My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 17 Kan Je Koken?

Na ongeveer dertig minuten verlieten Cole en ik het ziekenhuis. De arts van de eerste hulp heeft de brandwond schoongemaakt en vervolgens onderzocht voordat hij hem weer inpakte en me een pijnstiller recept gaf. Hij vertelde ons dat de brandwond niet zo erg was en dat het wel goed zou komen. Ik vertelde Cole dat we de brandwond thuis hadden kunnen behandelen, maar hij stond erop dat het beter was dat we naar de eerste hulp gingen om te controleren of alles in orde was. Bovendien is er altijd het voordeel van voorgeschreven pijnstillers.

'Denk eraan, probeer de blaren niet te laten knappen',vertelde de dokter me op weg naar buiten.Toen we bij de auto kwamen, klom ik voorin en ging tussen de jongens zitten.

'Dus hoe erg was het?' Vroeg Alex terwijl hij naar de verbanden keek die mijn arm bedekten.

'Tweede graads brandwonden op mijn onderarm', zei ik tegen hem.

'Au,' zei hij met een grijns. De rest van de weg naar huis was ongemakkelijk. We zaten allemaal voor ons uit te staren, niet praten. Toen we eindelijk de oprit opreden, stormde iedereen de auto uit.

'Ah bedankt jongens', zei ik onhandig.

'Geen probleem,' antwoordde Cole.

'Altijd,' zei Alex. 'En trouwens, sorry. Hij kwam naar voren en gaf me een snelle knuffel.'

'Maakt niet uit' zei ik en trok me terug en duwde de hand van mijn niet gewonde arm in mijn zak.

'Oké, ik ga ook naar binnen',zei Cole wijzend naar het huis en liet me bij de auto staan. Ik wachtte een paar seconden voordat ik ze naar binnen voor volgde.

Toen ik bij mijn slaapkamer kwam, deed ik de deur dicht en zuchtte opgelucht. De middag was naar mijn smaak veel te bewogen geweest, maar op de een of andere manier wist ik dat het de spanning tussen ons drieën had verholpen. Niemand van ons had iets gezegd, maar ik kon het zien aan de manier waarop de jongens naar me keken. Er moet iets zijn geweest met het koken van kipnoedels dat mensen bij elkaar bracht.

***

"Chinees!"

"Pizza!"

"Chinees!"

"Pizza!"

Ik zat in de keuken met mijn hoofd tegen de tafel te bonken, terwijl Cole en Alex vochten over wat we moesten bestellen voor het avondeten.

'Ik wed dat Jackie liever pizza heeft, nietwaar Jackie?' Zei Cole. De hoofden van beide jongens draaiden zich om om naar me te kijken.

'Eh?' Zei ik, plukkend aan mijn verband.

'Zie je wel? Ze wil pizza!' Zei Cole toen hij zich tot zijn broer wendde."Werkelijk?" Zei ik een wenkbrauw optrekkend.

'Niemand vertelde me dat het Engelse woord voor pizza was veranderd in um.'

'Doe niet of je zo slim bent,' zei Cole terwijl Alex opkeek.

'Wat ga je eraan doen?' zei hij, terwijl hij Cole van zich af duwde. Ik rolde met mijn ogen. Stomme jongens en hun testosteron.

"Hey jongens?" Vroeg ik. De hoofden van beide jongens draaiden om en keken me weer aan. Hun boze gezichten maakten me zenuwachtig en ik deed een stap achteruit.

"Ja?" Alex ontspannende zijn gezicht toen hij besefte dat ik me niet op mijn gemak voelde.

'Wat dacht je ervan om gewoon te koken?'Alex en Cole staarden me aan alsof ik een zevenkoppige alien was. Misschien had ik niets moeten zeggen? 'Oké, laat maar.' Zei ik toen mijn hand verdedigend omhoog hield, ik wilde niet dat ze me zouden aanvallen.

'Weet je hoe je moet koken?' Vroeg Cole verrast.

"Waarom niet?" Vroeg ik terug, terwijl ik een hand op mijn heup legde. Wat dacht hij dat ik was, stom? 'Nou, wat ik van mijn ouders heb horen praten, is dat je een kleine, rijke verwende meisje was,' zei Cole. Alex gaf zijn broer een elleboog.

'Je moeder zei dat ik verwend was?' Vroeg ik geschokt.

"Nee, maar mijn moeder zei dat jullie teveel geld hadden."

'Alleen omdat mijn ouders geld hadden, ben ik geen dom wijf', zei ik en keek hem kwaad aan.

'Wat je maar wilt denken,' zei Cole grijnzend. Hij probeerde me kwaad te maken.

'Fijn, weet je wat Cole? Wat dacht je ervan dat ik voor Alex en mij kook. En dan kun je ons het eten zien opeten en me dan een dom wijf noemen.'

"Whoa New York je hoeft niet zo boos te worden. Ik maak maar een grapje."

"Ja, ik heb het gevoel dat ik die reactie elke keer hoor", zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde maar wat ingrediënten uit de koelkast haalde.

Nadat we de kipschotel hadden gegeten die ik had gemaakt, besloten de jongens dat het een goed idee zou zijn om een ​​horror film te kijken. Ik zei dat ik dat niet wilde het was donker en het regende als een gek. Ze noemden me een jankerd, dus ik was het uiteindelijk eens en zo kwam ik op een vrijdagavond op de bank tussen Cole en Alex Walter terecht.

Skylar zou me hebben uitgescholden omdat ik had geklaagd en Heather zou een hartaanval hebben gehad als ze me nee had horen zeggen, maar ik wilde gewoon geen horror film met hen kijken. Grappig hoe het nooit ging zoals ik wilde.

Cole en Alex lachen om de beurt om het scherm ,terwijl ik er praktisch er om schreeuwde.

"Ga niet naar buiten!" Ik schreeuwde tegen het stomme meisje dat langzaam de voordeur opende.

'Aww is Jackie bang?' Vroeg Cole me in mijn zij prikkend.

"Nee!" Fronste ik, terwijl de regen voortdurend op het raam achter ons bonkte.

"Ja, dat ben je." Cole grinnikte terwijl hij zijn aandacht weer op het scherm richtte. Net toen het domme meisje naar buiten stapte in de donkere nacht, viel de tv uit samen met de lichten.

"Oh my!" Schreeuwde ik, terwijl ik mijn gezicht in Cole's schouder stopte.

'Niet bang hè?' Zei Cole sarcastisch.

'Eh, misschien een beetje?'

'Maak je geen zorgen,' zei Alex, 'de stroom valt altijd uit tijdens grote stormen. Papa probeert het al jaren te repareren.'

'Alex, waarom neem je Jackie niet om wat kaarsen te zoeken, dan ga ik kijken of ik de stroom weer kan inschakelen,' zei Cole.

Alex pakte mijn hand en trok me de keuken in. Toen we naar de kelderdeur liepen, kreeg ik een slecht gevoel.

'Alex?' Vroeg ik terwijl ik probeerde niet nerveus te klinken.

"Ja?"

'De kaarsen staan ​​toch niet in de kelder?'

'Jawel' zei hij nonchalant.

"Super fijn." Mompelde ik terwijl we op weg waren naar onze ondergang.

***