My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 47 The Show Off

'Katherine?' Vroeg ik, terwijl ik de keuken binnenliep. Lee keek op van een kom ontbijtgranen.'Ze zit in de wasruimte.' Vertelde hij me door een mond vol Coco pops.

"Bedankt." Antwoordde ik op weg.

Ik stopte bij de deur en draaide me weer om naar Lee.'Goede keuze voor de Coco pops, absoluut mijn favoriet.' Lee mompelde een overeenkomst en zwaaide met zijn lepel in mijn richting.

Ik stak mijn hoofd in de wasruimte en zag mevrouw Walter een stapel handdoeken vouwen.'Katherine?' Vroeg ik zacht. Ze keek op van haar werk en glimlachte naar me.

'Hoi Jackie, ik ben blij je te zien. Ik wilde sinds gisteren al met je praten.'

'Ach, ik ook.' Mompelde ik, ik stapte naar binnen en sloot de deur achter me. Ik wilde niet echt dat iemand me mevrouw Walter zou smeken om me met Alex om te laten gaan. 'Mevrouw Walter, ik weet dat u van streek bent over gisteren, en ik begrijp volledig dat het niet oké was om voor de kleine kinderen te zoenen, maar ...' begon ik, mijn wangen werden rood. Dit was een heel lastig iets om met mijn voogd over te praten, laat staan ​​met de moeder van mijn vriend.

'Jackie, het spijt me echt van gisteren.'

'- het is gewoon dat ik het niet eerlijk vind dat je Alex daarvoor straf geef en mij ni ... wat wacht?' Vroeg ik, terwijl ik verward mijn hoofd schudde.

Katherine zuchtte en legde nog een perfect opgevouwen handdoek neer.'Het spijt me van de manier waarop ik gisteren heb gereageerd. Ik ben de afgelopen dagen echt gestrest geweest.

Will en Haley's huwelijk komt eraan en ze willen het hier hebben. Er is zoveel te doen en het geeft me veel stress. "

'O, nou wauw, dat had ik niet verwacht.' Ik draaide een van de ringen om mijn vinger en voelde me nog steeds nerveus. Ze glimlachte.

'Eerlijk gezegd, als Alex met een meisje zou uitgaan, ben ik blij dat hij jou Jackie heeft uitgekozen. Je bent een goed meisje. Ik weet gewoon niet hoe ik me voel over een vriend en vriendin die in hetzelfde huis wonen, vooral met de kleine kinderen in de buurt. '

'Ik je begrijp Katherine.' Zei ik knikkend met mijn hoofd.'Ik beloof dat het niet nog een keer zal gebeuren.'

'Ik weet dat het niet nog een keer zal gebeuren.' Ze zei met een ietwat strenge blik op haar gezicht.'Ik zei tegen Alex dat hij niet goed was, maar dat betekent niet dat jullie allebei vrij spel hebben. Ik zou liever hebben dat als je samen in dezelfde kamer bent, de deuren open blijven staan. Oké? "

'Ja Katherine,' zei ik weer blozend.

'Wat is er, Pete?' Vroeg ik, terwijl ik wachtte tot Isaac en Danny bij me kwamen in de keuken. Hij zat aan tafel, met de zijkant van zijn gezicht tegen het hout gedrukt. Hij staarde door de gang naar de voordeur waar een postvak voor decoratie was.

"Mijn verjaardag." Zuchtte hij.

'Ben je verdrietig over je verjaardag?' Vroeg ik me af, terwijl ik een stoel uitschoof en naast hem ging zitten.

"Ik word elf." Vertelde hij me, alsof dat alles verklaarde.

"Je wordt een dreuzel." Plaagde Isaac, die de keuken binnenliep.

"Isaac zegt dat ik een benkiner-" "Benkinersophobia." Zei Isaac, terwijl hij zijn hand door zijn haar hield.

'Jackie, kun je mijn blouse goed doen bij de kraag?'

'Benkiner wat?' Zei ik voordat ik Isaac hielp. 'Weet je, je hoeft waarschijnlijk niet helemaal zo gekleed te zijn.'

***