My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 52 Bommetjes wedstrijd

'Je klikte op de verkeerde verdieping.' Zei Kevin en fronste zijn wenkbrauwen toen ik op dek 8 drukte in plaats van 5.

"Nee, dat deed ik niet", grijnsde ik naar hem, "we gaan gewoon een korte omweg maken." Toen de knop op de achtste verdieping oranje knipperde en de deuren opengingen, stapte ik snel uit. De jongens volgden me onzeker en keken rond naar de mooie versieringen.

'Wat doen we op de suite etage?' Vroeg Nate met zijn ogen wijd open.'Hebben ze geen beveiliging op deze verdieping?'

'Eigenlijk hebben ze op elke verdieping beveiliging, dumb ass.' Zei Kevin tegen zijn vriend.

'Ik moet gewoon heel snel iets uit mijn kamer halen.' Zei ik toen ik mijn kamerkaart uit mijn strandtas moest halen.

'Jezus, je ouders moeten rijk zijn.' Zei Kevin.

'Ja, zoiets.' Ik haalde mijn schouders op. Meer alsof ze rijk waren.

Ik duwde de deur open toen het slot groen knipperde en zei tegen de jongens dat ze het zich gemakkelijk moesten maken. Kevin en Nate plunderden vrolijk voor de grote tv, dus ik wees hen op de PlayStation. Kyle bleef stil achter hen hangen. Misschien voelde hij zich niet op zijn gemak met de schaal van de kamer? Eerlijk gezegd had ik verwacht dat Kevin en Nate ook kamers op de 8e verdieping zouden hebben, maar ik denk dat het dom was om aan te nemen dat iedereen uit Californië geld had. Het had ze zeker niet hierheen gebracht om indruk op ze te maken, maar ik denk dat het wel hielp. Er was iets met Kyle dat gewoon ... Ik kon mijn vinger er niet op leggen. Hij keek op en staarde me aan, en ik glimlachte naar hem, zodat hij niet zou denken dat ik griezelig was. Voordat hij iets kon zeggen, stapte ik de hal weer in en haalde diep adem. Ik rolde mijn schouders naar achteren om ze los te maken en stak zenuwachtig mijn hand op om op de deur van meneer en mevrouw Walter te kloppen.

Voordat mijn knokkels het hout raakten, zwaaide Will de deur open. 'Oh hoi Jackie!' Zei hij, terwijl hij me bijna overreed terwijl hij de suite uitliep. Ik probeerde niet te giechelen over de zonnebrandcrème die hij boven zijn wenkbrauw had gemist. 'Op zoek naar mama?'

"Zullen we gaan schat?" Hoorde ik Haley van binnenuit roepen.'Ik ben van gedachten veranderd. Kun je in plaats daarvan mijn chocolade ijs halen?'

"Tuurlijk schat!" Antwoordde Will, voordat hij de gang door rende.

"Oke dan." Mompelde ik, terwijl ik hem zag verdwijnen. De roep van zijn geliefde moet hem doen vergeten dat ik daar stond. Ik haalde mijn schouders op en stapte naar binnen. Misschien zou het makkelijker zijn als hij er toch niet was. Haley zat op de bank te loungen en las een van die vreselijke luchthavenboeken. Ik keek om me heen om er zeker van te zijn dat meneer en mevrouw Walter niet binnen gehoorsafstand waren.

'Hallo Jackie,' glimlachte Haley opkijkend van de pagina's. We kenden elkaar niet zo goed en ik had haar nog maar één keer ontmoet voor de bruiloft, maar ze was altijd aardig geweest. 'Zoek je mevrouw Walter? Ze is ongeveer tien minuten geleden vertrokken.' Bijtend op mijn lip bedekte ik snel de paar stappen tussen ons en ging in de fauteuil zitten.

'Ik heb eigenlijk een vraag voor je.' Zei ik toen ik probeerde niet nerveus te klinken. Ik wist dat ik veel zou vragen, maar het zou een manier kunnen zijn om Cole en Alex jaloers te maken.

"Oh." Zei Haley en legde haar boek neer.'Vraag het maar.'

'Ik begrijp het helemaal als je nee zegt, maar ik vroeg me af of ik je cruise ID kaart mee kon nemen?' Elke passagier op het schip kreeg een identiteitskaart met namen en leeftijd. Het kan als creditcard worden gebruikt en alles wat ermee wordt gekocht, wordt teruggeboekt naar de kamer.