Aurora Borealis

Chapter 20 - The Storm Without the Calm II

>> • TOHRU • <<

I went home with a heavy heart. I don't think finding someone whom I can share the burden with won't help, either. Mas mabuti na rin sigurong gan'to. Kung alam ko lang na ito ang paraan upang humiwalay ako sa kanila, sana ginawa ko na noon pa.

I caressed the bruises on my cheeks as I opened the gate to our house. The feeling's numbing slowly.

Gaya ng nakasanayan, naabutan ko na naman na maaga si Kuya, at may kasama na namang ibang babae sa kuwarto niya. Sa sobrang dalas ng pagkaulit ng mga nangyayari, para bang hindi na 'to matatawag na déjà vu.

The rambling sound in his room lasted for moments. Maya-maya pa'y natapos na rin ito at alam kong sa mga oras na iyon, ako na naman ang haharapin niya.

Pumasok ako sa aking kuwarto at hinagilap sa cabinet ang first-aid kit ko upang palitan ang mga bendang nakabalot sa braso ko. Sakto namang pagkaupo ko sa higaan ay pumasok si Kuya na inaayos ang kanina'y nakabukas niyang polo.

"Did you try anything funny again?" malamig na tanong nito.

Umiling ako habang tinatanggal ang benda, "I didn't."

I'm not strong enough to hold my own against him. That's why I'm still weak. And I'm ashamed of myself because of it.

Hindi nakuntento si Kuya sa sagot ko at agad akong nilapitan at kinwelyuhan. Nagtama ang paningin naming dalawa at alam ko sa sarili ko na kahit kailan, hindi ko siya magagawang tingnan ng diretso sa mata.

"Tell me the truth." his eyes narrowed into slits. I can see his jaw clenching while my eyes can't fix in one direction. I'm trying my best to hold my breath. It's as if the one I'm seeing right now is Death.

Hindi ako umimik. I kept my lips pursed, not letting any sound nor word escape from it. My words won't reach him, and even if I tell him the truth, he will still deem it as a lie.

"Tell me! Nakipagkita ka na naman sa baklang 'yon?" binungaran niya ako ng suntok sa mukha dahilan upang tumilamsik ako sa pagkakakwelyo niya at bumagsak sa higaan.

I can taste the iron-filled blood flowing out of my gums. Hindi pa man ako nakakarecover sa suntok na iyon ay sinundan na naman iyon ng isa pa sa sikmura. The blood gushed out of my mouth as I tried to resist the pain that crept inside me.

I rolled myself away to escape my room and away from his hands, but he still managed to chase me. Nang mahawakan niya ang laylayan ng uniporme ko ay buong lakas niya akong sinipa sa tagiliran.

Hindi ko na namalayan pa ang susunod na nangyari. Natagpuan ko na lamang ang aking sarili na humahampas ang bawat bahagi ng katawan sa kung anong matigas na bagay kasabay ng pag-ikot ng katawan ko.

Nang mahinto na ang pag-ikot ng lahat, ang unang bagay na bumungad sa paningin ko ay ang unang baitang ng hagdan patungo sa ikalawang palapag. Ini-angat ko ang aking tingin hanggang sa tuktok nito at nakita ang kuya ko na nakatingin sa akin, mistulang hindi-makapaniwala sa nangyari.

My whole body aches, and breathing makes it only much more worse. I can barely stand and any time from now, my stance will crumble apart. I'm starting to lose consciousness as the back of my head makes me feel dizzy.

Pinunasan ko ang pumapatak na dugo sa aking ilong, although it gushed more blood when I tried wiping it.

Naririnig ko ang mabibigat na hakbang ng Kuya ko na papalapit sa akin. Naramdaman ko na lamang na ini-angat niya ako sa ere upang magkalapit ang aming tingin.

"Wala kang pagsasabihan ng nangyayari." banta niya. "Malaman ko lang na itinimbre mo ako—"

Natigilan siya sa pagsasalita nang makarinig kami ng tunog ng pagbubukas ng pintuan. Gustuhin ko mang lingunin iyon, wala na akong lakas upang magawa pa ito.