လူတိုင်းက ငါသူ့ကိုကြိုက်နေတယ်လို့ထင်ကြတယ်[ဘာသာပြန်]

Chapter 13

UNICODE
ရှန်းဂျင်သည် ရဲကျိုးတွေးနေသည့်အရာအား လုံးဝမမှန်းဆနိုင်ခဲ့။ရဲ့ကျိုး၏ အဖြေအားစောင့်မနေဘဲ ဝင်လာလိုက်ပြီး ရဲ့ကျိုး၏လက်မောင်းအားကိုင်ကာ ထနိုင်ရန်ကူတွဲပေးလိုက်၏။

“နေဦး နေဦး… ဖြည်းဖြည်းထပါရစေကွာ”
ရဲ့ကျိုး၏ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်သည် ယခုအခါတွင် ပျော့ပြောင်းနေပြီး ညာဘက်ခြေထောက်ပေါ်သို့လည်း အားမယူနိုင်။ဘေးမှကူညီပေးနေသည့် ရှန်းဂျင်ရှိသော်လည်း ဖြည်းဖြည်းလေးပင် ကြာကြာမရပ်နိုင်ခဲ့။

ရှန်းဂျင်သည် တစ်ဖက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး လွတ်နေသောအခန်းအားကြည့်ကာ “မင်း ဒဏ်ရာရထားတာမဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်မှမရှိတာလဲ? ပုန်ကန်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေကစွန့်ပစ်သွားတာလား?”

ရဲ့ကျိုးသည် သူ့အားကြည့်လိုက်ပြီး
“ငါဒဏ်ရာရတာ မင်းလည်းသိတာပဲ။စကားကို ပိုနှစ်သက်စရာကောင်းအောင်မပြောတတ်ဘူးလား?”

ရှန်းဂျင်သည် သူ၏အကြံဥာဏ်အား အလွယ်တကူလက်ခံလိုက်ပြီး နိုင်ငံခြားရုပ်ရှင်များကဲ့သို့ ပုံကြီးချဲ့သည့်လေယူလေသိမ်းဖြင့်
“အချစ်လေးရေ မြေကြီးကအေးတယ်။မင်းကိုတွဲကူပါရစေ”

ရဲ့ကျိုးသည် စိတ်မဝင်စားစွာဖြင့်
“ရွံစရာကြီး”

အဆုံးတွင် ရှန်းဂျင်သည် တစ်ဖက်လူက လူနာဖြစ်နေသောကြောင့် အသနားပိုစွာဖြင့် စိတ်မဆိုးတော့ဘဲ ထရပ်လိုက်ပြီး တွေဝေစွာဖြင့်
“မင်း စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ရင် ငါချီနိုင်ပါတယ်…”

“ဖြစ်တယ်! တကယ်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်! မင်းငါ့ကိုသေအောင်ရိုက်သတ်မယ် ဆိုရင်တောင် မင်းသမီးလေးလိုအပွေ့မခံနိုင်ဘူး!!”
ရှန်းဂျင်အရင်လှုပ်ရှားလိုက်မည်စိုးသောကြောင့် ဘယ်ဘက်ခြေထောက်အား အလောတကြီးထိလိုက်ကာ ရှန်းဂျင်ထောက်ကိုင်နိုင်စေရန် လက်မောင်းအားဆန့်လိုက်၏။ “ငါအနားယူလို့ပြီးပြီ”
(T/N-မင်းသမီးလေးလိုချီတဲ့ပုံထည့်ပေးထားပါတယ်)