My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 7 Public School

Toen we de parkeerplaats van de school opreden, sprong ik er zo snel mogelijk uit, weg van hun gesprek. En ik dacht dat naar een meisjesschool gaan slecht was

De jongens pakten hun tassen, namen afscheid en gingen op weg. Cole pakte daarentegen mijn rugzak en gaf hem met een glimlach.

Dus New York, welkom bij Valley View High-home of the Tigers,' zei hij. Ik pakte mijn tas, hing hem op een schouder en liep met hem mee.

'Ik vind het leuk', zei ik en keek omhoog naar het grote gebouw. 'Ik bedoel, ik weet het natuurlijk nog niet echt, maar het is heel anders dan mijn oude school. Ik hoef nu zelfs geen uniform te dragen.'

"Je moest uniformen dragen op je oude school?" Cole trok een vies gezicht.

'Ja,' antwoordde ik toen we het gebouw binnenkwamen, 'het was een privéschool, dus uniformen waren een vereiste. Ze waren behoorlijk lelijk.' Ik fronste mijn voorhoofd en dacht aan mijn oude, klonterig ogende trui en bijpassende geruite rok. Toen herinnerde ik me mijn regel om niet over thuis te praten en klemde mijn mond dicht.

'Ja, maar ik wed dat je er schattig in uit hebt gezien,' zei Cole opeens. Ik bloosde en verborg mijn gezicht in mijn haar.

'Hé, Walter!' riep iemand. Aan de andere kant van de gang stond een groep jongens met een leren jassen.

Ik wilde nee zeggen en hem dwingen bij mij te blijven. De gedachte om helemaal alleen door deze grote school te lopen, was gruwelijk, maar ik wilde niet dat Cole dacht dat ik een baby was. 'Ja, het komt wel goed', zei ik tegen hem en glimlachte geforceerd.

'Cool,' zei Cole voordat hij achter zijn vrienden aanliep.

Ik keek hem even aan, maar toen hij om de hoek verdween, realiseerde ik me dat ik mezelf bij elkaar moest trekken. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. Dit kun je, dacht ik bij mezelf. Ik liet de lucht uit mijn mond sissen, opende mijn ogen en liep weg in de richting die Cole me vertelde.

***

Het kantoor was gemakkelijk te vinden, samen met mijn kluisje. Mijn eerste echte klas, die toevallig best wel een beetje lastig te vinden was, maar het is me gelukt om voor de bel te komen. Toen ik binnenkwam, zag ik dat Alex in mijn klas zat. Hij zwaaide naar me door de kamer en ik was opgelucht. Ik kende tenminste iemand.

'Hé, Jackie', begroette hij toen ik bij zijn laboratoriumtafel kwam. 'Wil je vandaag bij me zitten?'

Ik gooide mijn tas op tafel, glimlachte en accepteerde zijn aanbod.

"Natuurlijk!" Antwoordde ik.

We spraken tot de bel ging. Toen verscheen er een jonge man voor de kamer.

'Goedemorgen klas', begon hij. 'Vandaag hebben we een nieuwe student.'

Ik zuchtte toen ik opzag tegen de inleiding die ik vandaag acht keer zou moeten doen.

'Hallo Jackie!' vervolgde hij enthousiast: 'welkom in Valley View. Ik ben meneer Piper en ik geef hier de meeste wetenschapslessen. Wil je ons iets over jezelf vertellen?'

Eh nee, niet echt, dacht ik bij mezelf. Ik stond hoe dan ook op, wetende dat het gemakkelijkste was om de introductie uit de weg te ruimen.

"Hallo, ik ben Jackie Howard en ik ben onlangs hierheen verhuisd vanuit New York", kondigde ik haastig aan en ging weer zitten. Eén keer gehad, nog zeven tot te gaan.