My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 28 Hartenbreker

Ik sloeg mijn armen over elkaar en weigerde mijn veiligheidsgordel af te doen toen Cole de auto parkeerde. De muziek van het feest was zo hard dat ik het in Will's auto kon horen die aardig genoeg was geweest om Cole het te laten lenen. 

'Moet ik je naar binnen dragen?' Vroeg Cole, terwijl hij zijn wenkbrauw omhoog deed, 'ik zweer dat ik het zal doen'. 

In plaats van te antwoorden, staarde ik uit de voorruit zonder te willen bewegen.  Ik was bereid om de hele nacht in de auto te zitten als het moest. Dan zouden de jongens tenminste een aangewezen chauffeur hebben. 

Cole zuchtte, haalde de sleutels uit het contact en stapte uit de auto. Ik glimlachte even en dacht dat hij het had opgegeven. Het was nogal een worsteling om me überhaupt het huis uit te krijgen. Maar het glimlachende gezicht toen hij ronddraaide om van mijn zij af te glijden en de deur te openen. 

'Kom op', zei hij met een ernstig gezicht.

'Cole!'  Schreeuwde ik, 'ik zei tegen Alex dat ik niet kwam. Hij zal denken dat ik niet met hem mee wil als ik nu kom.' 

"En dat is mijn probleem?" Vroeg hij terwijl hij zich reikte om mijn veiligheidsgordel los te maken. 

'Serieus, het is niet grappig', pruilde ik. 

'Ik heb nooit gezegd dat het zo was', antwoordde Cole voordat hij me over zijn schouder gooide en de deur dichtschopte. 

'Cole zet me nu neer!' Schreeuwde ik.  Een paar mensen die op de veranda stonden, keken naar ons op. 

'Maar nu is het best grappig,' lachte Cole.  Ik bonkte op zijn rug terwijl hij het voorpad opliep en naar het huis liep. 

'Cole Walter, ik ga je in je slaap vermoorden als je me niet meteen laat gaan', vroeg ik.

We kregen meer vreemde blikken. 'Sorry,' verontschuldigde Cole zich bij de mensen die bij de deur stonden, 'ik heb een weggelopen date op handen.'

"Ik ben niet je date!" Siste ik naar hem.

Cole lachte alleen maar en stapte naar binnen. Toen hij eenmaal de deur achter hem had gesloten, zette hij me eindelijk neer. 

"Kijk" Zei Cole glimlachend naar me. 'Dat was toch niet zo erg?' 

'Je maakt een grapje.' Begon ik, maar iemand onderbrak me. 

'Jackie? Wat doe jij hier?' Ik draaide me om en zag Alex achter ons staan ​​met een geschokte blik op zijn gezicht. 

"Nou je broer. "

"Nodig haar uit voor het feest," onderbrak Cole me.  Hij legde een arm over mijn schouder en grijnsde naar zijn kleine broertje. 

'Dat is zo niet waar', zei ik, Coles arm van me af duwend en van hem weg bewegend.

"Echt?" Vroeg Alex niet blij. 

'Alex, ik beloof het', zei ik en deed een stap naar hem toe. 

"Oh kom op!' Zei Cole en stak zijn handen in de lucht terwijl ik probeerde uit te leggen wat er met Alex was gebeurd. Toen boog hij zich voorover en trok me weer naar hem toe. 'Waarom moet je altijd naar hem toe rennen?' 

"Wat is je probleem Cole? " Zei ik terwijl ik me probeerde los te trekken van zijn greep.

"Wat doet ze hier?" Vroeg iemand. Ik keek op en slikte. Cole's vriendin Kelly stond voor ons met een hand op haar heup en keek niet. 

'Kelly,' zei Cole grijnzend. Hij liet me meteen los. 'Maak je geen zorgen schatje. Het is maar Jackie. ''

'Gewoon Jackie?', Zei Kelly nog nijpender. 'Bedoel je de kleine slet waar Cat me voor waarschuwde?'

"Neem me niet kwalijk?" Zei ik. Ik deed een stap bij Cole vandaan om wat afstand tussen ons te leggen. Inmiddels luisterde iedereen binnen gehoorsafstand. 

'Oh, doe niet alsof je zo onschuldig bent', zei Kelly terwijl ze opkeek. 'Iedereen weet dat je alle Single Walter zoent'.

"Dat is niet waar!" Schreeuwde ik tegen haar. Scherpe pijn verwarmde mijn wang terwijl Kelly me sloeg. 

'Bitch, doe niet alsof je niet met mijn vriendje aan het dollen bent.' 

"Ik heb nooit ..."

"Oh ja dat deed je!" Siste Kelly. 'Die ene avond dat jullie allemaal naar het pakhuis reden en dronken werden? Mijn vriendin Cat was daar en ze zei dat je helemaal in Cole was!' 

Ik was stil  en wist niet wat ik moest zeggen, omdat ik me niets van dat gebeuren herinnerde. 
Was het echt waar? 

'En iedereen weet dat je Danny hebt verteld om Katie Frock te vragen, ook al had hij geen schijn van kans bij haar.' Vervolgde ze. 'Je wilde gewoon dat Danny verdrietig zou worden, zodat hij terug zou komen rennen naar jou.' 

"Nee!" Zei ik toen ik probeerde niet te huilen. 'Ik wilde niet dat Danny verdrietig zou worden Hij heeft me nooit verteld dat ze nee zei!' 

"Hou allemaal jullie bek!" riep iemand. Ik draaide me om en keek Alex aan. Zijn lippen waren woedend tegen elkaar gedrukt. Toen keek hij me aan.'Ik wil niets meer horen', zei hij koeltjes. 

"Alex!" Zei ik toen ik een stap naar hem toe deed. 

"Praat niet tegen me, ga gewoon weg!" Zei hij voordat hij zich van mij afwendde en in de menigte verdween. 

'En het lijkt erop dat je het hart van Walter nummer vijf hebt gebroken,' zei Kelly met een tevreden grijns op haar gezicht. 

Ik haalde diep adem en probeerde de tranen weg te knipperen. Ik keek de kamer rond.  Iedereen staarde me aan, sommige mensen fluisterden. Ik wierp nog een laatste blik op Cole die me emotieloos aanstaarde voordat ik de kamer uit vloog. 

Eenmaal buiten duwde ik langs de kinderen op de veranda en begon te rennen. De koude nachtlucht brandde in mijn keel terwijl ik naar adem snakte, om de een of andere reden vulde het mijn longen gewoon niet. Het glibberige van de dauw en plotseling werd er gras gelezen dat op mijn rug naar de sterren keek. De tranen stroomden over mijn gezicht en ik rolde me op tot een bal. Elk deel van mij deed pijn en ik wilde mijn moeder terug.

Waarom heb je ze van me afgenomen?'  Ik schreeuwde naar de lucht. De wind draaide boos rond alsof hij mijn pijn voelde. 

"Ik wil gewoon mijn familie terug", snikte ik. 

***

:((