My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 21 Mary Black

Nadat ik naar mijn kluisje was gegaan en mijn Geschiedenis boek had gepakt, ging ik naar de les. Alex zat op onze gebruikelijke plek. Op het moment dat ik ging zitten, ging de bel en onze leraar dook de klas in. 

Dat waren ongeveer de pijnlijkste 50 minuten die ik ooit heb moeten doormaken', zei ik tegen Alex toen we de klas uitliepen. 

'Wat bedoel je?' Vroeg Alex 'Je was niet eens voor wakker.''Ja, dat klopt,' vertelde ik hem na te denken over de saaie lezing over de 18e eeuw  van vandaag.

''Je kwijlde nauwelijks over je hele schrift, 'zei hij grijnzend. Ook het papier kleefde praktisch aan je gezicht. "

''Oh, hou je mond,' zei ik tegen hem, maar verborg een glimlach met mijn hand.

'Ik zie je later Jackie,' zei Alex nog steeds lachend terwijl hij op weg was naar zijn volgende les. Ik ging in de tegenovergestelde richting en moest mijn wiskundeboek pakken.  Een meisje stond voor mijn kluisje toen ik daar aankwam. Ze was een paar centimeter groter dan ik met kort kastanjebruin haar dat stopte bij haar kaaklijn en groene ogen. 

"Hallo Jackie" zei ze. 

'Hallo?' Zei ik terug en vroeg me af hoe ze mijn naam kende. Ik opende mijn kluisje toen ze zich voorstelde. 

'Mijn naam is Mary Black.'

'Leuk je te ontmoeten, Marry.' Zei ik glimlachend naar haar 'Kan ik je ergens mee helpen?' 

"Ik hou echt van je tekening", zei ze en vermeed mijn vraag. Het was een domme tekening die Alex op een dag in mijn schrift heeft geschreven. Het was een foto van een zeemonster die onze leraar, de heer Piper.  Alex had onderaan een briefje geschreven Jackie, hopelijk maakt dit onze aanstaande test net iets makkelijker.  Van je favoriete Walter ~ A

'Ah bedankt,' zei ik niet zeker wat ik moest zeggen, 'Alex Walter heeft het voor me gemaakt.' Bij het noemen van zijn naam verdween de glimlach op Mary's gezicht. 

'Ik weet wie Alex Walter is', siste ze tegen me, 'luister naar me nieuw meisje, blijf weg van die jongen. Hij is van mij!' Ik was zo verrast door haar uitbarsting dat ik gewoon met open mond staarde.  "Snap je het?" Vroeg Mary boos toen ik niet reageerde. Ik knikte."Goed." Grijnsde ze. 'Het was zo leuk je te ontmoeten Jackie.' Zei Mary voordat ze Alex 'tekening scheurde en wegliep. Ik stond in de gang met mijn kluisje open en staarde naar de lege ruimte waar ooit een foto was geweest. De bel ging, maar ik bleef waar ik te geschokt was om te bewegen. 

***

"Whoaa! Een wereld wonder?" Ik hoorde een bekende stem achter me.'Spijbelen New York? Ik dacht dat de dag nooit zou komen.' Ik draaide me langzaam om en keek Cole aan. Hij had zijn leren jack over zijn schouder geslagen zijn rugzak was nergens te zien. 

'Ik spijbel niet', zei ik zachtjes, 'gewoon een beetje laat.' Cole staarde me even aan voordat hij een hand op mijn schouder legde. 'Wat is er, Jackie?' Vroeg hij met een bezorgde stem. Ik haalde alleen mijn schouders op en wilde het hem niet echt vertellen.

'Oké weet je wat,' zei Cole glimlachend, 'ik weet wat je een beter gevoel geeft. Doe die rugzak weg. Je gaat met me mee.' 

Ik staarde hem even aan en trok toen een wenkbrauw op. 'Bedoel je spijbelen ?' Vroeg ik 'met jou?' 

'Tuurlijk, waarom niet? Bovendien ben je al tien minuten te laat.' 

Ik keek op mijn horloge en hij had gelijk.
'Ahh ...' zei ik, niet wetend wat ik moest doen.  Met een gerust hart zou ik nooit spijbelen, maar ik had niet echt meer zin in school. Niet na wat er net was gebeurd. 

"Kom op Jackie alsjeblieft? Het zal heel leuk zijn, alleen jij en ik", zei hij en keek me aan als een puppyhond. 
Verdomme die prachtige ogen.

'Oké.' Zei ik toen ik mijn kluisje dicht sloeg, en voor het eerst in mijn leven liep ik de school uit en voelde me zo vrij als een vogel.

Toen we bij de auto waren, merkte ik dat er al mensen achterin zaten. 

"Alleen jij en ik hè?" Zei ik toen ik een wenkbrauw optrok. Cole grijnsde gewoon.

'Ja, ik heb gelogen. Heb je daar een probleem mee?' daagde hij uit. 

'Nope,' zei ik met een plompende P. Eerlijk gezegd was ik een beetje teleurgesteld. Ik zou het niet erg vinden om wat tijd alleen met Cole door te brengen, maar zijn arrogante reet hoefde dat niet te weten.  

'Fijn,' zei hij terwijl we naar boven liepen.

'Hey Jackie,' riep Isaac vanaf de laadvloer verrast me te zien.  Een stuk papier lag  over het kenteken van de truck. 

"Wat ben je aan het doen?" Siste ik naar hem. 

'Nou, wil je door de politie worden betrapt?' Vroeg Cole dat het spijbelen van school en drinken normaal was voor een maandagmiddag. Isaac zette de motor aan en zette de muziek.

Even wilde ik opstaan ​​en eruit springen voordat ik echt in de problemen kwam, maar toen dacht ik na over hoe interessant mijn leven was geworden sinds ik bij de Walters was ingetrokken. Isaac reed de parkeerplaats uit weg van de school.

'Wat maakt het uit,' zei ik en opende mijn elfde allereerste blikje bier.    

***