Akşam yemeğinde herkes çok sessizdi. Bütün gözler Işık'ın üzerindeydi. Odada sadece kaşık çatal sesleri vardı. Işık'ın beyninde ise uğultudan başka bir şey yoktu. Alihan baba yerinden kalkıp bahçeye yönelirken "Işık " diye seslendi. Kafasını kaldırıp ona baktığında peşinden gelmesi için başıyla kapıyı gösterdiğini gördü.
Yerinden kalkıp ağır adımlarla onu takip etti. Verandaya çıkıp sandalyelere oturdular. Alihan baba denize bakarak konuşmaya başladı." Buraya ilk geldiğin günü hatırlıyor musun? " Onaylarcasına başını salladı. "17 yaşında bir çocuk , bir o kadarda kocaman bir insan gibiydin."
Haklıydı 17 yaşında ne yaşayabilirdi ki insan, Işık çok şey yaşamıştı. O yüzden bir çocuktan ziyade yetişkin gibi davranmıştı hep. " Çok istemiştim bir kız evladım olmasını " diyerek bakışlarını Işık'a çevirdi Alihan baba. "Ben çocuklarımı kendim seçtim hep Mert' i, Vedat'ı , seni.. Doğrusu böyleydi benim için kolay ve zahmetsiz. Sizin günü gelince bu yaptıklarım karşısında bana yardımcı olacağınızı düşündüm."
"Olamadık mı?"
Alihan baba tekrar denize dönüp "zaman zaman " diye fısıldadı.
Işık, küçük bir gülümsemeyle önüne döndü. "Bu eve ilk adım attığında sana ne söylediğimi hatırlıyor musun? " Alihan babanın sorusuyla Işık o güne geri dönmüştü.
17 sene önce..
Işık, Alihan baba ile evin bahçesine giriş yapmıştı. O kadar büyük göz alıcı bir yerdi ki Işık ağzı açık bir şekilde etrafına bakınıyordu. Alihan baba, onun bu halinden çok hoşnuttu. Hiçbir şey bilmeyen , dünyadan bir haber insanlara yardım etmek çok kolaydı, özellikle çocuklara. Alihan baba, bu çocukları yanına alır, kendi çocukları gibi büyütür , zamanı gelince işlerini onlara yaptırırdı.
" Işık." Işık, Alihan babaya dönüp "efendim Alihan baba" dedi. " Beğendin mi burayı?" Işık gözleri pırıl pırıl "beğenmemezlik olur mu hiç , çok güzel " dedi.
Alihan, Işık'ı kolunun altına altı. "Gel bakalım eve girelim." Kapının önüne geldiklerinde Alihan baba, Işık' ı durdurup " bak Işık, bu kapıdan içeri girdikten sonra hayatın tamamen değişecek. Sen burada benimle ve Mert ile birlikte yaşayacaksın. Mert senin arkadaşın olacak , ben ise baban. Senden bir takım şeyler isteyeceğim eğer kabul edersen bu kapıyı açarım , yok ben kabul etmem dersen sana başka bir aile bulurum onlarla yaşarsın" dedi.
" Nedir o istek Alihan baba?" Işık yaşının da vermiş olduğu toylukla korkmuştu. Yeni tanımaya başladığı bu adam ona zarar verir miydi?
"Bana asla ihanet etmeyeceksin, beni bırakıp gitmek yok, biyolojik aileni aramaya kalkışmak yok . Kabul mü?" Işık' ın gözlerinin içine baktı. Işık kafasını sallayak " ben her zaman yanında kalırım baba" dedi. Alihan baba cevaptan memnun bir şekilde kapıyı açtı ve Işık yeni hayatına başladı.
Günümüz ...
Işık derin nefes alarak " ben sana verdiğim bütün sözleri tutuyorum baba" dedi. Alihan baba, haklısın dercesine başını salladı. " Ama son zamanlarda bundan pek memnun değilmişsin gibi hissediyorum. "
Işık hızlıca kafasını sallayıp " olur mu öyle şey sen benim babamsın , ben hep sana lâyık olmaya çalışıyorum. Bana yaptıkların için , benim babam olduğun için. Seni hayâl kırıklığına uğratmak istemedim, özür dilerim " dedi mahçup bir şekilde.
Alihan baba, Işık'ın elini tutup fısıldayarak " sen beni hayal kırıklığına uğratmayan tek çocuğumsun" dedi. Işık yarım bir şekilde gülerek " Vedat duymasın " diyerek başıyla pencereyi gösterdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhum Kafeste
General Fiction"Kalbimin en derinlerinde ona karşı olan sevgi kırıntılarını kendime bile söylemeye utanıyorum. " Bütün çocuklarını evlat edinen Alihan Karahan yıllarca onlara kurduğu baskı sonucunda bütün istediklerini yaptırırdı. Şu an yetişkin olan bu insanlar...
