Begging For His Love(EDITING) (COMPLETED)

Chapter Eighteen

CHAPTER EIGHTEEN

I took a deep breath before going out of my car. My hair was a bit ruined because of wind as I walked to where she was buried. Bawat hakbang na aking ginagawa ay ang paghinga ko ng malalim. Hindi ko alam na muli akong makakabisita sa kaniyang puntod. Parang kahapon lang at kasama ko pa siya. Masaya kaming nagtatawanan at nagkukwentuhan.

Gusto kong bumalik sa nakaraan at hindi na umalis pa. Gusto kong bumalik upang doon na tumira dahil miss na miss ko na siya. Sa tagal niya nang wala ay akala ko ayos na 'ko, akala ko sa pagdaan ng maraming taon makakaya ko ring hindi na umiyak dahil sa pagkawala niya. Ngunit lahat ng 'yon ay akala ko lang pala.

I held the candle and her favorite flowers properly. I bought three stems of red tulips and three stems of white roses because these kind of flowers are her favorite. I smiled as I remember how beautiful she is when she smile and laugh. I love her eyes so much because many people would tell that we shared the same eyes. I missed hugging her, I missed talking to her even though sometimes she can't understand me. I miss having a little chitchat with her at the end of our day.

When I saw her grave tears started to pooled in my eyes. Isa, dalawa, at tatlong hakbang makatapos ay siya ng tulo ng aking luha. It's been a long time since I last visited her. I feel so sorry because I've been very busy these past few years. Huwag mo sanang isipin na nakalimutan na kita, dahil kahit anong mangyari, dumaan man ang maraming taon ay hinding hindi ko makakalimutan ang lahat ng sakripisyong ginawa mo para sa akin, mommy.

I sat down beside her grave. Her tombstone had some dust and unwanted grass are all over on her grave. Ipapalinis ko na lamang ito mamaya. Naisipan ko lamang bisitahin siya ngayon bago umuwi ng bahay dahil naalala ko na ang tagal ko ng hindi siya nabisita. Simula ng makasal ako kay Burn ay naging madalang na lamang na makapunta ako dito dahil ipinangako ko na si Burn muna bago ang lahat.

"Amiana Grace Tomasian,"

I read her name out loud. Napangiti ako ng malungkot kong mabasa ang kaniyang apelyido. Hindi niya gamit ang 'Echauz' na dapat ay nakakabit sa kaniyang pangalan. Echauz was my father's surname but because my grandmother loathed my father, till death she did not allow my mother to use his surname.

Kahit patay na si mama ay alam kong hindi pa rin siya napapatawad ni lola. Masyadong mapagmataas ang kaniyang ina na kahit namatay ng maaga si mama ay hindi niya man lang pinagbigyan na maikabit ang apelyido ng aking ama. Nang mag-dalaga at nagkaroon ng sariling pera ay napagdesisyunan kong baguhin ang aking apelyido at ibalik sa dati. Ofcourse my grandmother tried to stop me but I was no longer a child to lead me in my life decisions. Ilang sampal at pang-aalipusta ang natanggap ko sa kaniya ngunit hindi ako nagpapigil. I love my father so much at ang maibalik sa dati ang aking pangalan ay alam kong ikakasaya nila mama kung nasaan man sila ngayon.

Si mama lamang ang alam ko kung nasaan ang libingan. Hindi ko alam kung saan ipinalibing ni lola si papa. Kung ipinalibing niya nga o itinapon lang, huwag naman sana. Hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang galit niya sa aking mga magulang at kahit na ngayon ay wala na sila ay hindi niya magawang magpatawad.

I recounted everything that had happened to me for many years and utter a prayer before deciding to stand up.

Bago ako makapasok sa kotse ay tumunog ang aking telepono. Burn's calling, I answered it immediately.

"My! My! Where are you na po ba? Ang tagal tagal mo naman pong umuwi eh! Daddy and I are bored na!" Tinawanan ko lamang siya bilang sagot. Ang arteng bata talaga, oo.

Two months had passed since Amirn was diagnosed with dengue. Simula noon ay naging mabuti at maayos na ang trato sa amin ni Burn. Hindi na siya gaanong mainitin ang ulo at minsan na lamang kaming mag-away o madaling sabihin na minsan na lamang siyang gumawa ng ikasasakit ng damdamin ko.