunjezak op de grond gooide. Hij ritste het snel open en gooide ze allebei rollen wc-papier.

We sturen allemaal buiten het huis met drie verdiepingen van Principle McHale. Het was een flink stuk van de weg af, en er was veel boomdekking, maar Cole had de vrachtwagen een blok terug gezet voor het geval dat.

"Het is enorm." Fluisterde ik tegen Danny die naast me stond.'Er zijn zoveel bomen.'

Danny knikte met een glimlach."Het is perfect voor een goede TP."

"Jullie zijn te luid."Siste Cole, terwijl hij naar me keek.

''Fijne meneer de baas, geef me een klus dan. 'Zei Danny. Cole gooide hem de doos met vorken.' Dit was jouw idee, kom op.' Zei hij.

'Ik ga met hem mee.' Zei ik toen ik armen met Danny moest verbinden. Ik wilde niet alleen gelaten worden met Cole en Lee.

'Ik denk het niet.' Zei Cole toen ik de capuchon van mijn hoodie pakte toen we wegliepen.

'Ik heb de perfecte ding voor je.'

***

"Dat doe ik niet." Zei ik, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. 'Je bent gek.'

'Nou, we hebben iemand nodig die licht is om het te doen.' Zei Cole.

'Normaal doet Nathan dat, maar aangezien hij tijdelijk buiten dienst is.'

'Oké! ' Zei ik en griste de rol van hem weg.

'Brave meid.' Zei Cole, terwijl hij in mijn wang kneep.

"Hou je kop." Vertelde ik het hem voordat ik ronddraaide en de rozenbok pakte. Ik hoopte dat ik snel genoeg rond zou draaien zodat mijn haar hem in zijn gezicht zou slaan.

'Wees voorzichtig, breek het niet.' Vertelde Cole, terwijl ik mijn gewicht testte op de onderste houten balk. Toen ik zeker wist dat het niet zou gebeuren, begon ik mezelf op te trekken. Het was alsof ik een ladder opliep.

"Au!" Schreeuwde ik, terwijl ik mijn vinger aan een doorn prikte.

"Hou je mond!" Siste Cole in de lucht.

'Wil je gepakt worden? Dat is hun slaapkamer daarboven.'

'Ja, ik weet het. Je hebt het me al vijftig keer verteld,' zei ik, terwijl ik het druppeltje bloed uit mijn vinger zoog, 'het zou leuk geweest zijn als je me handschoenen had gegeven.'

"Hou je mond en ben geen baby en begin met klimmen." Vertelde hij me.

"Wat dan ook." Antwoordde ik en begon mezelf weer op te trekken. Normaal stond het beklimmen van een rozenbok langs de zijkant van mijn hoofdhuis niet op mijn takenlijst. Cole wilde echter dat iemand het balkon op de bovenverdieping TP en hij had me erin laten struikelen. Toen ik eindelijk de top bereikte, sloeg ik mezelf stilletjes over de reling. Het was moeilijk om met de rol wc-papier omhoog te klimmen, maar het is me gelukt. De glazen schuifdeur naar de patio was bedekt met een gordijn, maar mijn hart begon te bonzen. Ik had het gevoel dat iedereen in huis me kon zien, dus begon ik snel met het overal gooien van het witte papier.

"Zorg ervoor dat je het in en uit de reling weven." Zei Cole van onderen. Terugkijkend groet ik Cole spottend.

"Oh en zorg ervoor dat je de deuren afdekt." Vertelde hij me.

"Ja, Ja." Mompelde ik tegen mezelf. Als hij zo veeleisend zou zijn, had hij hierheen moeten komen om het zelf te doen. Nadat ik de reling had ingepakt, kroop ik naar de deur. Mijn hart klopte. Principe McHale was waarschijnlijk nu binnen, een paar meter verderop aan het slapen.