"Zaman gelir sessizlik ihanet olur."
-----------------------------------
~~~~4 gün sonra
Azradan;
Yine kafamda binlerce plan kurmuş onları da diğerleri gibi kafamın içindeki çöplüğe atmıştım. Haftalardır denemediğim yol kalmamıştı, onu son bir kez de olsa görebilmek için. Eskiden Deniz ve Ecem'in kaldığı bu harebe evde, zar zor bulunmuş eski ve kirli bir yatağın üstünde uzanmış, elimdeki topla oynuyordum. Dudu ve kızları, odanın camı çoktan kırılmış olan pencere boşluğundan görmüştüm. Ayağa kalktım ve yardım etmek için kırık, yeşil renk olduğu belli belirsiz anlaşılan kapıya doğru yöneldim. Gerçekten bir çöplükte kalıyorduk. Ama başka çaremiz yoktu. O günden sonra ya kaçacaktık ya da bizde kızların geri kalanı gibi hapse düşecektik. Orada olmam imkansızdı. Eğer hapise girersem elim kolum bağlı oturacaktım, o Zerrin karısının ininde. Şuan en azından Deniz'in yanına bir şekilde gidebilirim, onu bir şekilde görebilirim. Her ne kadar olanaksız gibi görünse de. Düşüncelerimden hızlıca sıyrılıp kapıyı açtım. Öykü hızlıca bacaklarıma yapışıp bana sarılırken, Ecemle Dudu içeri girmişti bile. Ecem kendini direkt yatağa atarken, dudu da yere yayılmıştı anlamlandıramadığım bir şekilde. Çok fazla yoruldukları her hallerinden belliydi. Ben tüm gün Deniz'i düşündüğümden, kızlarla kağıt toplamaya bile çıkamıyordum. Her ne kadar kızlar, yaralı olduğum için gelemediğimi düşünseler de bunun tek sebebi Denizdi. Aslında bunu çoktan anlamaları gerekirdi, çünkü yaralanmadan önce onlarla kağıt toplamaya bir iki kez çıkmıştım ama sürekli kötü sonuçlanıyordu. Günün sonunda ya araba altında kalmaktan kılpayı kurtuluyordum ya da yoldan geçen herhangi biriyle kavga ediyordum. Üstelik yaralanmamın sebebi yine bir kavgayken, hâlâ kavga etmem kızları endişelendiriyordu. Bu nedenle bana dinlenmem gerektiğini söylüyorlardı. Ben ise bu hareketimle onlara ihanet ediyordum. İyi niyetlerini resmen kullanıyordum. 'Gerçekten bu kadar düşüncesiz bi insan mıyım?' Diye kendi kendimi yiyip bitirirken, Ecem'in söyledikleri beni heyecanlandırmıştı çoktan. "Ya Azra ben diyorum ki acaba şu hemşire ve doktorla bir konuşsan mı?" Önce anlamamış gibi davranmaya çalışsam da, bu tavrımı korumayı çok başaramamıştım galiba. Ama bunun harika bi plan olduğu gerçeği, beni fazlasıyla heyecanlandırıyordu. Bir çırpıda kapının yanından ayrılıp, Ecem'in kendini attığı yatağa oturdum. Ecem bunu görünce uzanmaktan vazgeçip, yanıma yaklaşıp oturmuştu çoktan. Gözlerimdeki karmaşık duygular onu gülümsetirken, ben merakla anlatacağı planı bekliyordum. "Kızım sırıtmasana, belli senin o kafandaki tilkiler bir plan yapmışlar yine. Anlat da kurtul bari." Ecem sırıtmaya devam ederken, merakımdan çıldıracaktım artık. Daha fazla dayanamayıp Ecem'i bir güzel çimdiklemiştim. "Ahh. Yavaş be azra, elin de maşallah yani taşdan farkı yok." Son kozum olarak öldürücü bakışlarımı atmıştım bu sefer. Ve galiba işe yaramıştı. "Tamam ya anlatıyorum ama sende ki bu sabırsızlık bir gün başına iş açacak, benden söylemesi." "Ecem amma uzattın ha. Anlatıyorsan anlat, uykum var zaten." Sesimin hafif yükselmesi sonucu ecem lafa koyulmuştu sonunda. Bu kız git gide benden iyi planlar yapmaya başlamış. Galiba yeni bir azra kaya doğuyor..
~~~~Ertesi gün
Ecem'in yaptığı plan o kadar usta işiydi ki. Herşeyi düşünmüştü resmen. Ama sonuçları pahalı olacak bir plandı. Galiba bazı bedeller ödememiz gerekiyordu, aldığımız nefesin anlam kazanması için. Büyük güne tam beş gün vardı. Beş gün sonra herşey bitecek, yeni bir hayat başlayacaktı hepimiz için. Ama bu beş gün içerisinde hâlâ hastanede kalan Deniz'i görmem ve ona planımızı anlatmam gerekiyordu. Artık Deniz'i görmek zorundaydım. Eğer Deniz'in bizim planımızdan haberi olmazsa, kendi başına planlar kurup, bunları uygulamaya kalkardı. Başı bir kez belaya girerse, Zerrin karısı birdaha bırakmazdı peşini. Ama benim bildiğim Deniz intikamını çok feci alırdı. Gerçi benim bildiğim eski Denizdi. Acaba hâlâ öyle midir? Hâlâ aynı mıdır alışkanlıkları, hisleri, öfkesi, sevinci? Hâlâ geçmişinden kalan hüzün var mıdır kalbinde? Doğrusu adını bile zor hatırlayan bir kadından, eski anılarını hatırlamasını niye bekliyorsam..
