To wszystko przez widzów! DxD [ZAKOŃCZONE]

21

~ Karol ~

- Będę tęsknić - powiedział Hubi, wyrywając się z mojego uścisku.

- Ja za tobą też - poczochrałem jego cudowne, blond włosy i uśmiechnąłem się do niego lekko.

Wszedłem do busa jako ostatni, odwróciłem się tylko, stanąłem w wejściu i na chwilę zastygłem. Przed oczami przeleciał mi cały ostatni miesiąc. Uśmiechnąłem się niepewnie i wszedłem po schodkach. Usiadłem gdzieś na tylnym siedzeniu i popatrzyłem przez szybę na Hubiego. Był w zwykłej, czarnej bluzie i nie miał ułożonych włosów. Wyglądał przeuroczo.

Znalazł mnie wzrokiem i popatrzył mi głęboko w oczy. Uśmiechnął się lekko. Bus odjechał. Hubi tylko pomachał wszystkim Dokneziankom, a na końcu zatrzymał wzrok na mnie. Stał tam, dopóki nie zniknęliśmy mu z pola widzenia. Nie wiem co robił później.

Włączyłem instagrama i zobaczyłem, że wstawił coś na relację. Nagrał busa odjeżdżającego i już ledwo widocznego. Oznaczył mnie i oficjalne konto Doknezianek. Ciekawe co ludzie sobie pomyślą o tym, że oznaczył konto, które ma w nazwie "dxd".

Wszedłem w YouTuba i zacząłem oglądać filmy z tego wyjazdu. Głównie te na kanale Doknezianek, ale u Hubiego również. Uśmiechałem się sam do siebie oglądając odcinek, do którego nas tak naprawdę zmusiły. Na miniaturce ja i Hubi się całowaliśmy. Eh, gdybym wiedział, jak bardzo one wpłyną na nasze życie.

Przypomniałam sobie, jak przyjechał do mnie na walentynki. Szesnastego lutego zobaczyliśmy grupę Doknezianek na messengerze. I wyobrazić sobie, że one serio przyjechały, i na dodatek tak namieszały mi w głowie. Gdyby nie one, nadal nie czułbym nic do Hubiego. Nigdy nawet byśmy się nie pocałowali. To piękne, że taki głupi ship z internetu, tak je połączył. Może dzięki nim, DxD będzie kiedyś real?