To wszystko przez widzów! DxD [ZAKOŃCZONE]

31

- Dobra, po prostu się spytam - westchnęła ciężko. Popatrzyłem się na nią pytająco - Chodź - powiedziała, prowadząc mnie do mojego pokoju - Co to jest? - spytała, pokazując mi moje puste butelki po piwie...

- Emm... - podrapałem się po karku - Butelki? - uśmiechnąłem się nerwowo.

- Wiesz o co mi chodzi Kuter - powiedziała poważnie.

- No bo... - zacząłem niepewnie - Nie. Chwila. Jestem dorosły. Po pierwsze, nie będę ci się tłumaczył, po drugie, mogę pić alkohol i nikt mi nie zabroni.

- Karol... wiesz, że jak coś się dzieje to my ci pomożemy. Masz tylu fanów. Pomyśl, co by się stało gdyby się o tym dowiedzieli - odparła zmartwiona.

- Ale...

- Nie ma żadnego ale. Cokolwiek się nie dzieje, Doknezianki zawsze służą pomocą.

- No dobra, ale przecież nie przyjadą tu teraz wszystkie.

- Może i nie przyjadą, ale od czego jest messenger? - wyjęła telefon i zaczęła coś pisać na klawiaturze. Po chwili chyba dostała odpowiedź - Okej, na razie tylko mi się wygadaj. Jeszcze będzie okazja aby pogadać na żywo.

- Po prostu ostatnio nie czuję się tak dobrze. Widzowie wywierają na mnie ogromną presję. Nagrywanie z Hubertem już nie sprawia mi tyle radości co kiedyś, cokolwiek bym nie powiedział, zawsze ktoś to skojarzy z DxD. To jest ohydne. Nie daję sobie z tym rady... Nie mogę zapomnieć o tym co się stało między mną a Hubertem w lipcu. Nie chcę o tym myśleć, ale po prostu nie umiem inaczej. Dlatego piję... Wtedy przynajmniej na chwilę zapominam o tych wszystkich problemach - mówiłem - Zastanawiałem się, czy nie zrobić sobie przerwy od youtuba. A może nawet przerwy od wszystkiego. Pojechać gdzieś na jakieś wakacje. Całkowicie sam. Bez nikogo.

Gdy skończyłem o tym mówić, zrobiło mi się lżej. Spojrzałem na Wiktorię. Stała oszołomiona.

- Ja n-nie wiedziałam... - powiedziała cicho - Będzie dobrze - dodała po chwili i rozłożyła ramiona. Przytuliłem się do niej. Okej, wiem. To dziwne, że przytulam się do trzynastolatki, ale pomogło mi to trochę. Nie próbowała mówić jakichś nędznych regułek, tylko po prostu wiedziała, że potrzebuję ciepła.