Vedat, Işık'ın iyi olmadığını anlamıştı. Papatya' nın onun kızı olması nereden çıkmıştı ki?
" Abla, dna testi yapıldı ya. Hem sen demedin mi benim çocuğum yok diye. Bu nereden çıktı şimdi?"
" Evet test yapıldı ama bizim hastanede, değiştirmiş olabilirler. Ayrıca ben çocuk doğurmadım bu doğru ama Papatya benim kızım. "
" Ablacığım, bak senin sinirlerin bozuk bence. Bir sakince düşün, bu söylediklerinin mantıksız olduğunu anlayacaksın. " Vedat ablasının bu durumu için endişeleniyordu.
" Yarın sabah bu testi yaptıracağız, ayrıca sen de hazır senin işini de bir an önce çözeceğiz. "
" Ne işi abla?"
" Arzu Hanım meselesi, yarın biri onun evine gidip yeni ilaçlar için test yapılmalı diyerek örnek alacak. Uzatmanın bir alemi yok. Eğer senin ailen onlarsa bir an önce her şey ortaya çıksın. "
Vedat, Işık' ın bunları ne ara düşündüğünü bilmiyordu fakat o da bu durumun uzamasından rahatsızdı.
" Tamam abla, hadi sen uyu artık. "
•••
" Papatya' ya ne diyeceksin?" Vedat odasında hazırlanan ablasının yanına geldi.
" Gerçekleri Vedat. Ben ondan bir şey saklayamam. Onu umutlandırmakta istemiyorum ama ondan gizli bir şey de yapmak istemiyorum. "
" Nasıl açıklayacaksın peki?"
" Bir şekilde açıklarım Vedat, sen de hazır ol çıkarız birazdan. "
Işık, hazırlandıktan sonra Papatya' nın odasına gitti. Papatya uyuyordu. Yatağın yanına çömelip onu izlemeye başladı. Gerçekten Papatya onun kızıysa ona başına gelenleri nasıl anlatacaktı. Ya da değilse bu onu çok üzer miydi?
Papatya yavaşça gerinip gözlerini açtı. Onu izleyen Işık' ı görünce gülümsedi.
" Günaydın Işık. "
Işık yerinden kalkıp " günaydın Papatya" dedi. Papatya yatağından kalkıp Işık' ın karşısına geçti. " İyi misin?"
" İyiyim ama bugün daha fazla iyi olmayı umuyorum. Fakat önce seninle konuşmak istediğim bir şey var. "
" Tabii Işık, ne oldu?" Işık, Papatya' nın yatağına oturdu. Papatya ona gülümseyerek yanına oturdu.
" Ben dün bir takım şeyler öğrendim Papatya. Geçmişimle ilgili. "
" Öyle mi? Kötü şeyler sanırım. " Papatya, Işık için üzülmüştü. Son zamanlarda Işık çok durgun ve bitkin duruyordu.
" Çoğunluğu kötü şeyler fakat bir şey var ki eğer o gerçekse ben bütün bu kötü şeylerin üstesinden gelebilirim. "
" Neymiş o şey?"
" Papatya, bunu söylemek çok güç ama beni anlayacağını umuyorum. " Papatya, Işık' ı pür dikkat dinliyordu.
" Ben bir çocuğum olabileceğini öğrendim. "
" Nasıl yani? Bir çocuğun mu var, yoksa istersen çocuk sahibi olabilir misin?" Hangisi?" Papatya'nın kafası karışmıştı.
" Eğer bana anlatılanlar doğruysa benim senin yaşlarında bir çocuğum varmış. "
Papatya buna inanamadı. Işık ona asla bir çocuk doğurmadığını söylemişti. Şimdi bir çocuğum var diyordu. Bunu neden benimle konuşmak istedi acaba diye düşündü Papatya. Onu bulursa beni yanında istemeyecek miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhum Kafeste
General Fiction"Kalbimin en derinlerinde ona karşı olan sevgi kırıntılarını kendime bile söylemeye utanıyorum. " Bütün çocuklarını evlat edinen Alihan Karahan yıllarca onlara kurduğu baskı sonucunda bütün istediklerini yaptırırdı. Şu an yetişkin olan bu insanlar...
