Eylül

Bitişin Başlangıcı

  - "Hayır Emre. Bir haftada ertelesek bir ayda ertelesek gerçekler değişmeyecek. Kararım değişmeyecek. Üzgünüm bizim hikayemizden mutlu son çıkmaz." Güçlü kalmalıyım bu arabadan inince istediğim kadar dağılabilirim ama şimdi değil diye telkin ediyorum kendimi...
-"Bu kadar kolay mı vazgeçiyorsun?"
-"Bu kadar kolay aldatan birinden bu kadar kolay vazgeçiyorum. Ben ikinci kadın olmam Emre."
-"Kendimi nasıl affettireyim sana? Hiç mi yol yok? Kaç yılımsın sen benim."
-"Sana giden tüm yollar kapandı. Kaç yılın olduğum o kadınla beni aldatırken, bana yalan söylerken de aklında mıydı?"
-"Eşek herifin tekiyim. Allah da beni kahretsin tamam mı?" diye arabadan iniyor.
-"Hey biner misin şu arabaya? Eve gitmek istiyorum!"
Yüzüme bakıp sigara yakıyor. Bunun üstüne bende arabadan iniyorum.
-"Eve gitmek istiyorum dedim!"
-"Gideceksin. Bana biraz daha tahammül et olur mu?" diyor. Sabırla bekliyorum. Sigarasını bitiriyor.
-"Tamam hadi seni eve bırakayım." diyor sakince.
-"Tamam." diyerek arabaya biniyorum.
-"Bu konuyu kapatacaksın artık değil mi? Bir daha karşıma çıkmanı istemiyorum." diyorum. Başını bana doğru çeviriyor.
-"Karşına çıkmamı istemiyorsun öyle mi?"
-"Öyle..." diyorum. Bir kaç dakika yüzüme bakıyor.
-"Deneyeceğim." diyor.
Hızlıca arabayı çalıştırıyor. Evin önüne geldiğimizde yüzüne bakma gereği duyuyorum. Onu tanıdığımdan beri ilk defa böyle görüyorum. Bu kadar solgun...
-"Hoşçakal."diyerek arabadan iniyorum. Eve giriyorum. Ev ahalisini salonda toplayıp:
-" Biz Emreyle ayrıldık."diyorum.
-" Neeee?! diye bağırıyor annem.
-"Ne oldu?" diyor ardından.
-"Eylül kızım daha az önce bizdeydi oğlan." diyor anneannem.
-"Evet az önce bizdeydi. Ne olduğu bizim aramızda kalsın istiyorum. Uzatmayada gücüm yok anlayın beni olur mu?" diyorum. Gözyaşlarına boğuluyorum. Anlam veremiyorum ağlamama. Annem yanıma gelip sarılıyor:
-"Kızım bir şey mi yaptı sana ne oldu?" diyor. Saçımdan öpüyor.
-"Neden ağlıyorsun Eylülüm?" diyor anneannem. Hıçkırıklarımı kontrol altına almaya çalışıyorum ve:
-"Dolmuşum biraz. Önce babam sonra Emre... Güvendiğim kim varsa yok oldu." diyorum.
-"Ben varım."diyor annem.
-" Seni sonsuza kadar sevecek ve güvenini boşa çıkarmayacak ben varım. Bak Emreyle aranda ne geçti bilmiyorum. Ama senin gözünden bir damla yaş akmışsa benim için bu iş bitmiştir. Ve sorgulamayacağımda. Tamam mı güzel kızım? Sen yeter ki iyi ol mutlu ol." diyor dolu dolu gözlerle.
-" İyiki varsın annem. Teşekkür ederim. "diyorum ve sarılıyorum.
-" Sende iyiki varsın biricik kızım. "diyor ve yine saçımdan öpüyor. Anneannem de elini omzuma koyuyor. Başımı çevirip elinden öpüyorum.
-" Her şey geçici güzel kızım. Bunu bil ve o tatlı canını sıkma. O hergele de elime geçmesin. "diyor. Sırıtıyorum.
-" Benim yerime de döv onu. "diyorum.
-"Ha şöyle gül. Döverim bak bastonum orada." diyerek duvara yaslı bastonunu işaret ediyor.
-"Döversin bilirim... Ben biraz uyusam olur mu? Merak etmeyin iyi olacağım." diyorum.
-"Uyu kızım. Biliyoruz sen çok güçlü bir kızsın." diyor annem.
-"İyi geceler torun."
-"İyi geceler canım." diye yanıtlıyorum. Kıyafetlerimi çıkarıp soğuk duşun altına kendimi atıyorum. İrkilen vücuduma rağmen garip bir şekilde iyi geliyor bu duş. Arınmış hissediyorum.
    Ertesi sabah kahvaltımı yapıp işe gitmek üzere yola çıkıyorum. Telefonum çalıyor. Arayan Aykut...
-"Alo?"
-"Günaydın uyandırmadım inşallah Eylül hanım."
-"Günaydın esnafa uyku olur mu Aykut bey işe gidiyorum yoldayım."
-"Haklısınız. Bende seraya gelmek istiyorum. Haber vermek istedim."
-"Bekliyorum Aykut bey."
-"Oldu o zaman görüşürüz Eylül hanım."
-"Görüşürüz." diyerek telefonu kapatıyorum. Seraya gittiğimde Esra kahvaltı yapıyor.
-"Günaydın aşk böcüğü." diyorum.
-"Günaydın sevimsiz patron." sırıtıyor.
-"Naptın Oğuzcukla?"
-"Ne yapim hep sizi konuştuk. Haberi yokmuş onun." diyor.
-"Bizim olayımız sizi etkilemesin haberi olsa bile arkadaşını satacak değil ya?" diyorum.
-"Haklısın da ben yine sordum işte... Sorun olmamasına sevindim. Senin onaylaman önemli."
-"Senin ilişkin senin hayatın deli..." diyorum ve kahve yapıyorum kendime...