My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 13 Typische jongens tiener

Zenuwachtig loop ik door de gang naar Alex zijn kamer. Elke keer dat ik tijdens het eten naar hem keek, keek hij snel weg.

Mijn shirt gaat omhoog terwijl ik mijn rugzak over mijn schouder grits en ik trek hem snel weer naar beneden. Ik wilde er niet uitzien als een slet.

'Kom Alex, we kijken altijd samen naar de wedstrijd!' Ik hoorde iemand klagen toen ik dichterbij kwam.

'Ja, maar ik heb Jackie beloofd dat we samen aan geschiedenis kunnen werken,' zei Alex.

'Je laat me voor haar vallen? Jackie!' Zei Lee. Er was een stilte omdat Alex niet antwoordde. 'O, ik snap het. Dat is wat je wilt doen, hè?'

"Nee!" Zei Alex om zichzelf te verdedigen, 'We werken aan huiswerk!'

'Ja, het zal wel,' zei Lee argwanend. Mopperend schoof hij langs me heen toen hij zag dat ik daar stond. Ik overwoog een paar seconden terug te lopen naar mijn kamer, maar Alex stak zijn hoofd de gang in.

'Aww shit,' zei hij terwijl hij naar me keek en een hand door zijn haar deed. Ik keek naar hem en mijn benen veranderde naar drill pudding. Het kreeg me elke keer weer. 'Heb je alles gehoord?'

"Ehm?" Zei ik toen ik zijn vraag niet begreep. Ik had het te druk met hem aan te staren. 'De ruzie van Lee en mij?' vroeg Alex enigszins verward. Ik bloosde en verontschuldigde me.

'Sorry, het was niet mijn bedoeling om iets in de weg te staan', zei ik.

'Nee Jackie, dat ben je niet, maak je geen zorgen over hem. Hij moet over zichzelf heen komen,' zei Alex terwijl hij zijn deur nog verder open deed. 'Kom binnen.'

De kamer van Alex zag eruit als een typische jongens tiener. Overal lagen kleren en overal lagen lege zakken chips over het bureau. De stapel videogames naast de tv was zo groot dat hij elk moment op de grond zou kunnen vallen. De muren waren bedekt met foto's van sportwagens en magere modellen in bikini's.

'Ja sorry dat ik niet echt de kans heb gekregen om op te ruimen', zei hij terwijl hij een paar schoenen uit de weg schopte. Ik lachte.

'Alex, je hebt een fbi-team nodig om deze plek op te ruimen,' zei ik terwijl ik mijn rugzak uitschoof. Alex grijnsde en ging achter het computerbureau zitten.

'Hé, ik heb je niet uitgenodigd om mijn moeder te zijn', zei hij plagend.

"Ik ben zo blij dat ik niet je moeder ben als je kamer er altijd zo uitziet."

'Ja, ik ben blij dat jij ook niet mijn moeder bent,' zei Alex terwijl hij naar me staarde. Ik staarde hem aan en wist niet hoe ik moest reageren. Het was nog een paar seconden stil totdat Alex wegkeek en zijn Geschiedenis boek pakte.

"Juist dus hoofdstuk negen?" vroeg ik om door mijn eigen boek te bladeren.

We studeerden ongeveer een uur lang praten en lachen.

'Bedankt voor de hulp vanavond,' zei ik glimlachend naar hem.

'Geen probleem,' zei hij. We stonden allebei op en gingen naar de deur. Alex pakte mijn beide handen vast en draaide me om om hem aan te kijken. 'Elke keer als je hulp nodig hebt, vraag het maar gewoon Jackie,' zei hij en keek op me neer. Ik knikte glimlachend naar hem.

"Hey Alex wat doe je?" Zei Cole die door de deur barstte. Toen hij ons allebei zag, fronste hij zijn voorhoofd. 'Sorry ik wilde dit niet onderbreken.' De deur sloeg dicht toen hij wegging. Ik zuchtte.

"Wat is er ?" Vroeg Alex bezorgd.

'Ik ben het gewoon beu om iedereen geïrriteerd te maken, ik probeer om het goed te doen. Het gebeurt gewoon', zei ik.

'Jackie maak je daar maar geen zorgen meer over. Het zal alleen even duren voordat iedereen eraan gewend is dat je hier woont. Ik weet dat iedereen je leuk vindt.'
Ik sloeg mijn armen over elkaar en pruilde.

'Oké, behalve Lee, maar hij haat alles.'

We staarden elkaar even aan voordat we allebei een glimlach kraakten. 'Misschien vindt iedereen mij leuk,' zei ik schouderophalend, 'maar dat betekent niet dat ik hen niet in de weg sta.'

'Er zijn twaalf kinderen in dit huis. Denk je echt dat er nog één ertoe doet? Naast dat mijn moeder het geweldig vindt dat er een meisje in huis is en gisteren vertelde Nathan me dat hij zo blij was dat hij  s'ochtends iemand had om mee te rennen. '

"Oké," zei ik toegevend. "Zie ik je morgen?" 'Ik heb eigenlijk geen keus, hè? Je woont hier een beetje', zei hij plagend.

"Hey!" Zei ik ,terwijl ik hem op zijn schouder sloeg.'Je zou aardig moeten zijn.'

'Wat als ik een slechte jongen ben?' zei hij suggestief zijn wenkbrauw optrekkend.

'Een slechte jongen die me net heeft geholpen met mijn huiswerk?'

'Voor mijn eigen gewin natuurlijk. Ik heb echt een slechte invloed. Als je slim was, zou je wegblijven,' antwoordde Alex grijnzend.

'Nou, ik ben niet slim en je zult meer moeten proberen', zei ik. Plotseling kreeg ik een uitbarsting van moed en pikte ik Alex op de wang voordat ik de gang doorliep.

'Truste Jackie,' zei Alex liefjes.

'Welterusten Alex', riep ik over mijn schouder. Ik glimlachte de hele weg terug naar mijn kamer, verrast door hoe flirterig ik was geweest. Alex was natuurlijk niet beter geweest, maar hij was lief en charmant. Een badboy, mijn reet.

***
Alex de badboy of Alex the sweetboy
Of toch liever Cole?