Begging For His Love(EDITING) (COMPLETED)

Chapter Nineteen

CHAPTER NINETEEN

He had no upper clothes while staring intently at me. I gulp once and starting to step into the room. Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya ng titigan niya 'ko mula ulo hanggang paa.

Para bang sinusuri niya ang lahat at maging ang aking kaluluwa ay nakikita niya. I bit my lower lip when he got up from bed and brush his damp hair upwards.

Napatigil ako sa paglalakad ng makitang papalapit siya sa akin. I tried to avoid his gaze by looking around the room. Kahit anong pwedeng tignan ay tinignan ko na 'ata, 'wag lang ako magmukhang naaapektuhan sa mga maiinit at malalim niyang titig. Tila kay bagal ng oras habang naglalakad siya papalapit sa akin. Hindi naman gano'n kalayo ang pwesto mula sa kamang kinauupuan niya kanina pero bakit ang tagal niyang makarating at makalapit sa akin?

Every step he takes is mixed with flirting. I know him for a long time and I know his every move. Why does he need to do this is that I have no idea. Hindi na 'ko mapakali habang papalapit na siya sa'kin. Kung pwede ko lang hilain ang oras o minuto para bumilis ang lakad niya ay gagawin ko.

Hindi ko alam kung anong gagawin ngunit may ideya ako na magiging mahirap ang gabing ito. For the past two months I witnessed how he changed his treatment towards us. He became kind and somehow I assume that maybe he's starting to love me or even like me.

I don't know what's going on with him pero masaya ako dahil maayos na ang trato niya sa amin ni Amirn. 'Yon lang naman ang gusto ko noon pa, ang respetuhin at pakitunguhan niya ng maayos kahit hindi niya na 'ko mahalin basta itrato niya lang na asawa niya hindi na 'ko magrereklamo pa.

Nginitian ko siya ng matamis ng makalapit na siya sa akin. May kaunti akong kaba sa kung papaano niya ko titigan ngunit hindi ko na lang ito inintindi dahil baka nagkakamali lang naman ako. Hindi naman dahil maayos na kami ay gagawin na namin ang bagay na 'yon. Mahal ko si Burn pero hindi naman 'yon ang importante sa'kin.

Walang hiyang nagtuluan ang mga pawis niya na mula sa kaniyang leeg pababa sa kaniyang malapad na dibdib hanggang sa walo niyang matitigas na bato na tila nagyayabang dahil sa tikas at tigas sa isang sulyap lang. I always adore his body even when we were in high school because he knew how to take care of it. He never grew thin or looked weak because he carries himself well.

"Bakit gan'yan ka maka-tingin? May problema ba?" Lumapit pa siya sa akin ng konti at ngumuso ng bahagya.

"What took you so long? I've been waiting here for a while."

My eyes went wide because of what he said. Burnnon waited for me? That's a miracle, I mean he never waited for anyone, masyado kasi siyang mainipin kaya hindi ko ma-imagine na talagang hinintay niya talaga 'ko. It makes my heart flutter.

"Sorry, tinulungan ko pa kasi si manang eh. Bakit? May sasabihin ka ba?"

"Sana hinayaan mo na lang si manang she can do it all by herself. May gusto sana akong pag-usapan na--" Napatigil siya sa pagsasalita ng makitang kinakamot ko ang aking leeg. What's wrong? Makati kasi talaga. Maliligo na nga lang muna ako.

"That's bad, Burnnon. Matanda na si manang kaya kailangan ko siyang tulungan. Anong pag-uusapan natin?"

I sat at the end of my bed and look at him. Bale naka-upo ako at nakatingala sa kaniya habang siya ay nakatingin sa akin at nakatayo. Ngayon ko lang napansin na naka-boxer shorts lang pala siya. No, don't look down there, Ami! That's bad! I saw how his lips form a smirk.

"What's with the smirk? Ano ba 'yong pag-uusapan natin? Dali na, maliligo pa kasi ako."

I tied my hair in a bun and wipe some sweat on my neck. His intense stare makes me want to run on our bathroom and lock the door. Hindi ko kinakaya ang dilim at lagkit ng kaniyang mga tingin. Hindi pa nakakatulong na nalalagkitan na rin ako sa aking sarili dahil sa init.