My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 9 Stomme Schattige Jongen

'Ik ben nog nooit zo jaloers op iemand geweest', zei Heather. Het was zaterdagavond en we zaten op mijn bed popcorn te eten die ik net had en wachtten tot Riley klaar was met vertellen over de rondleiding door de boerderij die Cole mij gisteren gaf.

'Wat ben je jaloers?' Vroeg Riley toen ze mijn slaapkamer binnenstapte en ons uiteindelijk te vermaken met haar aanwezigheid.

'Hé, girly,' begroette Kim terwijl ze uit bed kwam om Riley te helpen met haar spullen.'Laat me daar wat van halen.'

'O, ik heb geen hulp nodig. Ik heb een heer hier om dat te doen. 'Riley duwde de deur terug en onthulde een grijnzende Isaac. Hij stond achter haar met een roze, sprankelende tas die over zijn schouder hing.

'Altijd, babe, 'zei hij en knipoogde naar Riley en ging zitten haar tas naar beneden.

'Isaac! Je laat die meisjes met rust! ', Schreeuwde Katherine van beneden. 'Nou,' begon Isaac terwijl hij zich weer omdraaide naar Riley, 'als je vanavond eenzaam wordt, kun je altijd op mijn deur kloppen.' En met een grote, arrogante grijns op zijn gezicht geplakt, verdween Isaac door de gang naar zijn eigen kamer.

"Oh God." Riley zuchtte en deed de deur van mijn slaapkamer dicht.

'Ik hou gewoon van de Walter jongens.'

'Weet ik, toch? En luister hier eens naar. Jackie ging op een date met Cole!' Heather gilde.'Ze heeft het ons net verteld.'

'Het was geen date, Heather. Hij vond het gewoon jammer dat zijn neef een eikel voor me was, dus liet hij me de plaats zien,' zei ik.

'Ja, maar je hebt een tocht gemaakt op een paard en je hebt samen naar de zonsondergang gekeken',verzette Kim zich. Wordt zo beschouwd als een date.

''Jongens, Cole heeft een vriendin, 'herinnerde ik hen.'

Paardrijden en een zonsondergang? Ik wil dit verhaal horen.'Riley plofte naast ons neer en keek me vol verwachting aan.

'Vergeet niet het zwemmen bij de waterval' voegde Heather toe.

"Wat?" Schreeuwde Riley praktisch.

'Kom, ik wil het niet nog een keer vertellen', pruilde ik.'Wat is er met het kijken naar Grease gebeurd? Ik ben dol op die film.'

'Echt niet! Je komt hier niet uit, Jackie,'zei Riley terwijl ze nog dichterbij kwam. 'De film kan wachten. Ik moet dit horen.'

'Maar er gebeurde niets.'

'Ik wed dat mijn zuidelijke reet iets heeft gedaan. Gewoon zeggen.'

'Goed, goed,' zei ik en gaf toe.

***

'Dit is de paardenstal', zei Cole terwijl hij de deuren openzwaaide. De geur van dieren en hooi trof me als een bakstenen muur. 'Naast de paarden is het beste van deze plek het hok. Kom op!'

We klommen een houten ladder op naar het hok, dat de jongens blijkbaar helemaal zelf hebben opgebouwd. Er lag een armoedig, blauw tapijt op de vloer, twee banken, een oude tv op een salontafel en de altijd aanwezige muurschilderingen van Nathan versierden de muren.

'Wauw, dit is geweldig.' Ik draaide me om en nam alle kenmerken van het hok in me op.

'Dat is niet het beste,'antwoordde Cole, die me naar de richel leidde. Hij boog zich voorover en pakte een touw dat aan het plafond hing."Kijk dit." Met één grote stap stond Cole op de richel en sprong eraf, zwaaiend in een enorme stapel hooi. 'Jouw beurt, Jackie. Pak gewoon het touw!' schreeuwde hij nadat hij uit het hooi was opgedoken.

'Ik weet het niet, Cole. Dat ziet er nogal gevaarlijk uit.' Ik tuurde over de reling. Het was een heel eind naar beneden.

"Loser!" Riep Cole terwijl hij als een vogel met zijn armen fladderde.

