Ruhum Kafeste

15.Bölüm: Pişmanlık

" Işık, kızım iyi misin ? " Işık bakışlarını babasına çevirerek " iyiyim baba, sadece biraz yoruldum" dedi. Işık, Pamir beye dönüp " çok memnun oldum Pamir bey, ben Işık" diyerek kendini tanıttı. Pamir bey gülümseyerek
" ben de çok memnun oldum küçük hanım" dedi.

" Pamir bey, daha önce sizinle tanışmış mıydık acaba?" Pamir hızlıca başını salladı. "Hiç sanmıyorum, ben hastaneden ayrılalı yıllar oldu, daha sonra Alihan beyle de irtibatımız kesildi." Işık zihnindeki görüntüyle karşısındaki adamı eşleştirmeye çalışıyordu.
"Anladım ben birine benzettim herhalde."

" Papatya, bak kızım bu bey Alihan Karahan, senin doktorun Mert Karahan' ın babası. " Papatya, onlara yaklaşıp elini Alihan babaya uzattı. " Memnun oldum efendim, ben Papatya. " Alihan baba Papatya'nın uzattığı eli sıkıp " ben de çok memnun oldum kızım" dedi.

" Bu hanımda Alihan babanın kızı Işık hanım. "

" Biz tanışıyoruz Pamir bey. " Alihan baba şaşırarak " öyle mi, ne kadar şeker bir kız değil mi Işık?"diye sordu.Işık babasını onaylayarak " evet baba, çok şeker" dedi. Alihan baba ve Pamir bey vedalaşarak masalarına geri döndü.

" Of neredesin abla?"

" Vedat! Bu akşam daha fazla konuşma çekemiyorum, lütfen sus!" dedi Işık bıkkınca. Gecenin ilerleyen saatlerinde herkes yemeklerini yemiş, varlıklı insanlar göz boyarcasına bağışlarını yapmış ve gece böyle sonlanmıştı.

" Vedat, sen beni eve bırak hadi. " Vedat ve Işık yerlerinden kalkıp masadakilerle vedalaşmıştı. " Abla yarın hastaneye gelebilir miyim yanına ?" dedi Deniz, Işık' ın yanına yaklaşıp sessizce. Işık hayırdır dercesine başını salladı.
" Seninle önemli bir şey konuşmak istiyorum. Ama yalnız tamam mı?" Işık kafasını sallayarak "tamam" dedi.

" Işık hanım" diye biri seslendi Işık'a. Işık arkasına dönüp Papatya'nın ona bir köşeden baktığını gördü. Yavaşca yanına yaklaştı. " Abla nereye?"

" Sen bekle beni burada geliyorum hemen. " Işık, Papatya'nın yanına yaklaştı. " Bu soğukta ne yapıyorsun burada?" Papatya sessiz ol dercesine parmağını ağzına götürüp sus işareti yaptı. " Annemle babam şurada arabanın içinde ben onlara tuvalete gidiyorum dedim. Ama seni bekliyordum. "

" Beni neden bekliyorsun ki? " diye sordu Işık. " Bana yardımcı olabileceğini söyledin. " Işık sıkılmış bir şekilde " evet söyledim, o yüzden şimdi anne babanın yanına git ben araştırmamı yaptıktan sonra sana ulaşırım olur mu?" diyerek arkasını dönüp oradan uzaklaştı.

" Abla, sen o kızla ne konuştun?" Işık gözlerini kısıp Vedat'a döndü " sen beni mi takiptesin Vedat?"

" Evet aynen öyle seni takipteyim. " Işık önüne dönüp "benden yardım istedi" dedi.

"Ne yardımı?" Vedat iyice meraklanmıştı. " Gerçek ailesini arıyormuş?"

" Ee niye senden yardım istemiş, ne alaka?" Vedat ardı ardına sorularını sorarken eve varmışlardı. " İyi geceler Vedat. " Işık hızlıca arabadan inip Vedat' a el salladı.

Işık evine girip üstünü değiştirip makyajını çıkardı. Tam yatağına yönelmişti ki kapı çaldı. Hızlıca aşağı inip kapıya gelene baktı. " Mert. " Kapının ardındakinin Mert olduğunu görüp kapıyı açtı. " Ne işin var senin burada?!" Mert, Işık' ın yüzüne bile bakmadan içeri geçti.

" Sana bir soru sordum. " Mert, Işık' a hiç bakmadan salonda bir sağa bir sola dolanıyordu. Işık, bu duruma iyice sinirlenmişti. " Kime diyorum ben ?!"
Mert olduğu yerde durup gözlerini Işık'ın gözlerinde kenetledi. " Kimdi o adam?" diye sordu sakince.