Eylül

Doğum Günü

Serada tüm gün Aykuta belli etmemek adına büyük çaba sarf ederek Esrayla telefonda konuşuyorum. Akşama doğru:

-"Hadi gidiyoruz." diyerek arabanın şöför koltuğuna kuruluyorum.

-"Sürpriz ya ondan ben kullanacağım."

-"Tamam bir şey demedim." diyerek gülümsüyor.

Kafenin önüne geliyoruz. Anlamsızca bana bakıyor.

-"Esradan almam gereken bir şey var." Başıyla onaylıyor, arabadan iniyorum.

-"Sen de gelsene..." demem üzerine:

-"Pekala." diyerek arabadan iniyor.

Esraya geldiğimize dair mesaj atıyorum. İçeri girdiğimizde konfetileri patlatıyor bizimkiler. Aykut ise ne olduğunu anlamaya çalışıyor.

-"İyiki doğdun." diyerek sarılıyorum. Esra elime hediye kutusunu veriyor. Göz kırpıyorum. Yoğunluktan Esraya aldırmıştım...

-"Sonra aç." diye fısıldayarak Aykuta kutuyu uzatıyorum.

-"Ya ne diyeceğimi bilemiyorum. Nasıl aklında tuttun çok teşekkür ederim." diyerek yanağımdan öpüyor.

-"Herkesin yardımıyla bu organizasyonu yaptık. Teşekkür ederim hepinize." diyerek kafe çalışanlarına dönüyorum.

-"Davetimize geldiğiniz için sizlere de teşekkür ederim." diyorum Aykutun arkadaşlarına. Hepsi incelikle cevap veriyorlar.

-"Arkadaşlar çok saolun." diyor Aykut.

-"Geldiğiniz için herkese teşekkür ederim." diyerek arkadaşlarına dönüyor. Ve sırayla herkese sarılıyor. Hediye paketlerini kucağı doldukça bana uzatıyor.

-"Her şeyi anladım da arkadaşlarıma nasıl ulaştın?" diyor.

-"Çalışanlardan biri arkadaşın olunca zor olmadı." gülümsüyorum.

-"Çok zekisin. Her gün sana hayran olacak başka bir yönünle tanışıyorum."

-"Bu gecenin yıldızı sensin. Şımartma beni."

-"Sen de benim gecemin yıldızısın." diyerek gülümsüyor. Utanarak sağa sola bakıyorum. Esra pastayı getiriyor.

-"Hadi üfle bakalım." diyor Tufan Aykutun omzuna dokunarak.

-"Dilek dile." diye fısıldıyorum.

Mumları üfledikten sonra pasta kesilmek üzere götürülüyor.

-"Eylül nasılsın?" diyerek elini uzatıyor Tufan.

-"İyiyim sen nasılsın?" diyerek elini sıkıyorum.

-"Ben de iyiyim ne güzel düşünmüşsün doğum gününü." Aykuta dönerek:

-"Çok şanslısın kardeşim." diyor. Gülümsüyorum.

-"Öyleyim." diye gururlanıyor Aykut. Eliyle belimi sarıyor.

-"Hadi gel seni diğer arkadaşlarımızla tanıştıralım." diye elimden tutarak arkadaşlarının masasına götürüyor.

-"Gençler sizi Eylülle tanıştırayım."

Her biriyle tanıştıktan sonra masaya oturuyoruz.

-"Çok teşekkür ederim. Çok mutlu ettin beni." diye fısıldıyor kulağıma.

-"Önemsiz." diyerek elini tutuyorum. Elini tutmam karşısında biraz şaşkın bakıyor ve elimi sıkıca kavrıyor. Esra masaya geliyor.

-"Bir sorun var." diye fısıldıyor kulağıma.

-"Ne?"

Parmağıyla dışarıyı işaret ediyor.

-"Emre burada Oğuz salağı söylemiş."

-"Aferin Oğuzun nereden haberi oldu?" diye çıkışıyorum.

-"Bir şey mi oldu?" diyor Aykut.

-"Pasta servisine bir bakacağım. Sen kal burada." diyerek kalkıyorum.

-"İlgilenirlerdi, yorma kendini." diyor ardımdan.

-"Oğuza niye söylüyorsun?"

-"Sevgilim olduğu için olabilir mi?" Sakin kalmak adına derin derin nefes alarak dışarı çıkıyorum.

-"Ne işin var senin burada?" diyerek Emrenin kolundan görünmeyeceğimizi umduğum bir köşeye çekiyorum.

-"Kutlamayı böldüm ama kusura bakma. Ağzını burnunu kırmadan gitmeyeceğim bugün onun. Bu da benim ona hediyem olur!"

-"Canın cehenneme Emre!" diyerek içeri giriyorum. Ara sıra camdan dışarı bakıyorum. Oturmuş bekliyorlar. Aykutun yanına gidip:

-"Canım bir gelir misin?" diyerek masadan kaldırıyorum.

-"Sen iyi misin?" diyerek yüzüme dokunuyor.

-"Yüzün bembeyaz." diye ekliyor.

-"Emre burada." diyerek dışarıyı işaret ediyorum.

-"Tamam ben halledeceğim." diye gitmeye kalkışıyor. Elinden tutup kendime doğru çekiyorum.

-"Gitme korkuyorum bir şey olacak diye."

Elini yüzüme götürüp:

-"Bir şey olmayacak merak etme güzelim." diyerek Tufanın yanına gidip bir şeyler söylüyor. Sonra tek başına dışarı çıkıyor. Tufan masaya gidip diğer erkek arkadaşlarına bir şeyler fısıldıyor. Hepsi birer ikişer dışarı çıkıyorlar. Tufan dışarı çıkacakken sesleniyorum.

-"Dikkat et ona."

-"Merak etme ilk kavgamız değil. Bana emanet." diye gülümsüyor. Dışarı baktığımda hiç biri ortada gözükmüyor.