My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 54 Zeven Jaar Geluk

'Je ziet er goed uit', zei Isaac toen ik de slaapkamer binnenliep die ik de afgelopen week met Lee en hem had gedeeld. We waren tijdens de reis een stuk closer geworden. Gewoon voor de kick, elke stop die het schip maakte, kozen we de meest buitensporige excursie om door te gaan in de hoop dat we geluk zouden hebben en iets zo geweldigs zouden vinden als ons jungle avontuur. Soms deden we dat. Dinsdag zijn we aangemeerd op de Kaaimaneilanden, die beroemd is om te duiken. Terwijl het grootste deel van de familie ging duiken bij het scheepswrak van MV Keith Tibetts, besloten Isaac en ik naar Stingray City te gaan.

'Hé Jackie, kijk!' Zei Isaac, terwijl hij in de verte wees.

'Holy shit, dat is raar,' beaamde Lee. Lee en mevrouw Walter waren de enige twee die met ons meegingen.

"Let op je woorden!" Zei ze bestraffend tegen haar neef, maar ze leek net zo verbaasd als de rest van ons.

Stingray City is een groep zandbanken voor de kust van Grand Cayman, waar wilde pijlstaartroggen worden gevoerd. Toeristen kunnen in het ondiepe water staan ​​en interactie hebben met de wezens.

We waren ongeveer een kwartier geleden in een kleine toeristenboot met een heldere glazen bodem gestapt en gingen op weg naar zee. Toen ik me omdraaide, kon ik geen land zien, maar voor me zag ik mensen in het water staan.

'Hoe is het zo ondiep?' Vroeg ik me af. Het was raar dat mensen zo ver in de oceaan alleen met water bij hun borst of taille konden staan, afhankelijk van hoe lang ze waren.

"Vanwege de dwaze zandbank," vertelde Isaac me, "eigenlijk duwen de oceaanstromen het zand rond en het ondiep het water uit." Ik draaide me om en keek hem aan met een vraag op mijn gezicht.

'Goh, wanneer ben je veranderd in Mr. Smarty Pants. Ben je een nerd of zoiets?'

"Zeker niet." Zei mevrouw Walter en keek haar neef streng aan.'Hij moet nog veel goedmaken op de volgende school om te herstellen van de slechte cijfers van dit jaar.'

'Au tante Katherine, au.' Zei Isaac, terwijl hij de plek over zijn hart wreef.

'Hij las net de brochure voor die ze hadden uitgedeeld voordat we op de boot stapten.' Zei Lee toen hij de blauwe pagina's van de Stingray City gids achter Isaacs rug scheurde. Isaac knipoogde naar me.

Toen de boot de zandbank naderde, waren meer en meer van de vreemde zeedieren zichtbaar door de helderglazen bodem.

"Kijk hoe groot ze zijn." Zei ik een beetje nerveus. We moesten in het water gaan en met ze zwemmen? Was het gevaarlijk?

'Is Jackie bang?' Plaagde Isaac, terwijl hij me in mijn zij boog.

'Nou, ze zien er echt raar uit.' Zei ik, terwijl een andere moeiteloos onder de boot gleed. Door de manier waarop ze door het water doken, zagen de pijlstaartroggen eruit als griezelige geesten.'Ik bedoel, het zijn wilde dieren, kunnen ze ons niet steken of zo.'

'Is dat niet hoe die ene alligator man stierf?' Voegde Lee er enthousiast aan toe.

"Je bedoelt de krokodillenjager, stomme ezel." Zei Isaac en informeerde zijn broertje. Katharine wierp hem een ​​blik toe.

'Ja, hij. Hij is in zijn hart gestoken of zoiets cools.' Zei Lee ons.

"Uw fascinatie voor zoiets ziekelijks maakt me ongerust." Zei Katharine toen ze heen en weer schudde.

'Oké bemanning!' Zei een van de gidsen toen de boot tot stilstand kwam. Ik kon nu een hele zwerm van de wezens zien, terwijl ze onder de boot gleden. Het helderblauwe water was gevuld met bewegende zwarte vlekken en toeristen die al van de boten af ​​waren, gierden toen de dieren dichterbij kwamen.