My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 24 Mario Kart

Ik opende mijn kluisje op zoek naar mijn schetsboek, omdat we een nieuw kunstproject begonnen. Het duurde nog maar een paar minuten voordat de bel zou gaan om het begin van de les aan te geven en ik kon het niet vinden. Nadat ik al mijn boeken eruit had gehaald om te ontdekken dat het er niet was, zuchtte ik gefrustreerd. 

Vandaag was een slechte dag. Ik was wakker geworden en ontdekte dat het zonlicht dat door mijn raam stroomde ongelooflijk helder was en mijn ogen pijn deed sluiten. Toen begon de moordende hoofdpijn. Tot overmaat van ramp klopte mevrouw Walter op de deur met een glas water en wat aspirine.

"Hoe voel je je Jackie?" Vroeg Katharine. 

"Niet zo goed," mompelde ik. 

'Neem dit maar en kom dan ontbijten zodat ik wat te eten bij je kan krijgen', zei ze tegen me. 

Nadat ik de pillen had doorgeslikt, stond mevrouw Walter op om te vertrekken. 

'Ga je niet tegen me schreeuwen?' Vroeg ik haar. Mevrouw Walter zuchtte en bleef bij de deur staan. 

'Jackie, ik heb gisteravond met Cole gesproken en hij heeft me verteld wat er is gebeurt, dus ik ga niet tegen je schreeuwen. Ik denk dat ik gewoon teleurgesteld ben dat ik niet werd gebeld toen Cole tegen je loog,' zei mevrouw Walter. 

Ik was erg in de war en wist niet hoe ik moest reageren. Wanneer had Cole tegen me gelogen?  Katharine staarde me nog een tijdje aan en ging toen weg. 

Ik sloeg gefrustreerd mijn kluisje dicht en wenste dat ze tegen me had geschreeuwd. Door haar teleurstelling voelde ik me slechter. 

"Slechte dag?" Vroeg Riley terwijl ze naar mijn kluisje liep. We gingen altijd samen naar de kunstles. 

'Verschrikkelijk', mopperde ik en toen zag ik Cole met een paar van zijn vrienden door de gang wandelen. 

"Hey Walter!" Riep ik naar hem. 'Kom is hier!'

Cole keek me aan en glimlachte voordat ze naar mijn kluisje liep.'Hey New York.'

'Waar heb je je moeder gisteravond over verteld?' Vroeg ik. 

'Maak je geen zorgen, Jackie,' zei Cole terwijl zijn glimlach verdween. 

'Nee, ik wil weten wat je zei,' zei ik boos. 

"Waarom?" Vroeg hij mij. 

"Omdat ik het wil weten!" Schreeuwde ik uit dat mensen begonnen te staren. 

'Goed, oké,' zei Cole, voordat hij een vinger op zijn lippen legde om me te zeggen dat ik stil moest zijn. 

'Nadat Alex je naar bed had gebracht.'

'Heeft Alex me gisteravond naar bed gebracht?'  Vroeg ik om in te snijden. Dat wist ik helemaal niet meer. 

"Ja, wil je nu dat ik je vertel wat ik zei of niet?"

Ik knikte.

"Oké, onderbreek me dan niet. Nadat je boven was, vertelde ik mijn moeder dat je je niet goed voelde op school en ik bood je aan om je naar huis te brengen. Toen vertelde ik haar dat als we eenmaal in de auto zaten, in plaats daarvan  om je naar huis te brengen, ging ik met mijn vrienden naar het feest. ' 

"Wat?" Ik hapte naar adem. "Waarom zou je dat doen?" 

'Zodat je niet op je flikker kreeg duh,' zei hij.

'Dat had je niet moeten doen', zei ik hem weer boos te maken. Ik moest de verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen acties. 

"Wat?" Vroeg Cole verrast.