My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 6 Trek Wat Kleren Aan!

Nadat ik heb hardgelopen ging ik naar de keuken om wat te ontbijten voordat iemand anders wakker werd. Ik dacht dat het de perfecte manier was om een ​​nieuwe ramp te voorkomen. Natuurlijk mislukte mijn plan in de hoogste mate. Mevrouw Walter zat aan tafel in een roze, donzige badjas, dronk koffie en las een boek. Tot overmaat van ramp was Isaac er ook. Hij stond aan het aanrecht en at een bagel in zijn boxershort. Het enige wat ik kon doen, was daar staan ​​en gapen als een idioot.

'Morgen, Jackie!' riep hij uit door een hap bagel. Opnieuw voelde ik warmte in mijn wangen kruipen. Waarom had elk van deze jongens een perfecte set buikspieren?

'Eh, hoi Isaac,' begroette ik dom. Katherine keek geschrokken op naar het geluid van mijn stem.

'Isaac!' Zei ze afkeurend. 'Ga in godsnaam wat kleren aantrekken! Er is nu een meisje in huis.'

'Maar je bent een meisje en je hebt er nog nooit een probleem mee gehad,' jammerde hij. 'Trouwens, Jackie vindt het niet erg, hè Jackie?' Hij draaide zich naar me toe. 

Wat moest ik daar nou tegen zeggen? Oh mijn god Isaac, ik hou ervan om naar je halfnaakte lichaam te staren? Alsof ik zijn ego moest voeden. In plaats daarvan antwoordde ik zoals elk slim meisje in mijn situatie zou doen. 

"Eh ..." Ik liep weg en keek heen en weer tussen de twee.

'Zie tante Kathy, het kan Jackie niet schelen', zei hij tegen zijn tante.

Grappig, ik kan me niet herinneren dat ik iets in die zin heb gezegd ...

"Nee dat deed ze niet, jongeman," antwoordde Katherine. 'Ga je aankleden voordat ik je naar boven sleep!' 

Katherine legde haar handen op haar heupen. Op dat moment kwam Alex de keuken binnen. Hij droeg ook niets anders dan zijn boxershort. Hij werd knalrood toen hij me zag. 

'Jeetje, het spijt me!' riep hij voordat hij de gang weer in rende.

'Zie je wel! Zo zou je je moeten gedragen in aanwezigheid van een mooi meisje je moet je schamen!' Katherine schold Isaac uit. 

'Tante Kathy, Jackie is misschien lekker, maar ik kan me hier nooit voor schamen', zei Isaac en wees op zijn lichaam.

'Isaac Walter!'  zei ze, terwijl ze een vinger schudde en een stap naar hem toe deed.  Lachend verliet Isaac de keuken, maar niet voordat hij naar me knipoogde. Ik weet niet precies waarom ik bloosde. Misschien had het iets te maken met Katherine die me complimenteerde, of misschien was het omdat Isaac het daarmee eens was. 

***

Nadat iedereen gedoucht had, ontbeten had en zich op het laatste moment haastte om hun huiswerk af te maken, duwde mevrouw Walter ons allemaal de deur uit.

'Heb je je tanden gepoetst, Lee? Stop met getreuzel, Cole! Ga naar school, jullie allemaal!' Schreeuwde Katherine vanaf de veranda. 'Jackie kan maar beter niet te laat zijn voor haar eerste schooldag, anders zal ik niet erg gelukkig zijn!' 

De jongens gooiden hun rugzakken in de achterbak van de oude pick-up en begonnen zich op te stapelen. Ik keek naar hen vanaf de zijkant van de oprit, alsof ik naar een schilderachtige scène uit een film keek. Iedereen had zoveel persoonlijkheid en ik had het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Zelfs de truck had karakter. Het was waarschijnlijk een felle karmozijnrode kleur geweest toen het splinternieuw was, maar door de leeftijd en het weer was het dof rood geworden. Een van de zijspiegels ontbrak en er was een koplamp ingeslagen. Ik vroeg me af hoe die mogelijk rijklaar was.

Danny, die de tijd had genomen om zich klaar te maken, rende de voordeur uit en probeerde de preek van zijn moeder te vermijden. Hij gooide de autosleutels naar Cole, die voorin zat. Ik hoefde geen genie te zijn om erachter te komen dat hij de aangewezen bestuurder was. Al snel realiseerde ik me dat de auto vol was. Danny, Isaac en Alex zaten achterin, terwijl Cole, Lee en Nathan vooraan zaten. 

"Eh", begon ik onhandig, nog steeds staand op "waar moet ik zitten?" 

'Nou, je kunt altijd lopen,' antwoordde Lee sarcastisch.

Ik vocht tegen de drang om mijn tong naar hem uit te steken, hij maakte me zo boos. Godzijdank voor Nathan, anders had ik misschien moeten lopen.

'Maak je geen zorgen, Jackie. Je kunt vooraan naar binnen gaan. We zijn allemaal mooi en mager!' Hij glimlachte hartelijk vanuit het passagiersraam. 

'Nathan, heb je Lee's buik gezien? Hij heeft veel te veel van tante Kathy's chocoladetaart gegeten,' zei Isaac en plaagde zijn kleine broertje. 

Lee gromde en sloeg zijn armen over elkaar. Hij zag er niet zo blij uit om de voorkant met mij te delen, maar ik opende het passagiersportier en schoof toch in.

De rit naar school duurde ongeveer twintig minuten. Onderweg leerde ik een beetje over de jongens en hun persoonlijkheden. Samenvattend, ze waren kliekjes en roddelden als meisjes. In eerste instantie was de auto stil, wat waarschijnlijk te wijten was aan mijn aanwezigheid. Maar al snel werden de jongens comfortabel en vergaten ze praktisch dat ik er zelfs was. Ze spraken over wie de lenteteams van de school zouden gaan vormen en wie niet. Ze spraken over wat ze moesten dragen op het feest dat iemand op vrijdagavond gaf en wie er zou zijn. Maar bovenal spraken ze over meisjes, wie was het knapst, welk meisje droeg het perfecte parfum en wie had de grootste borsten. Het waren de meest angstaanjagende twintig minuten van mijn leven. Niet omdat de Walter jongens eigenlijk eng waren, maar omdat het precies liet zien hoe weinig ik wist over jongens. Ik was helemaal genaaid.  

***