'Dat gaat bij mij niet werken, Cole Walter. Ik geef niet toe aan groepsdruk!' Ik sloeg uitdagend mijn armen over elkaar.

'Kom Jackie,'pruilde Cole en wierp me een puppy gezicht toe.'Leef gewoon een beetje.'

Het woord leef deed mijn hart springen en een plotselinge golf van woede klopte door mijn lichaam. Het was niet eerlijk dat mijn familie weg was, hun leven werd afgebroken. Cole zijn woorden hadden meer macht dan hij wist, maar ik besefte dat hij gelijk had ik moest leven. Ook al was de dood van mijn familie nog steeds een open wond in mijn hart, ik kon dat niet weerhouden om te genieten van de kans op leven die mij was gegeven. Met een nieuw gevoel van vastberadenheid stond ik op de reling en greep het touw vast, hoewel ik mijn hart kon horen kloppen. Ik kneep mijn ogen dicht en greep me vast voor mijn lieve leven, ik sprong.

"Ik haat je!" Schreeuwde ik toen ik van het hok viel en in de gigantische stapel jeukende hooi viel. Ik landde met een kreun.

'Was dat niet leuk?' Vroeg Cole nadat ik was opgestaan. Ik reageerde door mijn tong uit te steken. Hij glimlachte en rolde door het hooi naar me toe. 'Wauw, je bent moeilijk te tevreden te houden hè?' Hij stopte zo vlak voor me dat ik het kleine litteken op zijn voorhoofd kon zien, een klein teken dat deze mooie jongen niet helemaal perfect was.

'Ja, denk ik,'antwoordde ik terwijl ik mijn kleren glad streek. Ik moest van hem wegkijken omdat hij zo intens keek.

Cole glimlachte en reikte naar voren, plukte iets uit mijn haar 'Je had een stuk stro,' fluisterde hij en boog zich dichter naar hem toe. Deze keer staarde ik terug in zijn betoverende ogen.

Het voelde als een van die filmmomenten. De ene wanneer een jongen en een meisje dicht bij elkaar staan ​​en naar elkaar staren. De kamer is op een fijne manier stil en dan leunt de jongen iets dichterbij en aarzelt om de spanning op te bouwen. Dan, in een snel moment, sluit hij hun lippen en veegt het meisje van haar voeten. het gat tussen naast Cole staan ​​was zo, behalve het hele kussen.

'Oww!' Ik gilde toen iets in mijn voet beet en de trance brak die ons gevangen hield. "Wat de hell?"

Cole zag er versuft uit van onze bijna-kus. Maar al snel barstte hij in lachen uit. 'Dat, Jackie, is de machtige jager van Bruno die niet bij elkaar passende sokken en stinkende tennisschoenen heeft.' Een slaperig uitziende hond met slappe oren stak zijn hoofd omhoog door het rietje. 'Let niet op hem. Hij zal geen vlieg kwaad doen. Hij dacht waarschijnlijk gewoon dat je voet een oude schoen was.'

'Nou, hij zou schattig zijn als ik niet allergisch was', zei ik, terwijl ik afstand nam van Bruno.

'Ben je allergisch voor paarden?' Vroeg Cole en leidde me naar een stal. Binnen was een prachtig grijs paard met vlekken die er bijna blauw uitzagen.

'Niet dat ik weet,' antwoordde ik en kwam een ​​beetje dichterbij."Wat is zijn naam?"

'Je bedoelt haar naam.' Cole opende de deur van de stal en stapte naar binnen.'Athena is een meisje.'

'Ze is zo groot.' Ik wilde niet toegeven dat ik een beetje bang voor haar was. Ik ben opgegroeid in de stad en had niet veel ervaring met dieren.

'Wil je een ritje maken?' Hij trok een zadel van de muur.

"Echt niet!" Riep ik uit, weg van het paard. Niets kon me op dat ding krijgen zelfs geen super schattige jongen die helemaal lief was.

'Weet je nog wat ik zei over een beetje leven?' Cole heeft het me gevraagd.

Verdomme, dacht ik met een zucht. Ik heb me weer.'Weet je nog wat ik zei over je haten?' Ik mopperde, maar laat hem me een boost geven.

***