Ruhum Kafeste

56.Bölüm: Mektup

" Peki şimdi ne olacak?" Aslında masadaki herkesin aklından geçen soru buydu. Bu yaşanılanlar unutulamazdı fakat Işık' ın babasına bariz bir bağlılığı vardı. Her şeyden vazgeçebilecek miydi?

" Herkes kendi yoluna Deniz. Siz benim kardeşimsiniz, sizinle her zaman görüşürüm fakat geri kalanlarla ilişkim yok artık. "

" Bunca senenin hatırıda mı yok?" Alihan' ın sesi gayet üzgün çıkmıştı.

Işık nedense bu söze üzülmüştü. Gerçekten onca sene yaşananlar ne olacaktı. Evet Alihan, Işık ve ailesinin hayatını hiçbir zaman onarılamayacak şekilde değiştirmişti. Peki ya Işık' a yaptığı iyilikler? Üç gün öncesine kadar Işık' ın içinde az da olsa bir burukluk vardı.

3 gün önce...

" Işık, artık bir şeyleri çözdüğümüze göre bunu sana verebilirim" dedi Seçil.

" Bu ne?" Işık elindeki eskimiş kağıdı inceledi.

" Bu bize annemden kalan en değerli şey. Onun hakkında biraz da olsun bir fikrin olur. "

Işık elinde katlanmış olan kağıdı açtı yavaşça.
Neredeyse silinmiş gibi gözüken yazıların üzerinde gezdirdi parmağını.

" Kızlarım, size söylemek istediklerimi yazmak ne kadar doğru bilemiyorum. Fakat ikinizde ne söylediklerimi anlayacak ne de yazdıklarımı okuyacak kadar büyüksünüz. Umarım düşündüğüm gibi olmaz ve bu mektuptan hayatınız boyunca haberiniz olmaz. Sevinç"

" Sevinç kim? " Diye sordu Işık.
" Annem ve babamın bana koyduğu isim. "

Işık okumaya devam etti.

" Sevinç, kızım bazı şeylerin farkında olduğunu görüyorum. Korkuyorsun, inan ben de korkuyorum. Sana, kardeşine bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Senden ve ondan çok özür dilerim. Geçmişte bu adamı hayatıma sokmasaydım böyle şeyler yaşanmayacaktı. Baban ve ben sizi korumak için çok çaba sarf ediyoruz. Eğer bana ve babana bir şey olursa Sevgi sana emanet onu hep koru, kolla. Bizim eksikliğimizi hissettirme. Ona annelik yap."

" Sevgi de benim adım mı?" diye sordu Işık.
Seçil dolu gözlerle Işık' a bakarak kafasını salladı.

" Sevgi, yavrum o kadar küçüksün ki. En büyük korkum, daha ileriki yaşlarını görememek. Eğer öyle olursa ve benden sana hiçbir şey kalmaz ise, bir fotoğraf dahi bulamazsan aynaya bak. Şu an çok küçük olmana rağmen bana o kadar çok benziyorsun ki. Eminim büyüdüğünde de bana benzeyeceksin. "

Işık biraz nefes almaya ihtiyacı olduğunu hissetti. Kendini terasa zor attı. Gözlerini kapattı. Gözlerinden süzülen yaşlar kağıdın üzerine damladı.

" Ne idüğü belirsiz bir yola çıkıyoruz bu akşam. Biliyorum ki o da peşimizde ve bizi bulduğunda hiç iyi olmayacak. Mutlu ve huzurlu bir aile olabilmemiz için ne gerekiyorsa yaptım. Keşke daha fazlasını yapabilseydim. Lütfen bana inanın. Birbirinizden hiç vazgeçmeyin. Bizi hiç unutmayın. "

" Anneniz Işık"

" Abla" Işık kendisi gibi ağlayan Seçil' e sarıldı sımsıkı.

Günümüz..

" Ben, seninle tanıştığım andan itibaren olan bütün anıları tek tek siliyorum hafızamdan. Sen de öyle yap. Ben hiç olmamışım gibi davran. "

" Çok üzgünüm Işık. Gençlik de, cahillik de, bir hata yaptım ama her gün aklımda. Senin kadar ben de kızgınım kendime ama beni de düşün. Olayı benim ağzımdan dinlemedin ki. Tamam belki bana hak vermezsin ama dinle sadece. "