The Wedding Crasher

Chapter 10

Chapter 10
Sawi

Inilapag ko ang kape sa coffee table sa harap ni Sir Felix. Nakasandal pa rin siya sa sofa at nakatingala habang pikit ang mga mata. Napatingin ako sa Adam's apple niya nang gumalaw ito pero kaagad ko ring binawi ang paningin ko.

"What time is it?" he asked in a hoarse voice.

Tinanaw ko ang wall clock. "Eight forty-eight, Sir."

"Leave."

Tumango ako at sinunod siya. But when I was about to open the door, I stopped midway. Tinanaw ko siya na ganoon pa rin ang posisyon.

"Bibili lang ako saglit sa labas," paalam ni Lisa at iniwanan na ako.

Nanatili akong nakaupo sa tanggapan ng opisina niya. Maliit lang ang opisinang ito na located sa fourteenth floor. Wala masyadong dekorasyon at isang picture frame niya lang at ng isang lalaki ang nagbibigay buhay sa buong kwarto. Live-in partner niya daw for five years ang lalaki sa picture.

Binuklat ko ang librong binabasa ko. She lend me an English novel with a romance genre. Bakante na rin naman na ako at wala pang iniuutos sakin si Sir Felix kaya nakakapagbasa-basa pa ako.

The book has a romance genre. The plot seems cliche but the writer expressed and narrated it in a more detailed and in a more thrilling way.

Napaigtad lang ako nang tumunog ang telepono sa mesa ni Lisa. At first I thought, I shouldn't pick it up since it's not mine. Pero sampung minuto pa ang nakakaraan ay patuloy iyon sa pag-ring. So I figured out that maybe it is urgent.

"Hello? Uh, sorry po wa-"

"Where's Lisa?" malamig na tanong ni Sir Felix mula sa kabilang linya.

He's voice is still baritone over the phone. Tila mas lumalim pa nga iyon.

"Lumabas lang po, Sir. Bumili ng breakfast."

A moment of silence happened until I heard him heaved a sigh. "Go up here."

"Right away, Sir."

Nilagyan ko ng manipis na papel sa pahina ng libro kung saan ako pansamantalang tumigil. Saka tumungo sa opisina ni Sir Felix.

Naabutan ko siyang nakapikit habang nakasandal sa kinauupuan niyang swivel chair. Nakabukas pa rin ang laptop niya at nasa tabi pa ang kapeng ibinigay ko sa kanya.

"Sir?"

"Fix me another coffee and any food to eat. Faster," utos niya nang hindi man lang gumagalaw sa posisyon niya.

Napakademanding ng isang 'to!

"Anong pagkain po ba?"

Mamaya niyan manigaw at magmura na naman siya dahil hindi niya magustuhan. Ang sakit niya pa naman sa tenga magmura dahil walang preno.

Dumilat siya at matalim akong tinignan kaya umiwas ako ng tingin. "Just fucking serve me some food that will satisfy me!"

Sabi na nga ba. Fucking fucking niya! Paano ba malinisan ang bibig ng lalaking 'to?

Pumunta ako sa kitchen at ipinagtimpla siya ng kape. Pinagluto ko na rin siya ng noodles para kahit hindi na siya kumain ng kanin ay ayos lang. Isa pa, iyon na ang pinakamadaling maluluto sa lahat ng nandito sa kitchen.

Bitbit ang tray ay bumalik ako sa opisina niya. "Ito na po, Sir."

Tinignan niya ang inilapag ko saka napasapo sa noo niya. "Really? You expect me to digest this fucking noodles?"

"Iyan lang po kasi ang pinakamadaling lutuin," pagdadahilan ko.

"Stupid."

Aba't ako tanga? Grabe naman talaga ang hinayupak na 'to oh! Pasalamat talaga siya may malaking atraso ako sa kanya kaya hinding hindi ko ilalabas ang war freak side ko sa kanya! Shit na lalaking 'to.