Aurora Borealis

Chapter 30 - The "Novice" Skilled Painter

>> • BALDO • <<

A blank canvas. Five hours.

Most people are already dozing off since it's the middle of unholy hour. Hindi ako makatulog sa kadahilanang punong-puno ng ideya ang utak ko tungkol sa maaari kong ipinta, ngunit kanina pa ako nakatitig sa easel.

Gusto kong magpinta, ngunit mayro'ng pumipigil sa 'kin na magkaroon ng sipag para gumawa ng obra. Kinuha ko ang bag ko at hinugot doon ang papel na iniwan ni Lauren sa desk ng detention.

Dapat ba akong sumali?

Napailing na lamang ako nang maalala ang mga sinabi ni Lauren habang pinipilit akong sumali. Right. I won't benefit in this festival full of foolishness.

But, I don't know, there's an urge in me that tells me that I must. Sunod kong kinuha ang notebook kung saan sinusulat ko ang mga ideya tungkol sa susunod kong painting. I want to sleep so I need to finish this quick.

"No, not this. Not this one, either. This one looks good, but it'll consume too much time- argh!" ibinalibag ko na lamang sa sahig ang notebook. Bakit hindi ko magawang mag-concentrate?

If I force myself, nothing good will come out of it for the reason that I'm doing out without will and feeling of inspiration.

"I figured out that you'll take an interest at that event, seeing that you're pretty good at painting back then at the Astra Festival's Night Phase. Do you plan on joining?"

What the heck.

"Well, this is a chance to showcase your talent as a painter."

What's happening to me?

"We're just pushing you to try. Kung ayaw mo, ayos lang. It's just a shame that you're not willing to let the world hear of your talent."

Paulit-ulit kong pinagsasampal ang sarili ko. Ugh, nangyayari na naman siya! Napahilamos na lamang ang aking kamay sa mukha dulot ng pagkaliyo.

You need to focus, Barron.

Sinubukan kong huminga ng malalim at nagtangkang tanggalin ang kung ano mang bumabagabag sa isipan ko. Dahan-dahan akong tumayo sa upuan ko at pinulot ang notebook.

Mayroon naman siguro ritong ideya na puwede kong gawin ngayon. Sinuri ko ng mabuti ang bawat detalye na inililista ko tuwing nasa Academy ako.

But still, no matter how I try to concentrate with the vividness of the details that I've written, my will doesn't seem to cooperate with me. Isinara ko na lang ulit ang kuwaderno at ibinalik ito sa bag.

Napasandal ako sa upuan ko at ipinatong din doon ang mga paa ko habang nakatitig sa blangkong canvas. Maybe if I think of something that I want but I can't get, I can have an inspiration by turning the things that will first come in my mind into a raw material.

Napakunot na lamang ang aking noo. Sinusubukan kong i-visualize ang bagay na unang papasok sa isip ko.

I almost fell on my chair when all of a sudden, a visualization of Lauren's image popped. I tried to shook her off on my thoughts by looking at other things.

Ibinaling ko ang tingin ko sa dining table. I heaved a deep breath to suppress subconscious thoughts. Maybe this will work out-

AAAAHHHHH!

Sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakita ko si Lauren na nakaupo roon, nakapangalumbaba sa isang kamay at nakangiti habang nakatingin sa akin. Ikinaway-kaway ko ang mga kamay ko kung saang banda ng lamesa ko siya nakikitang nakaupo na animo'y binubura ko siya roon. Nakahinga naman ako ng maluwag nang pag-alis ko ng kamay ko ay wala na siya roon.