Dönence:Azden (TAMAMLANDI)

73.Bölüm-Kader

"Kader konuşunca, insan susar."-Beydeba
-----------------
Azradan;

"Ya sen benimle dalga mı geçiyorsun? Günlerdir takip ettim de noldu? Bi boka vardığı yok. Ağzına ettiğimin hapishanesinden evine gidip duruyor Psikopat karı. Ben artık bunaldım. Ve bu oyunlardan da fazlaca sıkıldım İsimsiz kişisi. Duydun mu beni? Şimdi eğer ya kendini gösterirsin ya da gerçekten yardımcı olmak istiyorsan kendini açığa vurup en azından adını ve kim olduğunu söylersin. Aksine ben kendi bildiğim yollar ile devam ederim."
Ses kaydı yollamıştım ona. Bağırdığımı fark etmemiştim bile. Her güne "Bugün kesin Deniz'i buluyorum" diye uyanıp gece yastığa başımı hüsran hâlde koyuyordum.
Bir evde tıkılıp kalmıştık. Lara'ya ne olduğunu bile bilmiyordum. Haftalardır haber yoktu ondan. Deniz'den haber yoktu.
Ve bize ayarlanan paranında çoğu bitmişti. Elimizde ki imkanların yavas yavaş yitip gittiğini görüyordum. Ve tüm bunlar kontrolsüzce düşünmeme ve hareket etmeme sebep oluyordu. Evde kasvetli bir hava hâkimdi. Dışarda ki ilk günlerde olan mutluluğumuzdan eser yoktu. Herkes kendi köşesinde idi.
Dün akşam Yonca ve Dudu'nun iş teklifi beni daha da fazla germişti.
Işin ciddiyetinin ve tehlikesinin farkında değilmiydiler bunlar? Ya yakalansalar?
Sığındıkları şey elimizde ki sahte kimliklerdi. Fazladan değer ve sorumluluk yükleniyordu o kimliklere.  Fakat bi gerçek vardı ki eğer iş olmazsa burada yavaş yavaş göçecektik öbür dünyaya.
Geceleri bi seyyar araba ile yemek yapıp satma fikri kötu olabilir miydi acaba?
Tüm olumlu/olumsuz yönlerini düşünuyordum şimdi. Uzandığım yataktan ayağa kalkıp masanın üzerinde olan kücük siyah çantanın icini açmıştım. Içinde olam tüm parayı elime alıp saymaya başladım.
Tamı tamına 1.720 tl mevcuttu.
"Anasını satayım. Kime,neye,ne kadar yeter ki bu para?!!" diye söylenmiştim.
Ayağımı sinirli şekilde sallıyordum.
"Yok yok. Bu böyle olmayacak. Kızlar haklı olabilir. Bir şeyler yapmamız lazım. "
Parayı yerine koyup odamdan çıkmıştım.
Aşağı kata indiğimde Öykü ile ilgilenen Yonca'nın yanına oturmuştum.
"Aaa seksilik gelmiş.." diyen Öykü'ye bir opucük vermiştim. Bana 'seksilik' demesinden dolayı eski günleri hatırlatmıştı cimcime. Tebessüm etmiştim sebepsizce.
"Nasılsın Azra?"
Yonca'ya dönmüştüm.
"İyi değilim Yonca. Ve böyle giderse burada kimse iyi olmayacak yakında.."
Of'lamıştı.
"Siz haklıydınız" demiştim.
"Dün akşam ki çıkışımdan dolayı da özür dilerim. Her şey o kadar üst uste geliyor ki bi çukura gömuyor beni âdeta. Çırpınırken de sağım da solum da olan sizlere vuruyorum istemeden." Demiştim.
Elimi tutmuştu.
"Anlıyorum seni. İnan yaptığın bi hareketleri anlayabiliyorum. Hepimizin bu olaylara başa çıkması farkli yollarla mümkün. Sen böyles-"
"Yonca.. Ben..Şöyle ki, O kadar farkli ki burası. İçeride ki hayatımız ile dışarıda ki bu hayat.. Dışarıda bile bir hapishane içinde olmak. Deniz için debelenirken hâla elimizde bir şeyin olmaması. Elimizde ki yetersiz imkanlar. Lara.."
"Bitmeyen dertler çözülemeyen sorunlar"
"Aynen öyle. O yüzden tamam diyorum"
Kaşlarını çatmıştı.
"Anlasana. Dün bahsettiğiniz iş için diyorum. Tamam diyorum. Yapın" gözleri kocaman açılmış
"Azraaa" diye sarılmıştı boynuma.. Sarılmasına anında karşılık verip gülümsemiştim.
Geri çekildiğimde ellerimi tutmuş bırakmıyordu.
"Bunun senin için ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Içten içe bizim için korkacak ve endişeleneceksin ama buna da mecburuz. Hem maddi olarak hem manevi. Biraz da olsa yaşadığımızı hissettirecek bizlere ve iyi gelecek. Teşekkür ederim Azra.."
"Asıl ben teşekkür ederim. Beni her zaman büyük bir anlayışla karşıladığın için."

