Her şey daha iyisi bulunmadığı için vardır.-Emil Ajer ------------------ Azradan;
"Ne istiyorsun?" Kolumu ondan çekip,onu arkadamda bırakarak sandalyeye oturmuştum. Derin nefes alıp verdikten sonra arkasını dönüp,kendi sandalyesine oturmuştu. "Merak etme buraya son kez geliyorum." "İsteklerin bitti yani?" derken sırıtmıştım. Göz devirip,devam etti konuşmasına. "Enver için babandan kalan arsayı satmışsın. Biliyorum, benden her zaman nefret ettin. Sana hiç bir zaman, iyi bir anne olamadım. Bundan sonra da olmak için çabalamayacağım." Son söylediği ile gülmuştüm.
"Olsan,ne değişir ki? Bundan sonra benim için anne olmaya çalışsan ne değişir ha?!!" Hafif sesimi yükselterek devam etmiştim, "Dövmelerimi görüyor musun? Her gören bayılarak bakıyor,iç geçiriyor. Ama gerçeği bilmiyorlar. Psikopat bir annenin, küçük kız çocuğuna bıraktığı izmarit izlerini,büyüduğü zaman o kızın onları dövmeye dönüştürerek kapattığını bilmiyorlar" masada duran ellerimi yumruk yapıp sıkmıştım. "Benim annem olduğu hâlde ben annesiz büyüdüm kadın. Senin yüzunden. Babam bırakip gitii bizi,senin yüzünden. Ne yaptın ki benim için? Koca bir hiç. Şimdi sana yakışani yaparak gidiyorsun. Defol git. Bir daha sakın çıkma karşım-" Masaya ellerini vurmuştu. Bu hareketi ile kaşlarımi çatıp ona bakıyordum, "Yeter!! Sen kim olduğunu sanıyorsun da bana hakaret ediyorsun? Baban, bizi benim yüzümden değil senin ezikliğin yüzünden bırakıp gitti. Senin o sümsük ağlamaların,şaçma sapan şımarıklıkların yüzünden bırakıp gitti" "Babamın adını sakın ağzına alma. Ve o masum küçük kıza,kendi hatalarını yüklemekten vazgeç artık" Gözlerimi kısarak söylediğim laflar üzerine ayağa kalkmıştı.
"Sen hiçbir şeyi hak etmiyorsun Azra. Ne sevilmeyi,ne sevmeyi. Her zaman insanları uzaklaştıracaksın kendinden. Ezik bir hayat süreceksin. EZİK" Son sözü bastırarak söylemişti. Sinirle ayağa kalkıp,bir elimle masayı kenara atıp yakasına yapışmıştım. "SANA EZİK KİMMİŞ GÖSTEREYİM Mİ HA" Duvar ve ben arasında kalmış,elimden kurtulmaya çalışıyordu. "BIRAK BENİ,BIRAK DİYORUM. YARDIM EDİN!!" Bağıriş seslerimize Özlem gelmişti, "Noluyor burada?" Bizi o hâlde görünce hemen gelip kolumdan tutarak ayırmaya çalışıyordu, "Aman Allah'ım. Azra napıyorsun,bırak kadıni. Azra diyorum" son bir güç beni ayırabilmişti Özlem. "B-bu kız delirmiş. B-bunun akıl hastanesine g-gitmesi gerek. Sefil bir hayat sürüyor. İnsan annesine saldırır mı?" derken yakasıni düzeltiyordu. "Ne anneliğindem bahsediyorsun sen be?" derken yine uzerine atilacaktım ki Özlem girmişti araya. "Hanimefendi siz çıkın dışarıya" bir hışımla görüşme odasından kaçar gibi çıkmıştı. "Azra seni bırakıyorum,sakin ol. Yoksa hücreye girersin." İki elimi havaya kaldırıp,bir şey yokmuşcasına gülümsemiştim.
Koridorda yürurken,gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Cocukuğumu bana yaşatmamış ve gelip bunun içinde beni suçluyordu resmen. Ben,neden hep bana zarar veren insanlari seviyor ve kalbimde onlara yer açıyordum ki? Kenara çömelmiş,olanları düşünüyordum. Sinirlensem mi yoksa deli gibi ağlasam mi cözemiyordum. Duygularımi bu lanet dört duvar arasında gösteremiyordum bile. Ben o hâlde çömelmiş dururken,Deniz sağ tataftan benim olduğum koridora girmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni görünce hızını kesip yavaş yavaş yürümeye başlamıştı. Gözlerimi ondan kaçırıp olduğum yerden kalkmıştım .Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip,ona bakmadan yanından geçip gitmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---------------------- Denizden;
Aklım,kalbim,bütün hücrelerim 'Azra' diye bağırıyordu. Onu o halde hiç görmemiştim. Ağlamış mıydı ki o? Bana bakmadan yanımdan geçip gitmişti. Hayır. Bu sefer değil,bu sefer yalnız bırakmayacaktım onu. Geri dönüp peşinden gitmeye başlamıştım. Önümde iki yol vardı. Sağ taraf depo alanına gidiyordu,sol tarafsa B2 blok'una ve duşlara gidiyordu.
Memurları dikkate almadan sol tarafa dönüp,B2 blok'una doğru gidiyordum. Kafamı yere eğip tanımamaları için çaba gösterirken hızımı arttırmıştım. Blok'a girdiğimde şansıma kimse yoktu. Hemen Azra'n8n odasına doğru yönelirken ağlama sesleri gelince donakalmıştım. "B-ben ne yapacağım bi-bilmiyorum" içeriden gelen Azra'nin sesi ile kapıyı tam açacakken penceren görmüştüm onları.
Azra,Pelin'e sarılıyordu. Ve sımsıkı kollarına hapsetmişti onu. Pelin geri çekilip yanağından öpmüştü Azra'yı. Benim kadınımı öpmüştü. Bana ait olan kadını. Azra,sanırım aradığı teselliyi çoktan bulmuştu. Kalbim paramparca olmuş,gözyaslarıma hakim olamamıştım onları izlerken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onların o anını bozmamak için oradan koşarak ayrılmıştım.
