Melek Rüzgarı

*Son*

Masallar size iki aşık kavuştuktan sonra neler olduğunu anlatmazlar. Tam da kavuşulan noktada kalırsınız ve bazen "Daha sonra ne oldu acaba?" diye merak edersiniz. Daha doğrusu ben ederdim küçükken.

Belki siz de benim masalımın devamını merak ediyorsunuzdur diye anlatmak istedim.

Poyraz'ın bana evlenme teklifi etmesinin üzerinden üç yıl geçti. İki sene önce, yazın, kavuştuğumuz güzel bahçede aile ve arkadaş arasında bir düğünle evlendik. Her şey istediğim gibiydi. Gereksiz akrabalar, fazla görkem, klasik düğün olayları yoktu. Halay? Elbette çekildi. Halaysız düğün mü olur?

Gelinliğimi Feryal tasarladı. O kadar güzeldi ki... Benim gibi düğün hayalleri olmayan bir insanı bile moda sokmaya yetti diyebilirim. Poyraz her zamanki gibi çok yakışıklıydı lacivert takımının içinde. Gerçi gece sonunda bizi havuza attıkları için elbiselerimizi anı olarak saklayamadık ama olsun, sonuçta ömrümüzün sonuna kadar hatırlayacağımız çok ıslak düğün anılarımız oldu.

Evlenmeden önce bir sene beklemek için ısrar ettim. Poyraz kararıma saygı gösterdi ve beni hiç zorlamadı o konuda.

Ahu Annem o kadar mutlu ki... Beni bu derece kabul etmesi ve kızı gibi sevmesi bazen beni ağlatıyor. Kaybettiğim annemin yerine bir annem daha oldu diyebilirim.

Beraber İzmir'in işlek caddelerinden birinde butik bir pasta kafesi açtık. Hayallerimdeki işi yapmak beni öyle mutlu ediyor ki anlatamam. Bazen Poyraz da işinden arta kalan zamanlarda kafede bana eşlik ediyor. Türk kahvelerini her zaman ona yaptırıyorum, fallara da hep Ahu Annem bakıyor.

Poyraz babasının yanında çalışıyor. Şikayet ettiğini duymuyorum aslında hiç. Sandığı kadar kötü çıkmadı sanırım. Belki sadece İzmir şubesi olduğu içindir. Babası çok fazla uğramıyor şubeye. O nedenle keyfi yerinde. Babası da gün geçtikçe daha çok güveniyor sanırım Poyraz'a da zekasına da. Daha çok sorumluluk vermeye başladı çünkü.

Düğüne elbette gelmedi ama bilin bakalım bize düğün hediyesi olarak ne aldı? Ev! Sanırım hediye almak denilince aklına gelen ilk şey ev oluyor. Bu ev diğerinden biraz daha küçük ama güzel bir bahçesi var. Benim kafeme ve Poyraz'ın işine daha yakın. Diğer evde Ercüment, Samet, Mert ve Feryal beraber yaşıyorlar. Ercüment ve Samet burada iş bulup burada kalmayı tercih ettiler. İkisinin de sonunda düzgün giden ilişkileri var. Fena idare etmiyorlar sanırım.

Mert ve Feryal üç ay önce nişanlandılar. Feryal de okulu bitince Mert'in yanında kalmayı tercih etti.

Peki biz nasılız? Evliliğimiz nasıl? Elbette her gün günlük güneşlik değil. Bazen evde Poyraz'ın sert rüzgarları esiyor. Bazen küsüyoruz birbirimize ve uzun süre konuşmadığımız oluyor. Ne kadar kızgın olsak da o yatağa hep beraber giriyoruz. Bulduğumuz orta yol bu oldu.

Sanmayın her çift her zaman çok iyi anlaşıp sonsuza kadar mutlu yaşıyor. Ama gerçekten zor zamanlar geçiren ilişkiler diğer zorlukları da bir şekilde atlatıyor. Mesela ben canım sıkıldığında, moralim bozulduğunda kocamın gülümsemesini getiriyorum aklıma. Sakinleşmeme yardımcı oluyor o gamzeler.

Ulaş'ı bir daha görmedim. Biz evlendikten sonra bir iki kere nefret dolu mesajlar attı ama sonra sesi soluğu kesildi. Tabi bu mesajlar evde kavgalara yol açtı, inkar edemeyeceğim.

Feryal'in dediğine göre geçen gün hayatına müdahale edebileceği başka bir kızla yüzük bakarken görülmüş. Bu nedenle bir daha bize ilişeceğini düşünmüyorum.

Şimdilik anlatacaklarım bu kadar. Güzel gidiyor yani. Kusursuz değil ama güzel. Hala kendi ayaklarımın üzerinde durmaya ve birey olmaya çabalıyorum. Bir gün bu masal biterse ki her ilişkinin bitme ihtimali vardır, hayatta kalabileceğimi biliyorum. Bir kere kaldım çünkü. Konu oraya gelmesin yeter.

Yalnız değilim ve olabildiği kadar mutluyum. Bu her şeye değer...

SON

********************************

Sevgili okuyucum, burada senden ayrılıyoruz. Umarım bu tatlı aşk hikayesini beğenmişsindir. Ben yazarken inanılmaz keyif aldım.

Hepinize mutluluk ve aşk diliyorum. Umarım melek rüzgarları sizin için de hep eser. Sevgiyle kalın...