"Wat ben je aan het doen?" Siste ik naar Cole, terwijl hij zijn riem begon los te maken.
'Ik slaap in mijn boxershort', grijnsde hij terwijl hij zijn broek uitdeed en vervolgens zijn shirt ook uitdeed zijn weg naar een geweldig lichaam. Mijn mond viel open.
'Het geeft niet, ik vind het niet erg als je staart,' zei Cole lachend.
'Ik staarde niet', beet ik hem toe.
Hij lachte me gewoon uit.'Maak je maar geen zorgen, Jackie. Ik weet dat ik onweerstaanbaar ben en trouwens je slaapt hier,' zei hij, terwijl hij naar de slaapzak links van hem wees terwijl, hij naar de middelste klom. Ik keek naar Alex die fronste, duidelijk ontevreden over de slaap indeling.
'Ik weet niet of dat een goed idee is', zei hij terwijl hij naar zijn oudere broer keek.
"Waarom niet?" Vroeg Cole en sloeg zijn armen over elkaar.
'Je hebt een vriendin, je zou niet naast een ander meisje willen slapen', zei Alex. Cole rolde alleen maar met zijn ogen.
'Je weet dat het niet zo is,' zei Cole, terwijl hij zichzelf verdedigde, 'bovendien maakt Kelly het niet uit.'
Persoonlijk had ik het gevoel dat Kelly me levend zou afslachten als ze me naast Cole zag slapen.
'Echt?' Alex trok een wenkbrauw op, 'Als ik het me goed herinner, schreeuwde Kelly vorige maand naar Katie Crush in de lunchroom omdat ze te dicht bij je stond.'
'Jezus, Alex, dit heeft niets met Kelly te maken. Als je Jackie zo leuk vindt en niet meer doet als een pruilende eerste klas,' spuwde Cole. Alex bloosde en balde zijn vuisten.
"Ik heb nooit iets gezegd over"
"Hey! "Schreeuwde ik.
'Jullie houden jullie mond of, ik ga op de bank slapen!' Beide jongens draaiden zich om en keken me aan.
'Geweldig nu ik je aandacht heb, Cole beweeg,' zei ik, een hand op mijn heup legend en wijzend op de slaapzak links.
"Waarom?" vroeg hij niet bewegend.
'Omdat ik in het midden slaap, zodat jullie ophouden met ruziën.'
Cole mopperde maar deed wat ik ze. Het was doodstil toen we ons allemaal hadden gevestigd in onze slaapzak, Cole aan mijn linkerkant en Alex aan mijn rechterkant. Ik slaakte een zucht van verlichting toen ik mijn ogen sloot. Het voelde goed om te gaan liggen de dag was lang geweest en ik was verslagen. Mijn arm deed nog steeds pijn van de brandwond en mijn hart klopte sneller dan normaal vanwege de twee jongens aan allebei de zijde van mij.
'Weet je,' fluisterde Cole terwijl hij de vredige stilte verbrak, 'ik denk dat de enige reden waarom je me wilde laten bewegen, was dat je mijn perfect getinte buikspieren weer kon zien.'
'Hou je mond!' Alex en ik sisten tegelijkertijd terwijl Cole grinnikte.
Toen ik uiteindelijk in slaap viel, was er een arm om mijn buik en een hand verbonden met de mijne.
***
De zaterdag ging snel voorbij. De stroom ging 's ochtends weer aan, dus de jongens speelden de hele dag videogames terwijl, ik mijn huiswerk aan het maken was. Ik was eerste even met Riley aan het bellen, maar toen moest ze naar een feestje.
'Heb je met beide geslapen?' gilde ze in de telefoon.
'Zo was het niet', fluisterde ik bang dat ze me zouden horen, ook al was ik in mijn kamer.
"Oh mijn God! Niets is beter dan dat," gilde Riley."Je moet me er maandag alles over vertellen, oké?' vroeg ze.
'Ja', ik beloofde haar dat ze wist dat als ik het niet deed, ze me zou lastigvallen totdat ik het deed.
'Oké, maar ik moet gaan. Skylar is buiten aan het toeteren als een gek.'
'Oké, veel plezier', zei ik tegen haar.
'Dankje,' zei ze en hing op.
De Walters kwamen zondagmiddag weer terug naar huis. Katharine maakte een groot familiediner en de tweeling informeerde ons over de goede tijd die we misten, terwijl iedereen at. Na het eten ruimde ik mijn bord op en ging naar boven om te douchen. Daarna koos ik morgen mijn kleren uit voor school en klom toen in bed. Het zou goed zijn om terug te keren naar de normale schoolweek.
***
JE LEEST
My life with the Walter boys// Dutch
Novela JuvenilDe zestienjarige Jackie Howard weet niets van haar nieuwe voogd Katherine Walter wanneer ze van New York naar Colorado verhuist. Jackie is erachter gekomen dat Katherine twaalf jongens heeft en vreest dat het niet gemakkelijk zal zijn om in het Walt...