Bahçede otururken telefonuma mesaj gelmişti.
Ekran da İsimsiz kişisi yazıyordu. Mesaja tıkladığımda ses kaydı attığını gördüm ve oynatma tuşuna basmıştım.
'Haklısın. Bu iş sandığımdan da zor olacak. Onlara ulaşamıyorum. Ulaşmış olsam Deniz seninle olurdu zaten. Tek bildiğim şimdilik Zerrin'i takibe almak. Onu takip etmeyi bırakmamalıydın. Her neyse, bak normal ses tonumla sana mesaj atıyorum ve ilişkimizi daha da güçlendirmek için ismimi de söylüyorum. Adım.. Adım Derin Su. Hemşireyim. ' ses kaydı bitmişti.
Bir hemşire bana nasıl yardımcı olabilirdi?
---------------------------
Denizden;

2 gündür sokaklarda yaşıyordum. Hâla ne yapacağıma karar vermeden oradan oraya gidiyordum. Hafızam hâla aynıydı. Eski hayatıma dair hiçbir şey hatırlamıyordum.

Akşam olmuştu. Yol kenarlarında ki giysi bankalarından bir tane üzerime şal almıştım. Şansım yaver gitmişti. Hava gerçekten de soğuktu. Sahil boyu yürüyordum. İnsanlar dikkatimi çekiyordu. Gülenler,sapıtanlar,oynayanlar,aileler,sevgililer,
arkadaşlıklar.. Herkesin bildiği bir hayatı vardı.
'Sen kimsin?' sorusuna rahatlıkla cevap verilebilen insanlar vardı benim aksime..
Bi arabanın yanında durmuş sırtımı yaslamıştım.

 Hemen sol tarafımda ,konuşmalarını duyabileceğim kadar uzaklıkta bi pilavcı vardı. İnsanlar sanırım burayi seviyorlardı. Burada fazla insan vardı. Havanın soğuk olmasına aldırış etmeden agaç altında oturanlar,sahil kenarında oturanlar,pilavcının önünde oturanlar..
Karnım acıkmıştı ve üzerimde Kübra doktordan aldığım nakitten vardı.
O an sol tarafımda ki konuşmalara kulak kesiliyordum..
"Yav şaptanak guyruklu yedin bittin pilavi hee. Bi dur hele"
"Ama napayım Dudum. Çok leziz olmuş. Gel bi öpeyim seni"
Seyyar pilav arabasının satıcıları olmalıydılar. Önünde oturan bi masa da arkadaşları olduğunu tahmin ettiğim bi grup daha vardı. Birbirlerine laf atıp şakalaşıyorlardı.
Birisi hafif kilolu,birisi uzun boylu,bir digeri sanırım kızıl saçlı idi.
Kızıl saçlı olan ve hafif kilolu olan oturdukları masadan kalkıp isminin Dudu olduğunu anladığım kadının yanına gidip kollarını onun boynuna atmış ve sırasıyla bağırıyorlardı.
"GELİN BACILAR GELİİN. DUDU ABLANIN PİLAVINI YİYEN ŞIŞMAN YEMEYEN PIŞMAN HEEE" kızıl saçlı bu lafının üzerine kahkaha atmıştı.
Neden onlari izliyordum ki? Sanki.. tarif edemiyordum hislerimi. Bakakalmıştım onlara.
Hem karnım tekrardan 'beni doyur' demişti.
Ben hâla onlara bakarken kızıl saçlı kız sanki benim olduğum tarafa bakmış ve kitlenip kalmış gibiydi..