ONCE, There Was A Love

Chapter - 50

SAMANTHA'S POV..

Napaigik ako ng ihagis ni Miguel sa malaking kama sa silid kung saan ako nakakulong. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang madilim na awra ng mukha nya.

"Sinabi kona sayo Samantha, hindi kana makakaalis dito, sa akin kana, naiintindihan mo?" Galit nyang sabi.

Kinabahan ako ng magsimula syang magalis ng kasuotan.

"A-anong gagawin mo?" Nauutal kong tanong sa lalaki.

Hindi nagsalita si Miguel at nang mahubad ang damit nya ay ako naman ang binalingan nya saka hinubaran. Nag panic ang utak ko. Nagwala ako sa bisig ng lalaki ng rumehistro sa isip ko ang balak nyang gawin.

"You are mine Samantha, hindi si Eli o si Agustin but me!" Aniya nang idagan sa akin ang buong bigat nya.

"No!!!" Sigaw ko nang maramdaman ang labi nya sa panga ko. Ang palad nya ay nagsimulang gumalugad sa aking hubad na katawan.

Napaluha ako at nakadama ng matinding pagkasuklam para kay Miguel. Kung si Eli nga na asawa ko ay hindi ako nagawang pakialaman dahil sa kondisyon nya. Mas lalong hindi dapat ito. Wala syang karapatan. At kailanman ay hindi sya magkakaroon ng karapatan sa akin. I am the braviest, deadliest assassin. And he is just a mafia. A  pathetic mafia na nag rank number one lang dahil wala si Agustin. Kaya hindi nya ako pwedeng pagyabangan ng lakas nya.

Nag-ipon muna ako ng sapat na tapang at lakas bago kumilos. Nasa dibdib kona ang labi nya ng damputin ko ang lamp shade sa side table ng kama at malakas na ipinukpok yon sa ulo ng lalaki. Napadaing ito sa tabi ko. Shit.. Hindi pa napuruhan. Sinipa ko sya at mabilis na ipinulupot ang kumot sa katawan saka tumakbo palabas ng kwartong iyon.

Kaya lang ay napakahaba ng pasilyo. Nalingunan ko si Miguel na sumisigaw habang sapo ang dumudugong ulo. Kailangan kong magtago dito.

"Samantha, you can't run away from me!" Sigaw ng lalaki.

Nang muli ko syang lingunin habang tumatakbo ay naroon na ang ilang tauhan nya. Naalarma ako sa dami nila. At nang nasa hagdan na ay isang pagkakamaling natapakan ko ang kumot na bumabalot sa aking katawan at dire-diretso akong nalaglag sa mataas na baitang ng hagdanan.

"Samantha!!!!!"

Georgia's POV...

Nakita ko ang pagdilim ng mukha ni Julio ng marinig ang sinabi ko. Alam kong ikakagalit nya ang nalamang pagta-trabaho ko sa organisasyon ni Chairman Luis pero wala na syang magagawa. Yun naman talaga ang kapalaran ko, ang maging assassin kung di lang nya ako ginahasa. I have to do this. Hindi ko alam kung para saan basta nakakadama ako ng kasiyahan kapag nakikita kong nawawalan ng sasabihin ang asawa.

Ilang taon naba akong nabubuhay na ito ang nasusunod? Na bawal ang sumuway sa kanya. Na tinuruan nya akong matakot kaya kahit anong gawin nya ay sinasangayunan ko lang. Hanggang sa wala na akong maramdaman. Lalo na nang malaman kong nagkaanak sila ni Vivian. Lalo akong nanlamig. Saan ba ako lulugar sa buhay nya? May pagibig pa ba sya sakin o matagal na yong nawala dahil sa kasalanan nila papa sa kanya? Na kaya lang kami nagsasama ay dahil sa mga bata?

Doon ako nagsimulang magrebelde. Pinasok ko ang organisasyon ng di nya nalalaman hanggang sa malaman nya at ngayon ay nagpupuyos ito sa galit sa akin.

"Sinabi kona sayo noon Georgia na hindi mo papasukin ang ganyang trabaho, gusto mo bang mapahamak? Paano ang mga anak mo? Hindi ka nagiisip" galit nyang sabi.

Blangko ang mukha ko ng tunghayan sya.

"Diba sabi mo mahina ako? Sabi mo mahina ang mga babae, pwes gusto kong ipakita sayo na kaya kong maging secret agent" sabi ko sa asawa.