(Nie)oczekiwany zwrot akcji
Na przekór w Sylwestra rozpocznę
Swoje „postanowienie noworoczne" —
Nie lubię ram, bo się w nie nie mieszczę
Nie będę więc poetą, nie będę też wieszczem
Trochę ten cyrk rokroczny przygniata
Gdy znów się pod dywan ot tak rok zamiata
Ja idę do pokoju: cień swojego cienia
Słuchając przeraźliwego zawiasów skrzypienia
Znów sam
Sam, sam, sam
Brzęczy mi w głowie
Lecz sam ma to w sobie,
Że nikt się nie dowie
Dźwięk drzwi zamykanych
Tak dobrze mi znany
Światło latarni
Niech mnie ogarnie
Wyglądam marnie
W świetle fajerwerków
Łza leci ognista
Dalsza część tego wiersza
Też jest oczywista
A jednak dopowiem
Bo nie mieści się już dłużej w głowie
Dźwięk puszczanych fajerwerków
W sercu odbija się pustym echem
Samotność w taki dzień
Jest najcięższym grzechem
Płakanie natomiast czynem karalnym
Tak dobrze i tak łatwo u mnie osiągalnym
„I potrzebuję mocnego zakończenia" —
Myśli tylko w toku
Lecz będzie chyba takie
Jak moje tego roku.
CZYTASZ
Niezgrabne Finezje Dnia Codziennego
PoetryWytoczę od razu grube działo Opowiem, jak to wszystko się stało: Coś mnie raz z Poezją wzięło Myślę: Będzie wielkie dzieło Ale tak na poważnie Podzielę się tu odważnie... Jejku, jejku, rety... Konkrety: Wiersz jeden - dodawany codziennie To na pewno...
