My life with the Walter boys// Dutch

Hoofdstuk 45 Romeo en Julia

'Nee! Verdrietige uren lijken altijd langer te duren dan vrolijke uren.

"Was dat mijn vader die zo snel ging?' Vroeg Danny toen hij een hand bij zijn hart hield en in de andere hand zijn script vasthield.

'Dat was het. Welk verdriet verlengt de uren van Romeo?' Zei Isaac met een dreunende stem en zwaaide wild met zijn handen.

"Godzijdank ben je niet in het stuk", mompelde ik in zijn richting en schudde verlegen mijn hoofd. We waren bij Alex's honkbalwedstrijd, Danny, Isaac en ik, zittend op de metalen tribunes die heet werden in het middaglicht en aan mijn blote benen bleven plakken. Mijn vriend was ver in het linker veld en ik kon hem nauwelijks zien met de zon in mijn ogen.

'Omdat ze dat niet hebben, waardoor ze kort zijn,' reciteerde Danny. Toen Isaac niet antwoordde omdat zijn aandacht was gericht op een mogelijke homerun-hit, gaf Danny hem een ​​elleboogstoot.

'O uh-verliefd?' zei hij snel, terwijl hij naar zijn exemplaar van het script keek. Danny was gecast als Romeo in het zomer stuk en hij dwong Isaac om het script met hem door te lopen. Danny zuchtte dramatisch als de liefdeszieke Romeo,"out." Isaac stond opgewonden op toen de bal in het outfield naar zijn neef vloog.

'Heeft hij het opgevangen?' Een paar seconden antwoordde hij.

'Ik weet het niet vanwege de zon.'

'Huh?' Reageerde ik en schudde de gedachten die mijn hoofd vertroebelden.

'Maakt niet uit dat je niet eens oplet.' Mopperde Isaac en ging weer op de tribune zitten.

'Jij ook niet,' zei Danny boos.

'Oh verdomme,' zei Isaac, terwijl hij terugkeek op het script, 'Van liefde?'

'Uit haar gunst, waar ik verliefd ben,' reciteerde Danny zijn tekst zonder naar het laken te
hoeven kijken.

'En ik ben een geweldige acteur. Bedankt voor de Academy Award, heel erg bedankt,' zei Isaac, terwijl hij zijn vinger heen en weer schudde in Danny's gezicht.

"De enige prijs die ik je ooit heb zien winnen is er een voor de remake van dom en domst," vertelde Danny aan zijn neef.

'En wat je ook wilt denken, Jackie, maar je hebt de verbijsterde blik op je gezicht gehad sinds jullie de kast uit liepen.'

"Wat zeg je?" Vroeg Isaac.

"Nee! Zo is het niet", kreunde ik, terwijl ik me naar Isaac wendde.

'Tuurlijk niet,' zei hij met fronsende wenkbrauwen. Dit was precies waar ik bang voor was geweest, en waarom ik me niet helemaal kon concentreren op het honkbal. Nadat ik op Cole's voet had gestampt, had hij, tot groot protest van Benny, de kastdeur geopend om te vertrekken. Hij zei dat zijn douche liep en hij wilde niet dat het koud zou worden. Danny, die op zoek was naar iemand om regels mee te lezen, zag ons allebei de kleine kamer uit tuimelen. Ik was bang dat hij iedereen zou vertellen dat hij ons tweeën daarbinnen had gezien, en iedereen zou denken dat er iets was gebeurd, ook al deed niets. Wat zou Alex dan denken als hij erachter zou komen?

'Serieus, zo was het niet!' Maakte ik bezwaar. 'Danny, je zag Benny ook naar buiten klimmen. Vertel hem dat.'

'Ewww, wat deed hij in hemelsnaam daar met jullie twee? Dat is walgelijk. Absoluut niet gewaardeerd door PG. De arme Benny zal voor het leven getekend worden.'

'We speelden verstoppertje', jammerde ik en begon in paniek te raken.

'Kom op Danny, vertel hem de waarheid.'