CHAPTER TWENTY SEVEN
As I entered my room I immediately felt tired. I didn't know I could feel anything. One week after Amirn was buried I am just always at the office. Home and office is my only daily destination. Wala akong ibang ginawa kundi ang busisiin ang lahat ng kagamitang pinupundar ng mga trabahador ko. Pumirma ng mga papeles na kakailanganin sa negosyo ko. One week feels like a decade.
Sobrang tagal na hindi ko namalayang isang linggo lang pala ang nagdaan simula ng mamatay si Amirn. The wound of her death is not yet healed, not that I really wanted to heal but I am afraid of what I am feeling right now because I honestly can't feel anything at all. It was like I was in a deep pit where I couldn't find anything, so dark and deep that no one could save me. Natatakot ako na baka kapag nagpatuloy ito ay sumabog ako bigla.
I heard crackling on the back of the curtain near my bed. I was about to stand to see what's happening when a cute white cat appeared on my sight. Nag-unat ito ng bahagya at humiga. Tinitigan ako at inilabas ang kan'yang dila upang madilaan ang kan'yang balahibo sa kamay. Bumuntong hininga ako at nilapitan ito. Binuhat at inilagay sa aking kandungan ng maupo sa kama.
Napapa-ngiti ako habang ikinikiskis ng pusa ang kan'yang mukha sa aking kamay. Dinilaan ito ng isang beses at mas isiniksik ang kan'yang katawan sa akin. The cat was so cute just like my baby. Looking so innocent and pure. I sighed as I remember that this is the first ever pet that Amirn have. A white cute cat that immediately caught her attention that results for us to buy it. I remember that my daughter used to call this cat, mirn-mirn the pussy.
Medyo awkward dahil iba ang naiisip ko ngunit wala na akong nagawa dahil ito ang nakapagpapasaya kay Amirn.
Narinig kong nagbukas ang pinto ng aking kwarto kung kaya't napatigil ako sa paghaplos sa pusa. Hindi ko na kailangang lingunin kung sino dahil agad na kumalat ang kan'yang mabangong amoy sa aking silid. Amoy panlalaki na talagang kalolokohan ng lahat dahil sa kakaibang amoy. I continue staring at the cat.
Dahil nakatalikod ako banda sa pinto ay hindi ko namalayang nakalapit na pala sa may likuran ko si Burnnon. Handa na akong ipagtabuyan siya kung hahawakan man niya ako ngunit hindi ito nangyari. Pareho kaming tahimik habang kakaunti lamang ang distansya sa aming pagitan. Parehong may malalalim na paghinga na alam kong pareho lamang kaming nagpapakiramdaman.
"Ami, how's y-your day?"
After a couple of minutes he spoke.
"Marami akong shoot para sa araw na 'to. Kanina bago ako umuwi ay maraming humarang sa'kin na fans para makapagpapirma o di kaya ay kausapin ako. As much as possible I'll try my best na mabigyan sila ng atensyon."
Nakatitig lamang ako sa pusa na masarap ang tulog sa aking kandungan. Pinipilit na huwag makinig sa kung ano man ang maari niya pang sabihin.
"Tiger was glad because he knows that even I'm still coping up on what happened to our daughter ay nagiging responsable pa rin ako sa mga shoots na naka-lign up."
Mabuti pa sa iba ay kahit walang magsabi ay nagiging responsable ka. Sana noon ka pa ganyan, Burnnon, at sana sa amin mo yan unang ginawa.
"Have you eaten? I asked manang Edna but she just rolled her eyes at me and walked staright on her room. Maybe, may dalaw si manang?"
He tried to crack a joke but I just remain my face stoic. What he said isn't funny. You know what's funny? To hear him talk about his day. I don't ask him anything but here he is and talked as if something was going well between the two of us. Isang linggo ko siyang pinilit iwasan, isang linggong nagmukhang hangin sa akin ang taong nagsilbing lakas ko sa mahabang panahon.
BINABASA MO ANG
Begging For His Love(EDITING) (COMPLETED)
General FictionLikas na raw sa atin ang magmahal ng sobra. Kahit na alam nating masasaktan lang tayo sa huli ay sumisige pa rin tayo. Walang pakialam kung matalo ang mahalaga ay nakaramdam at naiparamdam natin ang pagmamahal natin. Amillianza Grace Echauz a woman...