"Seven sevdiğine sarılsın" -yazarınızdan
---------------------------
Denizden;
"Neler oluyor burada?" Ses Murat'a aitti. Tek değildi. Melis Müdür,savcılar, diğer memurlar.. hepsi yanındaydı.
"YARDIM ÇAĞIRINN" diyerek bağırmış ve Azra'ya dönmüştüm. Bir elimle yüzünü okşarken hissettiğim korku beni ele geçirmişti çoktan. Onu kaybetme korkusu. "Azra, yalvavarırım dayan. Lütfen" gözlerimden yaş akmaya başlamıştı bile. Etrafımda çıkan yaygara, kızların bağrışları, Murat'ın telaşla ambulansı araması anında hiçbir şey yapamadan öylece duruyordum, tek bir şeye odaklanmıştım. Azra. Hepsi benim suçumdu.
Hasret "Azoo.. Azo'm" diyerek başında ağlarken yan bi bakışla yerde yatan Zerrin'e bakmıştım. Sonra Azra'ya baktım. Ardından elimde ki silaha ve elime bulaşan Azra'nın kanına. Burada olmasaydım, çoktan vazgeçseydim bu intikamdan, bunları yaşamayacaktık. Şimdi ölüm ile kaybetme korkusuyla burun buruna olmayacaktık.
Kulağına doğru eğilmiştim. "A-Azra beni bırakma. Lütfen.. lütfen dayan. Senin yükünle yaşayamam ben. Ölme Azra" demiştim. Geri çekildiğimde yanağına öpücük kondurmuştum.
Sadece 5 dakika. 5 dakika önce nefes alıyordu. Gözlerimi kapatmış, derin derin nefes alıp verirken kontrolümü yitirmemeye çalışıyordum.
Elimde kelepçelerle ifade alma odasında bekletiliyordum. Deli gibi ağlıyordum. Azra'yı hastaneye kaldırmışlardı. Ardından beni, Zerrin'i öldürmekten ötürü tutuklamışlardı. Azra'nın nasıl olduğu hakkında da bilgim yoktu.
Hepsi benim suçumdu. Sadece benim suçumdu. "ALLAH KAHRETSİNNN" diye bağırmıştım.
Kapının açılmasıyla içeriye giren Melis müdürü görmemle hemen ayağa kalkmıştım,
"Melis. Melis. Azra nasıl? İyi mi? Bir şey söyle lütfen. Burada kaf-" üzgün şekilde bana bakmasıyla duraksadım. Hayır. Hayır hayır. Kötu bir şey oldu kesin. Gözlerimden yaşlar akmaya devam ederken, bir şey söylemesimi bekliyordum. İyi bir şey söylemesini ister gibi yalvarıyordu gözlerim.
"Deniz..." kalbim birazdan duyacaklarına hazır değil gibiydi. Derin derin, hızlı hızlı nefes alıp veriyordum.
"Deniz, Azra yoğun bakımda. Hayatı tehlikesi var ve..."
Ne oldu dercesine kafamı sallamıştım.
"Ve doktorlar pek ümitli konuşmuyorlar. Her şeye hazırlıklı olmalısın"
Beynimden aşağı kaynar su dökülmüş, bir kamyonun tüm vücudumu asfaltta ezip geçmiş, kanadım kolum kırılmış gibi hissediyorum. "Hhayır" demiştim sessizce, gözlerimden yaşlar akarken. Bir rüya olmalıydı hepsi. Allahım. Yukarı doğru bakmıştım. Görürdü beni değil mi? Hepimizi görüyordu. Beni de görürdü o zaman. Kelepçeli ellerimi birleştirerek göğüs hızamda tutmuştum.
'Lütfen ona bir şey olmasın. Böyle anlaşmadik seninle. Onu benden alma lütfen' içimden sayısız kez bunu dile getirmiştim.
"Birazdan Cumhuriyet savcısı bizzat gelip ifadeni alacak Deniz." Bana doğru yaklaşarak omuzlarımdan tutmasıyla bakışlarımı ona çevirmiştim.
"Biliyorum, için yanıyor. Ama bırakma kendini Deniz. Azra güçlü kadındır. O seni hiçbir zaman bırakmadı, senden vazgeçmedi. Ve seni senelerce ölü zannetmesine rağmen senin hayalinle yaşadı hep." Derin nefes alıp vermişti. Acı bir tebessüm vardı.
İçim yanıyordu.
"Ifaden alındıktan sonra tekrar koğuşuna götürecekler seni. Ben elimden geleni yapacağım. Keşke her şeyin başka bir yolu olsaydı" sadece bakmıştım. Bir şey söyleyemiyordum. Sesim çıkmıyordu. Hayatta ki en ağır yük saplanmıştı sırtıma. Sevdiğim insan, hayati tehlike içinde hastane de yaşam savaşı veriyordu ve bunun suçlusu bendim.
İfadem alındıktan sonra koğuşuma dönmüştüm. Hakkımda tutanak hazırlanıp, mahkemeye çıkaracaklardı beni hemen. Ama benim hiçbir şey umrumda değildi. Azra'yı görmek istiyordum.
Koğuşa girdiğimde kızların hepsi ortak masada oturuyorlardı. Onlarında bu hâlde olmasının da nedeni bendim.
Ecem: "Deniiiz"
koşarak sarılmıştı bana. Onun seslenmesiyle herkes bana doğru dönmüştü.
Ecem'in sarılmasına karşılık veremiyordum.
Kızlara göz attığımda hepsinin ağlamaktan gözleri şiş, yüzleri kızarıktı.
Hasret ayağa kalkarak bana doğru yaklaşmıştı. Ecem benden ayrılarak yanımda dururken Hasret gözünden akan yaşı silerek bağırmıştı.
"MUTLU MUSUN DENİZ APLA HEH MUTLU MUSUN İNTİKAMINI ALDIN" Dudu koşarak Hasret'in önüne gemişti.
"B-ben, ben böyle olsun istemezdim" diyebilmiştim sadece. Biraz daha yürüyerek orta tarafa gitmiştim.
