50.Bölüm: Gerçekler

58 11 9
                                    

" Papatya hazırlan eve geri dönüyoruz. "

Papatya, burada olmaktan memnundu ama bir yandan da geri dönmek istiyordu. Işık' ın hazırlan geri dönüyoruz demesiyle odasına gidip hazırlanmaya başladı.

" Zor olmadı mı babamı ikna etmek?"

" Senin, benimle bir etkileşimin olmasını istemiyor. Hiç ikiletmeden yazdı çeki. Sahte olması? " Kaan elindeki çeki inceleyerek.

" Yok canım o kadar da yapmaz herhalde."

" Şimdi ne olacak Işık? Ne yapmayı düşünüyorsun?"

" Herkes eteğindeki taşları dökecek. Gizli hiçbir şey kalmayacak. "

" Peki neden para istedin?"

" Onun fazla parası yok. Bu elindeki tüm paraydı. Onu da kaybettiğine göre etrafında onu koruyacak, pisliklerini örtecek kimseyi bulamaz. Bana boyun eğmek zorunda kalır. "

" Bilmiyorum Işık. Hiç düşünmeden bu kadar parayı veren insanın daha fazla parası da vardır. "

" Olsaydı bilirdim. Senden son bir şey daha isteyeceğim. Eğer bende tutuklanırsam bütün mal varlığıma el konulur. Bu para sana emanet. Yarısını Vedat' a, yarısını Papatya' ya verirsin. "

" Bu çok yüksek bir meblağ değil mi Işık? Hadi Vedat neyse de. "

" Sen benim dediğimi yap lütfen.Ben şimdi hazırlanayım da gidelim. "

•••

" Işık, neden evimize gitmedik?" Kaan'ın arabası Karahan köşkünün önünde durmuştu.

" Burada küçük bir işimiz var Papatya. Sonra evimize gideceğiz. "

" Her şey için çok teşekkür ederim Kaan."

" Ne demek her zaman. "

Arabanın kapısı açıldığında Işık ve Papatya, Kaan ile vedalaşıp arabadan indi. Evin önünde onları bekleyen aile üyelerinin yanına doğru yaklaştılar.

Kapının önüne geldiğinde Alihan baba, Işık'ın yanına gelip sıkıca sarıldı. " Neden gittin kızım? Şu son on gündür ben ne haldeyim biliyor musun?"

Alihan baba yavaşça Işık' tan uzaklaşıp sordu.

" Özür dilerim baba. Sadece sana çok kırıldım. Biraz uzak kalmanın hepimize iyi geleceğini düşünmüştüm. "

" Bir hastane için değer mi kızım? Senin için on tanesini alırım ben. Hem yabancıya gitmedi ki yine ailemizde. "

" Haklısın baba, biraz alıngan bir anıma denk geldi sanırım. Sana haber vermeliydim. Zor durumda bırakmadım değil mi? "

" Yok kızım, ben sana bir şey olacak diye korktum. "

Işık ve Alihan babanın yanına yaklaşan Tunç konuşmayı bölmek zorundaydı.
" Alihan bey daha fazla vakit kaybetmesek. Ne kadar erken o kadar iyi."

" Kızım senin hakkında da yakalama kararı çıktı. İfade vermeye gitmen gerekiyor. "

" Tahmin ettim zaten. Tamam gidelim fakat önce halletmem gereken bir şey var. "

Işık kapıda onu bekleyen Maria Hanım'ın yanına yaklaştı. " Neredeydin sen ? Çok merak ettik seni. " Maria Hanım sıkıca sarıldı Işık'a.

•••

"Peki sen kimsin, neden bu fotoğraf sen de?"

" Ben, annenin eski bir dostuyum. Seni bana emanet etti. Bu fotoğraf bu zamana kadar bendeydi. Ben uzun zamandır seni arıyordum. Bunu vermek için. "

Ruhum KafesteHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin