Ruhum Kafeste

35.Bölüm: Gizemli Kişi

Işık ve Mert hastanedeki yüzleşmenin ardından Işık' ın evine gelmişti.

İkili terasta oturup denizi izliyorlardı. İkisininde kafasında farklı düşünceler vardı. Işık babasının onu Cenk ile neden evlendirmek istediğini düşünürken Mert, Işık' ın ailesini arıyor olmasını düşünüyordu.

" Neden sadece kendinin değilde Vedat' ın ailesini de arıyorsun?" diye sordu Mert.

Işık, Mert'in sorusuyla ona doğru döndü.
" Aile demesek Mert, onlar de geç " Işık çok bitkin bir şekilde söylemişti bu sözleri.

"Vedat' ın, onları bulmak istediğini biliyorum, onu bulaştırmadan ben bulmak istedim. "

" Peki ne tür şeyler öğrendin şimdiye kadar?"

" Vedat ile ilgili birkaç şey buldum, yani bulmuştum eve giren kişi onu almış olmasaydı."

" Peki ya seninkiler?"

"Sadece bir isim o da kısaltma. S nokta P. Bu kadar. Başka hiçbir şey yok.  Sanki ben kendi kendime oluşmuşum gibi.  "

" Birdenbire neden böyle bir karar aldın? Sen karşı çıkardın bu duruma. "

Işık dudak büküp omuz silkti. " Bilmem, aslında hiç öyle bir isteğim yoktu. Önce Vedat dedi onları bulalım diye. Ben çok kızdım ona konuşmadım günlerce. Sonra Papatya. O bile bu yaşta hesap sormak için aradı onları. Ben de artık durmak istemedim. "

" Hesap soracaksın yani. Peki ya hesap sorman gereken bir şey yapmadılarsa?"

" O ne demek Mert?"

" Yani isteyerek bırakmadılarsa, buna zorunda kaldılarsa o zaman ne olacak?"

" Nasıl bir zorunluluk buna sebep olabilir ki?"

" Bilemezsin Işık. İnsanların başına her şey gelebilir. Onları bulunca söylemek için güzel laflar hazırlarsın, sırf canlarını yakmak için ama olanları duyunca senin canın yanar. Onlarsız geçen yılların acısını ikiye katlar. "

" Mert, sen de mi yaptın? Buldun mu?" Işık şakınlıkla uzaklara bakan Mert'tin koluna dokunmuştu ona dönmesi için.

" Boşver. Şu an beni konuşmuyoruz. "

" Neden konuşmayalım? Kimseye anlatamamışsındır sen şimdi bana anlat dinlerim. "

" Babama söylemen için mi?"

" Böyle bir şey yapmam Mert. Aynı durumu yaşıyoruz. Birbirimizi en iyi biz anlarız. "

Mert iç çekip arkasına yaslandı. " Aynı ben de senin gibi aradım bu son gelişimde. Çok zor olmadı ama keşke aramasaydım. "

" Neden,ne olmuş ki?"

" Bir adres buldum gittim. Gittiğim evde yaşlı bir kadın açtı kapıyı. Ben hiçbir şey söyleyemedim, dikildim kaldım öyle. O da bir şey söylemedi. Sonra sarıldı bana."

Mert duygulanmıştı bunları anlatırken. Başını iki elinin arsaında gezdirip devam etti. "Geldin dedi bana. Ben onu annem sandım ama değilmiş. Babaannemmiş. O bakmış bana bir süre ama sonra.."

Işık, Mert'in kolundan elini bir an olsun çekmiyordu. " Onlara ne olmuş?"

" Ben doğunca babam çalışmaya yurtdışına gitmiş annem işe gidip geliyormuş. Babaannemde bana bakıyormuş. Sonra bir gün annem gitmiş ve geri dönmemiş. Babaannem evlere temizliğe gitmiş, benide yanında götürüyormuş.  Sonra gittiği evdeki bir kadının kocası yurt müdürüymüş. Onlar demiş böyle olmaz, bu çocuk zayıf hasta orada daha iyi bakılır demiş. "